Η οικογένεια είναι το κύτταρο της κοινωνίας .Η μικρότερη ομάδα, αλλά η σπουδαιότερη.
Παραδοσιακά στην Ελλάδα οι οικογενειακοί δεσμοί είναι στενότεροι σε σύγκριση με τους περισσότερους λαούς της Ευρώπης και της Αμερικής. Αυτό έχει γίνει αντιληπτό στο εξωτερικό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αμερικάνικη ταινία, Γάμος αλλά Ελληνικά, όπου επισημαίνεται με χιούμορ το δέσιμο των γονέων με το παιδί τους, που διατηρείται μέχρι τα βαθειά γεράματα.
Αυτή η στενή σχέση ειδικά σε δύσκολες περιόδους όπως η σημερινή, έχει διατηρήσει την συνοχή της Ελληνικής κοινωνίας. Τα παιδιά υποστηρίζονται οικονομικά-υλικά από τους γονείς και το αντίστροφο. Οι οικογένειες των στρατιωτικών βιώνουν τα ίδια προβλήματα. Ένας μισθός με δύο παιδιά και ενοίκιο, εξασφαλίζει με το ζόρι τις βασικές βιοτικές ανάγκες.
Τα φροντιστήρια και οι εξωσχολικές δραστηριότητες, είναι άγνωστες λέξεις. Για σπουδές των παιδιών σε άλλη πόλη ούτε συζήτηση .Τα διπλά και τριπλά ενοίκια είναι απαγορευτικά. Το παιδί αναγκάζεται να διαλέξει με κριτήρια όχι την σχολή που του αρέσει ή έχει κλήση, αλλά εάν θα υπάρχει τμήμα εκεί που ζει η οικογένεια. Βέβαια το που θα υπηρετεί ο πατέρας σε ένα ή δυο χρόνια είναι μεγάλο ερωτηματικό.
Γιατί ένας μισθός; θα αναρωτηθεί κάποιος με διαφορετικά βιώματα. Δεν υπάρχει περίπτωση να εργάζεται η σύζυγος; Οι μοναδικές περιπτώσεις είναι όταν είναι συνάδελφος ή εργάζεται στο δημόσιο. Για ιδιωτικό τομέα, ούτε συζήτηση. Με μεταθέσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα, η σύζυγος αναγκάζεται αργά ή γρήγορα να παραιτηθεί από την εργασία της.
Και επειδή ο γάμος δεν είναι παραγγελία, η πλειοψηφία των συζύγων των στρατιωτικών δεν εργάζονται. Οι περισσότερες οικογένειες ζούσαν ανέκαθεν με ένα μισθό.
Ίσως αυτός είναι ο λόγος που δεν χορηγείται στα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων η 9μηνη άδεια ανατροφής τέκνου στην περίπτωση που δεν εργάζονται οι σύζυγοι, όπως στο δημόσιο και στα σώματα ασφαλείας. Ο αριθμός των δικαιούχων θα ήταν αναλογικά πολύ μεγαλύτερος σε σχέση με άλλα επαγγέλματα, που λόγο διαμονής σε σταθερό μέρος, δίδεται η δυνατότητα εργασίας στην γυναίκα.
Τι γίνεται στις περιπτώσεις όμως που η σύζυγος δουλεύει; Ποιος προσέχει τα παιδιά όταν το ζευγάρι λείπει στην εργασία του; Γιαγιάδες και παππούδες δεν υπάρχουν καθώς ζουν σε άλλο μέρος. Το καλοκαίρι ειδικά που κλείνουν τα σχολεία το πρόβλημα οξύνεται. Το ένα μηνιάτικο φεύγει σε γυναίκα για να προσέχει τα παιδιά, με την προσμονή πως αργά ή γρήγορα αυτά θα μεγαλώσουν και θα μπορούν να μένουν μόνα στο σπίτι.
Ένας άλλος δρόμος που επιλέγουν τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων όταν μετατίθενται, είναι να αφήνουν τις οικογένειες πίσω. Αυτό γίνεται συνήθως για να κρατήσει η σύζυγος την εργασία της στον ιδιωτικό τομέα. Άλλες φορές πάλι γιατί τα έξοδα θα είναι λιγότερα, μια και θα προσέχουν τα παιδιά οι «παππούδες».
Άλλη μια κατηγορία είναι τα στελέχη που υπηρετούν σε πλοία και λείπουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα από το σπίτι ή αυτοί που υπηρετούν σε ειρηνευτικές αποστολές και μονάδες του εξωτερικού. Ας είναι καλά το skype.
Υπάρχουν και άλλες δυσκολίες όπως η προσαρμογή των παιδιών στην αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος. Νέοι συμμαθητές, δάσκαλοι, καθηγητές. Το παιδί αντιμετωπίζεται πολλές φορές εχθρικά ή με αδιαφορία, επειδή είναι ξένο. Οι δάσκαλοι επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στα δικά τους παιδιά λόγο εντοπιότητας. Οι σχολικές παρέες είναι επιφυλακτικές να δεχθούν τον καινούργιο συμμαθητή. Ακόμη και όταν όλα πάνε καλά, σε 3 χρόνια ξανά πάλι από την αρχή.
Υπάρχει η δυσκολία δημιουργίας οικογένειας. Ο στρατιωτικός λόγο της φύσης του επαγγέλματος του «τακτοποιείται» σε μικρή ηλικία. Η «τακτοποίηση» αυτή περιλαμβάνει την μετάθεση του για πολλά χρόνια σε παραμεθόριες περιοχές όπου βρίσκεται ο κύριος όγκος του του στρατού ξηράς, καθώς πρέπει να καλυφθούν οι αμυντικές ανάγκες της χώρας. Η συγκέντρωση τόσο μεγάλου αριθμού ελεύθερων ανδρών σε σχετικά αραιοκατοικημένες και μικρές σε πληθυσμό περιοχές, δημιουργεί αδιέξοδα στην προσωπική ζωή των νέων, με αποτέλεσμα να αδυνατούν να κάνουν οικογένεια. Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι ντόπιοι νέοι που δεν είναι στρατιωτικοί. Κατά τα άλλα αναρωτιούνται οι γυναίκες οι οποίες μεταναστεύουν μαζικά στα μεγάλα αστικά κέντρα για να σπουδάσουν και να δουλέψουν, που είναι οι άντρες……
Αυτά είναι μερικά από τα προβλήματα που καλούνταν ανέκαθεν να αντιμετωπίσουν οι στρατιωτικοί , προσπαθώντας να εξασφαλίσουν τα βασικά και να ζήσουν με αξιοπρέπεια τις οικογένειες τους.
Τα αιτήματα που κατά καιρούς διατυπώνουν έχουν σαν στόχο την κάλυψη βασικών αναγκών. Μισθολογικό, ασφαλιστικό, κατασκευή στρατιωτικών οικημάτων , 40ωρο,επίδομα παραμεθορίου, 9μηνη άδεια ανατροφής για τις περιπτώσεις που η σύζυγος δεν εργάζεται, όπως αυτό εφαρμόζεται στο δημόσιο και στα σώματα ασφαλείας κ.λ.π.
Οι στρατιωτικοί πέραν του υπηρεσιακού τους έργου ανέκαθεν συνεισέφεραν οικονομικά μαζί με τις οικογένειες τους στις τοπικές κοινωνίες υποστηρίζοντας την ντόπια αγορά και υπηρεσίες. Ειδικά στις παραμεθόριες περιοχές αυτό είναι εμφανέστατο. Όταν οι μόνιμοι κάτοικοι περνούν απέναντι για να ψωνίσουν, να βάλουν βενζίνη ή να φτιάξουν τα δόντια τους,(Τουρκία Βουλγαρία), οι στρατιωτικοί λόγο ίσως του περιορισμού που έχουν στις μετακινήσεις στο εξωτερικό, χρονοβόρες διαδικασίες χορήγησης αδειών, έλλειψη κάλυψης σε περίπτωση που μεταβούν έξω χωρίς άδεια κ.λπ., στηρίζουν τους συμπατριώτες τους, ελεύθερους επαγγελματίες, μαγαζάτορες και επιχειρηματίες.
Με εκτίμηση
Μ.Κ.
Μέλος Ε.Σ.Πε.Κ.Μ.
http://espekm.gr/home/?p=3136
Παραδοσιακά στην Ελλάδα οι οικογενειακοί δεσμοί είναι στενότεροι σε σύγκριση με τους περισσότερους λαούς της Ευρώπης και της Αμερικής. Αυτό έχει γίνει αντιληπτό στο εξωτερικό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αμερικάνικη ταινία, Γάμος αλλά Ελληνικά, όπου επισημαίνεται με χιούμορ το δέσιμο των γονέων με το παιδί τους, που διατηρείται μέχρι τα βαθειά γεράματα.
Αυτή η στενή σχέση ειδικά σε δύσκολες περιόδους όπως η σημερινή, έχει διατηρήσει την συνοχή της Ελληνικής κοινωνίας. Τα παιδιά υποστηρίζονται οικονομικά-υλικά από τους γονείς και το αντίστροφο. Οι οικογένειες των στρατιωτικών βιώνουν τα ίδια προβλήματα. Ένας μισθός με δύο παιδιά και ενοίκιο, εξασφαλίζει με το ζόρι τις βασικές βιοτικές ανάγκες.
Τα φροντιστήρια και οι εξωσχολικές δραστηριότητες, είναι άγνωστες λέξεις. Για σπουδές των παιδιών σε άλλη πόλη ούτε συζήτηση .Τα διπλά και τριπλά ενοίκια είναι απαγορευτικά. Το παιδί αναγκάζεται να διαλέξει με κριτήρια όχι την σχολή που του αρέσει ή έχει κλήση, αλλά εάν θα υπάρχει τμήμα εκεί που ζει η οικογένεια. Βέβαια το που θα υπηρετεί ο πατέρας σε ένα ή δυο χρόνια είναι μεγάλο ερωτηματικό.
Γιατί ένας μισθός; θα αναρωτηθεί κάποιος με διαφορετικά βιώματα. Δεν υπάρχει περίπτωση να εργάζεται η σύζυγος; Οι μοναδικές περιπτώσεις είναι όταν είναι συνάδελφος ή εργάζεται στο δημόσιο. Για ιδιωτικό τομέα, ούτε συζήτηση. Με μεταθέσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα, η σύζυγος αναγκάζεται αργά ή γρήγορα να παραιτηθεί από την εργασία της.
Και επειδή ο γάμος δεν είναι παραγγελία, η πλειοψηφία των συζύγων των στρατιωτικών δεν εργάζονται. Οι περισσότερες οικογένειες ζούσαν ανέκαθεν με ένα μισθό.
Ίσως αυτός είναι ο λόγος που δεν χορηγείται στα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων η 9μηνη άδεια ανατροφής τέκνου στην περίπτωση που δεν εργάζονται οι σύζυγοι, όπως στο δημόσιο και στα σώματα ασφαλείας. Ο αριθμός των δικαιούχων θα ήταν αναλογικά πολύ μεγαλύτερος σε σχέση με άλλα επαγγέλματα, που λόγο διαμονής σε σταθερό μέρος, δίδεται η δυνατότητα εργασίας στην γυναίκα.
Τι γίνεται στις περιπτώσεις όμως που η σύζυγος δουλεύει; Ποιος προσέχει τα παιδιά όταν το ζευγάρι λείπει στην εργασία του; Γιαγιάδες και παππούδες δεν υπάρχουν καθώς ζουν σε άλλο μέρος. Το καλοκαίρι ειδικά που κλείνουν τα σχολεία το πρόβλημα οξύνεται. Το ένα μηνιάτικο φεύγει σε γυναίκα για να προσέχει τα παιδιά, με την προσμονή πως αργά ή γρήγορα αυτά θα μεγαλώσουν και θα μπορούν να μένουν μόνα στο σπίτι.
Ένας άλλος δρόμος που επιλέγουν τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων όταν μετατίθενται, είναι να αφήνουν τις οικογένειες πίσω. Αυτό γίνεται συνήθως για να κρατήσει η σύζυγος την εργασία της στον ιδιωτικό τομέα. Άλλες φορές πάλι γιατί τα έξοδα θα είναι λιγότερα, μια και θα προσέχουν τα παιδιά οι «παππούδες».
Άλλη μια κατηγορία είναι τα στελέχη που υπηρετούν σε πλοία και λείπουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα από το σπίτι ή αυτοί που υπηρετούν σε ειρηνευτικές αποστολές και μονάδες του εξωτερικού. Ας είναι καλά το skype.
Υπάρχουν και άλλες δυσκολίες όπως η προσαρμογή των παιδιών στην αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος. Νέοι συμμαθητές, δάσκαλοι, καθηγητές. Το παιδί αντιμετωπίζεται πολλές φορές εχθρικά ή με αδιαφορία, επειδή είναι ξένο. Οι δάσκαλοι επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στα δικά τους παιδιά λόγο εντοπιότητας. Οι σχολικές παρέες είναι επιφυλακτικές να δεχθούν τον καινούργιο συμμαθητή. Ακόμη και όταν όλα πάνε καλά, σε 3 χρόνια ξανά πάλι από την αρχή.
Υπάρχει η δυσκολία δημιουργίας οικογένειας. Ο στρατιωτικός λόγο της φύσης του επαγγέλματος του «τακτοποιείται» σε μικρή ηλικία. Η «τακτοποίηση» αυτή περιλαμβάνει την μετάθεση του για πολλά χρόνια σε παραμεθόριες περιοχές όπου βρίσκεται ο κύριος όγκος του του στρατού ξηράς, καθώς πρέπει να καλυφθούν οι αμυντικές ανάγκες της χώρας. Η συγκέντρωση τόσο μεγάλου αριθμού ελεύθερων ανδρών σε σχετικά αραιοκατοικημένες και μικρές σε πληθυσμό περιοχές, δημιουργεί αδιέξοδα στην προσωπική ζωή των νέων, με αποτέλεσμα να αδυνατούν να κάνουν οικογένεια. Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι ντόπιοι νέοι που δεν είναι στρατιωτικοί. Κατά τα άλλα αναρωτιούνται οι γυναίκες οι οποίες μεταναστεύουν μαζικά στα μεγάλα αστικά κέντρα για να σπουδάσουν και να δουλέψουν, που είναι οι άντρες……
Αυτά είναι μερικά από τα προβλήματα που καλούνταν ανέκαθεν να αντιμετωπίσουν οι στρατιωτικοί , προσπαθώντας να εξασφαλίσουν τα βασικά και να ζήσουν με αξιοπρέπεια τις οικογένειες τους.
Τα αιτήματα που κατά καιρούς διατυπώνουν έχουν σαν στόχο την κάλυψη βασικών αναγκών. Μισθολογικό, ασφαλιστικό, κατασκευή στρατιωτικών οικημάτων , 40ωρο,επίδομα παραμεθορίου, 9μηνη άδεια ανατροφής για τις περιπτώσεις που η σύζυγος δεν εργάζεται, όπως αυτό εφαρμόζεται στο δημόσιο και στα σώματα ασφαλείας κ.λ.π.
Οι στρατιωτικοί πέραν του υπηρεσιακού τους έργου ανέκαθεν συνεισέφεραν οικονομικά μαζί με τις οικογένειες τους στις τοπικές κοινωνίες υποστηρίζοντας την ντόπια αγορά και υπηρεσίες. Ειδικά στις παραμεθόριες περιοχές αυτό είναι εμφανέστατο. Όταν οι μόνιμοι κάτοικοι περνούν απέναντι για να ψωνίσουν, να βάλουν βενζίνη ή να φτιάξουν τα δόντια τους,(Τουρκία Βουλγαρία), οι στρατιωτικοί λόγο ίσως του περιορισμού που έχουν στις μετακινήσεις στο εξωτερικό, χρονοβόρες διαδικασίες χορήγησης αδειών, έλλειψη κάλυψης σε περίπτωση που μεταβούν έξω χωρίς άδεια κ.λπ., στηρίζουν τους συμπατριώτες τους, ελεύθερους επαγγελματίες, μαγαζάτορες και επιχειρηματίες.
Με εκτίμηση
Μ.Κ.
Μέλος Ε.Σ.Πε.Κ.Μ.
http://espekm.gr/home/?p=3136
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου