Πριν μερικά χρόνια, λίγοι ονειροπόλοι στρατιωτικοί, μη φειδόμενοι προσωπικού χρόνου αλλά και χρήματος ξεκίνησαν να δημιουργούν δειλά-δειλά τις Περιφερειακές Ενώσεις Στρατιωτικών.Η αλήθεια είναι πως ήταν ένα δύσκολο έργο. Μη ξεχνάμε την εποχή που γίνονταν αυτά, τους φόβους που υπήρχαν (κάποιοι από αυτούς που υπάρχουν ακόμα), αλλά κυρίως τις αντιδράσεις που υπήρχαν.
Φυσικά, ακόμα πιο δύσκολο, ήταν να πείσουν τους συναδέλφους τους να εγγράφουν και να συμμετέχουν στα νεοσύστατα όργανα συλλογικής έκφρασης των Στρατιωτικών. Με πολύ αγώνα και «τρέξιμο», σε μεγάλο βαθμό στο πρώτο σκέλος τα κατάφεραν! Οι πρώτες Περιφερειακές Ενώσεις ήταν ήδη γεγονός και ξεκίνησαν σαν τα «μανιτάρια» να πετάγονται σε όλη την ελληνική επικράτεια.
Το επόμενο βήμα ήταν η δημιουργία μιας Ομοσπονδίας που θα ένωνε και θα δυνάμωνε την φωνή τους. Αυτό ήταν το όνειρο! Εκεί θα βρισκόταν όλη η δύναμη του Έλληνα Στρατιωτικού. Σε μια Ομοσπονδία που θα μετέφερε τη φωνή και του πιο «μικρού» στελέχους, του πιο μακρινού Στρατιωτικού, στα κέντρα εξουσίας.
Σύντομα και αυτό είχε γίνει. Επτά Περιφερειακές Ενώσεις Στρατιωτικών κατάφεραν να δημιουργήσουν την Π.Ο.Ε.Σ. (Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Στρατιωτικών). Η Ομοσπονδία όμως μπορεί να ήταν πια γεγονός, αλλά δυστυχώς πολύ σύντομα οι ελπίδες όλων μας γρήγορα διαψεύστηκαν. Η πρώτη Ομοσπονδία των Στρατιωτικών γρήγορα αντί να ενώνει άρχισε να χωρίζει. Αντί να δυναμώνει την φωνή μας την φίμωνε. Αντί να εκπροσωπεί όλους τους Στρατιωτικούς και όλες τις Ενώσεις, εκπροσωπούσε τους στόχους, τα οράματα και τις βλέψεις ενός μόνο ανθρώπου.
Η Π.Ο.Ε.Σ. έγινε και παραμένει το μέσο αυτοπροβολής ενός ατόμου. Κάποιος που την έχει κάνει προσωπικό του φέουδο και ακόμα και τώρα στο ύστατη στιγμή που θα έπρεπε να ενώσει τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων εμπρός στην λαίλαπα του ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού τους είναι απούσα.
Από την αρχή βρεθήκαμε κάποιοι «γραφικοί», κάποιοι «φωνακλάδες» που δεν σταματήσαμε να επισημαίνουμε όσα σκοτεινά και πολλές φορές «ύποπτα» γινόντουσαν μέσα σε αυτή την Ομοσπονδία. Λοιδορηθηκαμε. Ψευτο-στρατιωτικά Μ.Μ.Ε. εργολαβικά ανέλαβαν την αποδόμηση της φωνής μας. Βέβαια αυτό δεν μας πτόησε. Αυτά που είχαμε να πούμε συνεχίσαμε και συνεχίζουμε να τα λέμε.
Δυστυχώς… ναι λέω δυστυχώς, ο χρόνος ήρθε να μας δικαιώσει. Οι μάσκες έπεσαν. Αυτοί που ανέλαβαν τάχα να μας εκπροσωπούν και να προωθούν τα αιτήματα μας, βολεύτηκαν σε μεγάλες καρέκλες και συμμάχησαν με την εξουσία. Έτσι γίνεται πάντα. Ο βολεμένος πρέπει μετά να ξεπληρώσει το βόλεμα. Τα όνειρα μας, οι ελπίδες μας, μα κυρίως οι διεκδικήσεις μας, πουλήθηκαν και μάλιστα σε πολύ χαμηλή τιμή.
Ευτυχώς, αυτά δεν μας πτοούν πλέον. Έχουμε αποδείξει έως τώρα με τον αγώνα μας το ποιοι είμαστε. Και το δηλώνουμε και πάλι. Εμείς θα είμαστε εκεί στους δρόμους να φωνάξουμε ότι είμαστε ενωμένοι και δυνατοί περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Δεν είμαστε δεδομένοι για κανέναν. Θα αγωνιστούμε μακριά από κόμματα , χρώματα και πολιτικές φιλοδοξίες.
Αθανάσιος Σαρρής
Αντιπρόεδρος Ε.Σ.ΠΕ.Κ.Μακεδονίας
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου