Ο Σύνδεσμος Αποφοίτων Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών (ΣΑΣΜΥ) με έγγραφο του προς το ΥΠΕΘΑ επιθυμεί να αναδείξει την αγωνία και τον διογκούμενο προβληματισμό μεγάλου αριθμού μελών του συνδέσμου, σχετικά με την αναγκαιότητα βελτίωσης του νομοθετικού πλαισίου που καλύπτει τις μεταθέσεις του προσωπικού και ειδικότερα την ένταξη σε προσωρινό καθεστώς ειδικής μεταθετικότητας των στελεχών που έχουν παιδιά μαθητές του Λυκείου.
Ένα αίτημα απολύτως δικαιολογημένο και πέρα από στείρες συντεχνιακές επιδιώξεις!
Η Πολιτεία τα τελευταία έτη εφαρμόζοντας μια κατ’ επίφαση κοινωνική πολιτική, με ψηφοθηρική στόχευση, μετέτρεψε σταδιακά τη στρατιωτική οικογένεια σε ένα σώμα όπου ενδημούν μειοψηφικές διακρίσεις (επιλεκτική θέσπιση ευεργετημάτων με πλήρη απουσία εισοδηματικών κριτηρίων, διαχωρισμός προσωπικού σε ειδικές και μη κατηγορίες, ανισομερής κατανομή βαρών και υποχρεώσεων κλπ), δοκιμάζοντας τους δεσμούς συναδελφικότητας και αλληλεγγύης, τις συλλογικές αντοχές, τη συνεκτικότητα και την ομοιογένεια.
Απαιτείται η συγκρότηση ενός θεσμικού πλαισίου αναφοράς, στο οποίο δεν θα υπεισέρχονται υποκειμενικοί παράγοντες και δεν θα επιδέχεται επιλεκτικής εφαρμογής (αλόγιστη επίκληση υπηρεσιακών αναγκών κατά το δοκούν), με σκοπό την κοινωνική προστασία των γονέων στρατιωτικών που έχουν τέκνα μαθητές Λυκείου. Όλοι οι έφηβοι πρέπει να έχουν ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση και στις σπουδές.
Οι μεταβολές στο σχολικό ή οικογενειακό περιβάλλον (απομάκρυνση του ενός γονέα), προκαλούν μεγάλη συναισθηματική αναστάτωση, φόβο, αγωνία, θυμό, απογοήτευση, έλλειψη συγκέντρωσης, μειωμένη αυτοπεποίθηση κ.α. Η οικογενειακή συνοχή διασπάται και τα προβλήματα αυξάνονται εκθετικά.
Ερευνητές του Ιατρικού Κέντρου του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, έκαναν εμπεριστατωμένη δημοσίευση στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό «JOURNAL OF ADOLESCENT HEALTH», κατόπιν ανάλυσης ιατρικών αρχείων άνω των 500.000 παιδιών ηλικίας 6 έως 17 ετών, με ιδιαίτερα ενδιαφέροντα επιστημονικά ευρήματα – συμπεράσματα. Όπως διαπιστώθηκε, οι πιθανότητες ένα παιδί να εμφανίσει ψυχολογικά προβλήματα αυξάνονται κατακόρυφα μετά από μία μετακόμιση. Η ανάλυση έδειξε ότι το σοβαρότερο πρόβλημα εστιάζεται στην εφηβική ηλικία (περίοδος Λυκείου), κατά την οποία είναι περαιτέρω αυξημένη η πιθανότητα επίσκεψης σε ψυχολόγο μετά από μετάθεση. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η αλλαγή τόπου διαμονής και σχολικού περιβάλλοντος επηρεάζει αρνητικά τους εφήβους, επειδή βρίσκονται σε μια κρίσιμη ηλικία που αναζητούν την ένταξή τους σε μία ομάδα, ώστε να διαμορφώσουν μια δική τους ταυτότητα, έξω από την οικογένειά τους.
Παράλληλα, κάθε αλλαγή κοινωνικού και σχολικού περιβάλλοντος καθιστά τους εφήβους πιο ευάλωτους και εκτεθειμένους στην ψυχολογική και σωματική βία (bulling) του νέο περιβάλλοντος.
Με δεδομένο ότι η επιπλέον μοριοδότηση των στελεχών που επιμελούνται τέκνα φοιτούν στις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου (μόλις 5 μόρια!!!!!) αποτελεί εμπαιγμό και η επίκλησή της ως επιχείρημα υποτιμά τη νοημοσύνη των συναδέλφων (βλ. την από 03 Απρ 19 απάντηση κ. ΥΕΘΑ σε ερώτηση στη ΒτΕ), κρίνεται επιβεβλημένη η λήψη πρόνοιας για προστασία των στελεχών, γονέων μαθητών του Λυκείου και για το σκοπό αυτό προτείνεται η άμεση τροποποίηση της περίπτωσης ε΄ της παραγράφου 1α(2) του άρθρου 5 του Ν.3883/2010, όπως παρακάτω:
«(ε) Την ηλικία και τις σπουδές των τέκνων. Τα στελέχη γονείς τέκνων τα οποία θα φοιτήσουν στη Β’ Λυκείου κατά το επόμενο από την υλοποίηση των μεταθέσεων σχολικό έτος, παραμένουν υποχρεωτικά στον τόπο της υπηρέτησής τους, κατόπιν πρότερης σχετικής αναφορά τους, για χρονικό διάστημα δύο (2) ετών. Σε περίπτωση ανυπέρβλητου κωλύματος (κατάργηση ή μεταστάθμευση Μονάδας) τα ως άνω στελέχη τοποθετούνται στην πλησιέστερη Φρουρά του οικείου Κλάδου ή των Κοινών Σωμάτων του ΓΕΕΘΑ και σε απόσταση όχι μεγαλύτερη των 60 χιλιομέτρων από την έδρα του Δήμου που δηλώσαν επιθυμία υπηρέτησης».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου