Με τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας να μετρά πλέον μέρες (ίσως και ώρες) στον Υπουργικό θώκο, οι στρατιωτικοί προσπαθούν να κάνουν έναν απολογισμό και να “ζυγίσουν” το έργο που επιτέλεσε ο Πάνος Καμμένος αυτούς τους μήνες που βρέθηκε στο ΥΠΕΘΑ.
Ο Πάνος Καμμένος βρέθηκε στη θέση που ονειρευόταν χρόνια (όπως έγραψαν τα Μ.Μ.Ε), θέση που ήταν αποτέλεσμα της συνεργασίας του κόμματος του με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ανέλαβε το Υπουργείο και γέμισε ελπίδες τους στρατιωτικούς. Ελπίδες που πήγαζαν αφενός από τη γνωστή πλέον δήλωση για την αποκατάσταση των μισθών τους σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ και αφετέρου από το γενικότερο ενδιαφέρον που έδειξε πως είχε, για τα θέματα άμυνας.
Για το μεν πρώτο εκτέθηκε ανεπανόρθωτα. Ο χρόνος πέρασε, η υπομονή εξαντλήθηκε και τελικά όλοι πια κατέληξαν στο συμπέρασμα πως τίποτε δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει και όλη αυτή την απογοήτευση των στρατιωτικών, την “εισέπραξε” αρνητικά εξ ολοκλήρου ο ίδιος.
Θα μπορούσε όμως να είχε απαλύνει τις εντυπώσεις αν έκανε ένα απλό πραγματάκι. Να έδειχνε πραγματικό ενδιαφέρον για τον στρατιωτικό, για την οικογένεια του, για τη μέριμνα και τα απλά καθημερινά προβλήματα του. Αντίθετα ο Πάνος Καμμένος λειτουργώντας απλά σαν πολιτικός, προσπάθησε να “κουκουλώσει” τα πράγματα και “ξέχασε” το ανθρώπινο δυναμικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Το χειρότερο όμως είναι ο τρόπος που επέλεξε να το κάνει αυτό.
Έπρεπε λοιπόν με κάθε τρόπο να “φιμώσει” τη φωνή των στρατιωτικών. Και πως το πέτυχε αυτό;;; Πολύ απλά προσφέροντας μια καρέκλα στον πρόεδρος της ΠΟΕΣ Ανέστη Τσουκαράκη, καθιστώντας τον αυτόματα, πλήρως ανενεργό. Ο Τσουκαράκης βολεύτηκε στην καρέκλα και ο Πάνος Καμμένος πίστεψε πως επειδή δεν τον “ενοχλούσε” πια η ΠΟΕΣ, οι στρατιωτικοί ξέχασαν και τα προβλήματα τους.
Η παρουσία Τσουκαράκη στο πλευρό του Υπουργού, απομάκρυνε τις Ενώσεις από τον Πάνο Καμμένο. Μάταια οι μεγάλες και δραστήριες Ενώσεις προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν μία συνάντηση μαζί του. Στο βρόντο πήγαιναν όσα έγγραφα και να έστελναν, προσπαθώντας να ενημερώσουν τον Υπουργό για σοβαρά θέματα. Ούτε απάντηση έπαιρναν, ούτε και κάποιο πρόβλημα επιλύονταν. Λες και κάποιοι μαγικό “χέρι” έπαιρνε τα έγγραφα και δεν τα άφηνε να φτάσουν καν στον Πάνο Καμμένο.
Από την άλλη ο ίδιος ο Υπουργός πιθανόν περίμενε να μάθει πράγματα για τους στρατιωτικούς, από αυτούς που είχε κοντά του, αλλά από αυτούς που ΔΕΝ γνωρίζουν τα πραγματικά προβλήματα των συναδέλφων τους. Μπορεί να ακούγεται κάπως “λαϊκίστικο”, αλλά πως μπορεί να ξέρει τα προβλήματα των στρατιωτικών κάποιος που δεν έχει φορέσει άρβυλο ποτέ του;;; Ποια προβλήματα ξέρει κάποιος που δεν γνωρίζει τι θα πει Μονάδα;;; Τι θα πει σκοπιά, τι θα πει υπηρεσία, τι θα πει ωράριο;;;
Δυστυχώς για τον Υπουργό (αλλά και για τους στρατιωτικούς), κανείς δεν βρέθηκε να του πει ότι με απλά πραγματάκια, με δυο-τρεις απλές διαταγές που θα είχαν μηδενικό κόστος, θα μπορούσε να ανακουφίσει χιλιάδες στρατιωτικούς. Δυστυχώς δεν άκουσε τις Ενώσεις που του έστελναν δεκάδες προβλήματα, που η επίλυση τους θα έκανε τους στρατιωτικούς να “ανασάνουν”. Δυστυχώς για τον Υπουργό… κανείς δεν του τα είπε. Δεν υπάρχει όμως άλλοθι για αυτόν. Έπρεπε να ακούσει τη φωνή του απλού στελέχους, έπρεπε να αφουγκραστεί τα προβλήματα του και να επιλύσει… έστω ΕΝΑ από αυτά. Δυστυχώς για αυτόν, δεν επίλυσε ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα.
Τώρα είναι αργά για δάκρυα…
Κ.Δ.
Μέλος Ε.Σ.ΠΕ.Κ.Μακεδονίας
http://espekm.gr/home/?p=9310
Ο Πάνος Καμμένος βρέθηκε στη θέση που ονειρευόταν χρόνια (όπως έγραψαν τα Μ.Μ.Ε), θέση που ήταν αποτέλεσμα της συνεργασίας του κόμματος του με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ανέλαβε το Υπουργείο και γέμισε ελπίδες τους στρατιωτικούς. Ελπίδες που πήγαζαν αφενός από τη γνωστή πλέον δήλωση για την αποκατάσταση των μισθών τους σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ και αφετέρου από το γενικότερο ενδιαφέρον που έδειξε πως είχε, για τα θέματα άμυνας.
Για το μεν πρώτο εκτέθηκε ανεπανόρθωτα. Ο χρόνος πέρασε, η υπομονή εξαντλήθηκε και τελικά όλοι πια κατέληξαν στο συμπέρασμα πως τίποτε δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει και όλη αυτή την απογοήτευση των στρατιωτικών, την “εισέπραξε” αρνητικά εξ ολοκλήρου ο ίδιος.
Θα μπορούσε όμως να είχε απαλύνει τις εντυπώσεις αν έκανε ένα απλό πραγματάκι. Να έδειχνε πραγματικό ενδιαφέρον για τον στρατιωτικό, για την οικογένεια του, για τη μέριμνα και τα απλά καθημερινά προβλήματα του. Αντίθετα ο Πάνος Καμμένος λειτουργώντας απλά σαν πολιτικός, προσπάθησε να “κουκουλώσει” τα πράγματα και “ξέχασε” το ανθρώπινο δυναμικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Το χειρότερο όμως είναι ο τρόπος που επέλεξε να το κάνει αυτό.
Έπρεπε λοιπόν με κάθε τρόπο να “φιμώσει” τη φωνή των στρατιωτικών. Και πως το πέτυχε αυτό;;; Πολύ απλά προσφέροντας μια καρέκλα στον πρόεδρος της ΠΟΕΣ Ανέστη Τσουκαράκη, καθιστώντας τον αυτόματα, πλήρως ανενεργό. Ο Τσουκαράκης βολεύτηκε στην καρέκλα και ο Πάνος Καμμένος πίστεψε πως επειδή δεν τον “ενοχλούσε” πια η ΠΟΕΣ, οι στρατιωτικοί ξέχασαν και τα προβλήματα τους.
Η παρουσία Τσουκαράκη στο πλευρό του Υπουργού, απομάκρυνε τις Ενώσεις από τον Πάνο Καμμένο. Μάταια οι μεγάλες και δραστήριες Ενώσεις προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν μία συνάντηση μαζί του. Στο βρόντο πήγαιναν όσα έγγραφα και να έστελναν, προσπαθώντας να ενημερώσουν τον Υπουργό για σοβαρά θέματα. Ούτε απάντηση έπαιρναν, ούτε και κάποιο πρόβλημα επιλύονταν. Λες και κάποιοι μαγικό “χέρι” έπαιρνε τα έγγραφα και δεν τα άφηνε να φτάσουν καν στον Πάνο Καμμένο.
Από την άλλη ο ίδιος ο Υπουργός πιθανόν περίμενε να μάθει πράγματα για τους στρατιωτικούς, από αυτούς που είχε κοντά του, αλλά από αυτούς που ΔΕΝ γνωρίζουν τα πραγματικά προβλήματα των συναδέλφων τους. Μπορεί να ακούγεται κάπως “λαϊκίστικο”, αλλά πως μπορεί να ξέρει τα προβλήματα των στρατιωτικών κάποιος που δεν έχει φορέσει άρβυλο ποτέ του;;; Ποια προβλήματα ξέρει κάποιος που δεν γνωρίζει τι θα πει Μονάδα;;; Τι θα πει σκοπιά, τι θα πει υπηρεσία, τι θα πει ωράριο;;;
Δυστυχώς για τον Υπουργό (αλλά και για τους στρατιωτικούς), κανείς δεν βρέθηκε να του πει ότι με απλά πραγματάκια, με δυο-τρεις απλές διαταγές που θα είχαν μηδενικό κόστος, θα μπορούσε να ανακουφίσει χιλιάδες στρατιωτικούς. Δυστυχώς δεν άκουσε τις Ενώσεις που του έστελναν δεκάδες προβλήματα, που η επίλυση τους θα έκανε τους στρατιωτικούς να “ανασάνουν”. Δυστυχώς για τον Υπουργό… κανείς δεν του τα είπε. Δεν υπάρχει όμως άλλοθι για αυτόν. Έπρεπε να ακούσει τη φωνή του απλού στελέχους, έπρεπε να αφουγκραστεί τα προβλήματα του και να επιλύσει… έστω ΕΝΑ από αυτά. Δυστυχώς για αυτόν, δεν επίλυσε ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα.
Τώρα είναι αργά για δάκρυα…
Κ.Δ.
Μέλος Ε.Σ.ΠΕ.Κ.Μακεδονίας
http://espekm.gr/home/?p=9310
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου