skal
Γράφει ο Δημήτριος Καρατζίδης
Έχει γίνει πλέον έθιμο οι πρώην Επίτιμοι Αρχηγοί ΓΕΕΘΑ και οι Αρχηγοί των Κλάδων να αρθρογραφούν, συνήθως επικρίνοντας τις κυβερνήσεις και τους πολιτικούς γενικότερα για τις παραλείψεις τους. Όμως από τα κείμενά τους απουσιάζει εντελώς η αυτοκριτική, υπονοώντας ότι επί των ημερών τους ενήργησαν άψογα όχι μόνο προς την εξυπηρέτηση του ελληνικού λαού και του έθνους, όπως προβλέπει το Άρθρο 1.3 του Συντάγματός, αλλά κυρίως για την υποβοήθηση του έργου της εκάστοτε κυβέρνησης. Γι’ αυτό εξάλλου και το πολιτικό σύστημα τους απονέμει και τον τίτλο του Επίτιμου. Επειδή το υπηρέτησαν πιστά.
Ακολουθώντας το έθιμο, ο Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Πτέραρχος Χρήστος Χριστοδούλου, σε πρόσφατο άρθρο του (Aπό το «Βυθίσατε το Χόρα», «περάστε για καφέ»), αφού προηγουμένως υμνεί τις τότε κυβερνήσεις για τη στάση τους στη κρίση του 1976 («Χόρα») και του 1987 («Σισμίκ»), κατηγορεί τη σημερινή κυβέρνηση για τη στάση που τηρεί έναντι των συνεχιζόμενων προκλήσεων της Τουρκίας. Εκτός του ότι επικρίνει τη «χαλαρή διαμαρτυρία του ΥΠΕΞ», στρέφει τα βέλη του ακόμη και εναντίον των ΥΕΘΑ και Α/ΓΕΕΘΑ. Τους κατηγορεί για «ανεμελιά», γιατί με την πρόσφατη επίσκεψή τους στα ΗΑΕ «αφήσανε τον γάμο και πήγαν για πουρνάρια».
Προκαλεί όμως εντύπωση η αποφυγή οποιουδήποτε σχολίου για τους κυβερνητικούς χειρισμούς κατά την κρίση των Ιμίων, αναφέροντας μόνο ότι τον «Ιανουάριο του 1996 ζήσαμε τα γνωστά γεγονότα των Ιμίων, όπου οι δύο χώρες έφτασαν και πάλι κοντά σε ένα θερμό επεισόδιο». Μήπως υπονοεί ότι η κυβέρνηση «επέτυχε» να αποτρέψει το θερμό επεισόδιο; Αν ναι, ποιο το κόστος και κυρίως ποιος το πλήρωσε ή και το πληρώνει ακόμη;
Στη συνέχεια, όμως, ξεκαθαρίζει τα πράγματα, εξαπολύοντας ολομέτωπη επίθεση εναντίον όχι μόνο της σημερινής κυβέρνησης, αλλά και του πολιτικού συστήματος γενικότερα. Συγκεκριμένα αναφέρει: «Σύντομα, αμέσως μετά την άρση τω μέτρων για τον Covid-19, θα φανεί η γύμνια της ελληνικής οικονομίας, ιδιαίτερα του τεράστιου χρέους από ίδρυσης του ελληνικού κράτους. Πολύ σύντομα θα έχουμε εφαρμογή νέων μέτρων λιτότητας και απώλειες εθνικής κυριαρχίας μη αναστρέψιμες, χωρίς ίχνος αντίδρασης.» Προς επίρρωση των παραπάνω χρησιμοποιεί ακόμη και τη ρήση του Πλάτωνα: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμωρία για έναν λαό να επιλέγει αυτούς που δεν του αξίζουν».
Αφορμή για τα παραπάνω σχόλια μου έδωσε η τοποθέτηση του πρώην Α/ΓΕΕΘΑ, ο οποίος σε εκπομπή του δημοσιογράφου κ. Σαχίνη (Οι Γεωπολιτικές ισορροπίες μετά τις Προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ) και αναφερόμενος στις προμήθειες των ΕΔ, δήλωσε: «Γιατί είμασταν ακόμη κάτω από μνημόνια. Αυτό δεν μπορούσα εγώ να μην το λάβω υπόψη. Την δυναμική δηλαδή της οικονομίας και να ζητάω ό,τι θέλω. Γιατί όταν μου είπανε στη Βουλή (τον μήνα Νοέμβριο ή Δεκέμβριο του 1919) και μάλιστα ο πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας ο κ. Γκιουλέκας: «Αρχηγέ ζήτα λεφτά», είπα δεν είμαι Αρχηγός για να ζητάω λεφτά, είμαι Αρχηγός που αξιοποιεί αυτά που του δίνετε εσείς, γιατί εσείς ψηφίζεται προϋπολογισμούς. Και εκεί τελείωσε η κουβέντα.».
Με τη παραπάνω δήλωση, την οποία εκτιμώ ότι θα ζήλευε ακόμη και ο αντισυστημικότερος των αντισυστημικών, ο πρώην Α/ΓΕΕΘΑ άγγιξε το σοβαρό θέμα της προμήθειας αμυντικού εξοπλισμού για τις Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ) μας, καθόσον είναι σήμερα γενικά αποδεκτό ότι υπάρχει εγκληματική καθυστέρηση στα διάφορα εξοπλιστικά προγράμματα, η οποία επηρεάζει σοβαρά την αποτρεπτική ισχύ τους βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα. Πώς να μην υπάρχει εξάλλου αυτή η καθυστέρηση, όταν ο Α/ΓΕΕΘΑ, κρίνοντας ορθά ως πολίτης την κακή οικονομική κατάσταση, προβαίνει σε μια ανεπίτρεπτη υπέρβαση των καθηκόντων του δηλώνοντας ότι «δεν είμαι Αρχηγός για να ζητάω λεφτά», που σημαίνει ότι οι ΕΔ θα στερηθούν τις αναγκαίες προμήθειες αμυντικού εξοπλισμού που είναι αναγκαίες για την εκπλήρωση της αποστολής τους.
Ας θυμηθούμε όμως και τον πρώην Α/ΓΕΕΘΑ Ναύαρχο Λυμπέρη, ο οποίος πριν από τα γεγονότα των Ιμίων είχε εκμυστηρευθεί σε καθηγητή μου ότι οι ΕΔ δεν είναι αρκετά ισχυρές και ότι η πολιτική ηγεσία δεν του διαθέτει τα μέσα που απαιτούνται για να γίνουν ισχυρές. Τότε ο καθηγητής μου πολύ απλά του πρότεινε να παραιτηθεί, πράγμα που δυστυχώς δεν έκανε, όχι μόνο αυτός αλλά φαντάζομαι και πολλοί άλλοι. Γιατί όμως; Η εκτίμησή μου είναι ότι το πολιτικό σύστημα προσέχει πολύ καλά ποιους κάνει Αρχηγούς.
Στο σημείο αυτό κρίνεται σκόπιμο να αναλύσουμε τι σημαίνει η λέξη προμήθεια. Προμήθεια εκ του προμηθής, δηλαδή προνοητικός. Λέξη ομόρριζη του μανθάνω. Προνοητικός, λέξη που εμπεριέχει το Νου, άρα τη σκέψη-κρίση-απόφαση και εν τέλει ενέργεια ή μη ενέργεια κατά περίπτωση. Άρα η Προμήθεια, θα πρέπει να είναι έργο που ολοκληρώνεται με τρόπο λογικό, συνετό και διορατικό. Η προμήθεια ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ και ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ την ανάγκη, ειδάλλως προμήθεια εκ των υστέρων αναιρεί το περιεχόμενό της. Και μάλλον δεν είναι προμήθεια, αλλά συμφωνία, παράδοση, αδυναμία ή σπατάλη.
Περιττεύει βεβαίως να υπενθυμίσουμε ότι οι ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις αποτελούν ένα από τα κυριότερα μέσα που έχει στα χέρια της η εκάστοτε κυβέρνηση για να ασκήσει την εξωτερική
της πολιτική. Και ειδικά έναντι της αναθεωρητικής Τουρκίας η αποτρεπτική ισχύς των ΕΔ, είναι ζωτικής σημασίας για την υπεράσπιση των εθνικών μας συμφερόντων.
Τελειώνοντας την παραπάνω κριτική μου και έχοντας πάντα κατά νου ότι «ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω», εκτιμώ ότι το υπόψη άρθρο του Επίτιμου Αρχηγού ΓΕΕΘΑ Πτέραρχου Χρήστου Χριστοδούλου, αποτελεί πρελούδιο για την ανάμιξή του στη πολιτική ζωή της πατρίδα μας. Όχι ως απλός πολίτης που ελέγχει και κατακρίνει την εξουσία, αλλά ενδεχομένως ως ένας εν δυνάμει υποψήφιος για τα έδρανα της Βουλής.
Δημήτριος Καρατζίδης
Από το «δεν έγινα Αρχηγός για να ζητάω λεφτά» στο είμαι Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, μια «ανεμελιά» δρόμος - Infognomon Politics
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου