Χθές μου έτυχε ένα λίαν δυσάρεστο γεγονός. Ένας νέος 29 ετών του οικείου περιβάλλοντος μου "έφυγε" πριν ακόμα ζήσει τη ζωή του. Νοσηλευόταν στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών με την επάρατο νόσο επί ένα χρόνο. Από τούτο το χώρο θέλω να εκφράσω τις θερμότερες ευχαριστίες μου αλλά και τα ιδιαίτερα συγχαρητήρια μου στο πολύ εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό που επί ένα χρόνο θεώρησαν τον εν λόγω νέο ως "δικό τους παιδί" . Συγκεκριμένα θέλω να εκφράσω τα συγχαρητήρια και τις από καρδιάς ευχαριστίες μου στον κο Υποναύαρχο Α. Σπανό, Διευθυντή της Διεύθυνσης Υγειονομικού του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, ο οποίος από την πρώτη στιγμή της διάγνωσης έδωσε τις πρέπουσες οδηγίες αλλά και εκδήλωσε το "πατρικό" θάλεγα ενδιαφέρον του. Επίσης θέλω να συγχαρώ τους στρατιωτικούς γιατρούς κ.κ. Μπούτση (Διευθυντή Αιματολογικού), Καριπίδη και Παπανικολάου οι οποίοι δεν έφυγαν από κοντά του όλο αυτόν το καιρό, προσφέροντας όλη τη γκάμα των εξειδικευμένων ιατρικών γνώσεων των. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η επιμονή και η υπομονή που έδειξαν οι ανωτέρω, μέχρι την τελευταία στιγμή του νέου. Ενώ γνώριζαν οτι η περίπτωση του ήταν από τις πλέον δύσκολες στην ιατρική (αντιλαμβάνομαι) καριέρας τους, δεν το έβαλαν κάτω ούτε στιγμή.
Διαπίστωσα οτι οι πιό πάνω πραγματικά τίμησαν τόν ιατρικό τους όρκο μέχρι τα τελευταία λεπτά.
Θεωρώ οτι τόσο το Ν.Ν.Α. όσο και τον ένδοξο Ναυτικό μας πρέπει να θεωρεί τιμή που έχει στο Δυναμικό του τέτοιου είδους και ποιότητας Αξιωματικούς-Γιατρούς αλλά και ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ στην ουσία. . Μπράβο, μπράβο, μπράβο.
Σας ευχαριστώ, όσο και σκληρές να είναι οι στιγμές αυτές για όλους μας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου