Πως κυλάει η καθημερινότητα των ανθρώπων που δίνουν ζωή στην «αιχμή του δόρατος του Πολεμικού Ναυτικού»! Με τον πιο σύγχρονο οπλισμό παραμένουν οι «φύλακες» του Αιγαίου
«Ο έρωτας, το αρχιπέλαγος κι η πρώρα των αφρών του κι οι γλάροι των ονείρων του στο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζει ένα τραγούδι» έγραφε το 1940, όταν Μεσόγειος και Ευρώπη βρίσκονταν μόνο στην αρχή μιας πενταετούς αιματηρής περιπέτειας, ο ποιητής του Αρχιπελάγους, των νησιών και της θάλασσας.
Και αν κανένας από αυτούς που αποκαλούμε ανθρώπους της διανόησης δεν ύμνησε περισσότερο το Αιγαίο από τον Οδυσσέα Ελύτη, τότε σίγουρα κανένας δεν το κατάλαβε καλύτερα από τους ανθρώπους του, που, άλλωστε, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τον Ελληνα νομπελίστα.
Οι θαλασσινοί
Ποιοι είναι, όμως, οι θαλασσινοί της σημερινής Ελλάδας και πόσο μοιάζουν με τους προγόνους τους, που στην υπερχιλιόχρονη Ιστορία της χώρας έζησαν, θράφηκαν και πέθαναν στα νερά του Αιγαίου;
Η «κυριακάτικη δημοκρατία» βρέθηκε στον Ναύσταθμο της Σαλαμίνας και επισκέφτηκε δύο από τα πλέον σύγχρονα πλοία του στόλου του Πολεμικού Ναυτικού για να καταγράψει την καθημερινότητα των ανθρώπων που τους δίνουν ζωή. Με ονόματα βαριά σαν Ιστορία, οι φρεγάτες «Σπέτσαι» και «Ναβαρίνο» κουβαλούν σαν... κατάρα τα ονόματα δύο εκ των ναυμαχιών που εν πολλοίς έδωσαν στους επαναστατημένους Ελληνες αφενός την κυριαρχία σε μεγάλο μέρος του Αιγαίου και αφετέρου την -κατά τις συνθήκες- απαιτούμενη ώθηση για την πραγμάτωση του ονείρου για μια ελεύθερη Ελλάδα.
Έχοντας πάντοτε αυτό στο μυαλό τους, τα στελέχη, που έχουν την τιμή -όπως λένε- να υπηρετούν στις δύο από τις κυριότερες μονάδες επιφανείας του Πολεμικού Ναυτικού, έχουν προσαρμόσει την καθημερινότητά τους στις αυξημένες απαιτήσεις και τις ιδιαιτερότητες του επαγγέλματος, το οποίο επέλεξαν όντας ακόμη σε ηλικία που οι συνομήλικοί τους ονειρεύονταν μια ειδυλλιακή και χαλαρή φοιτητική ζωή. «Εχει τύχει να μας ξυπνήσουν αξημέρωτα και να μας ενημερώσουν ότι σε ελάχιστο χρόνο θα πρέπει και οι 198 να βρισκόμαστε στις θέσεις μας στο πλοίο.
Σε τέσσερις ώρες ήμασταν καθόλα έτοιμοι για απόπλου» περιγράφει ένας από τους αξιωματικούς του «Ναβαρίνο», δίνοντας το στίγμα της δικής τους ρουτίνας, η οποία σε τίποτα δεν θυμίζει αυτή άλλων εργαζομένων ή ακόμα και της πλειονότητας των συναδέλφων τους.
Φτάνοντας στον Ναύσταθμο του Πολεμικού Ναυτικού σχεδόν ασυναίσθητα το μάτι πέφτει στον λεγόμενο «θρόνο του Ξέρξη», που δεσπόζει στο όρος Αιγάλεω. Για ακόμη μία φορά γίνεται αντιληπτό ότι όσοι καθημερινά τον αντικρίζουν δύσκολα ξεχνούν την ιστορικότητα του λειτουργήματός τους. Η «παρουσία» των προγόνων τους, από τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας έως και την Επανάσταση του '21, είναι πανταχού παρούσα. Προχωρώντας στα ενδότερα, η θέα των ελλιμενιζόμενων πολεμικών πλοίων προκαλεί δέος.
Στην προβλήτα όπου βρίσκεται δεμένη η φρεγάτα «Ναβαρίνο» καμιά δεκαριά ναύτες ξεφορτώνουν γρήγορα από ένα φορτηγό τρόφιμα και άλλα εφόδια για την επερχόμενη 15ήμερη περιπολία στα νερά του Αιγαίου, σε αντικατάσταση μιας άλλης εκ των συνολικά 13 φρεγατών του στόλου (εννέα τύπου S και τέσσερις τύπου ΜΕΚΟ 200ΗΝ) που αυτή τη στιγμή οργώνει το Αρχιπέλαγος.
Η φρεγάτα «Ναβαρίνο», όπως και οι άλλες της κλάσης της, έχει μήκος 130 μέτρα και η μέγιστη ταχύτητά της ξεπερνά τους 30 κόμβους, φέρει ένα πυροβόλο 76 χιλιοστών ΟΤΟ Melara, σύστημα εγγύς προστασίας Phalanx, σύστημα πυραύλων επιφανείας - επιφανείας Harpoon και επιφανείας - αέρος Sea Sparrow.
Επίσης, διαθέτει ανθυποβρυχιακές τορπίλες και σύστημα ηλεκτρονικών αντιμέτρων, ενώ έχει τη δυνατότητα μεταφοράς δύο ανθυποβρυχιακών ελικοπτέρων Αgusta Βell 212 ASW.
Από την άλλη, η φρεγάτα «Σπέτσαι», τύπου ΜΕΚΟ 200ΗΝ, έχει μήκος 117 μέτρα και η μέγιστη ταχύτητά της επίσης ξεπερνά τους 30 κόμβους. Φέρει ένα πυροβόλο πέντε ιντσών, συστήματα εγγύς προστασίας Phalanx, σύστημα πυραύλων επιφανείας - επιφανείας Harpoon και επιφανείας - αέρος Sea Sparrow, δύο τριπλούς τορπιλοσωλήνες Mk32, εκτοξευτή ηλεκτρονικών αντιμέτρων και ανάλογο ηλεκτρονικό εξοπλισμό, ενώ επίσης δύναται να μεταφέρει ένα ελικόπτερο S-70B-6 Aegean Hawk. Αμφότερα τα πλοία στελεχώνονται από πλήρωμα 198 ατόμων.
«Οι φρεγάτες αποτελούν την αιχμή του δόρατος του Πολεμικού Ναυτικού, καθώς είναι πλοία που πλέουν τόσο κοντά στις ακτές όσο και σε ανοιχτή θάλασσα, ανάλογα με τις εκάστοτε επιχειρησιακές ανάγκες. Επιπλέον, έχουν μεγάλη αυτονομία, που σημαίνει ότι μπορούν να μείνουν για παρατεταμένο χρονικό διάστημα στη θάλασσα υπό οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το στρατηγικό βάθος της Ελλάδας είναι η θάλασσα και αποστολή δική μας είναι να το προστατεύουμε, επιχειρώντας εντός των χωρικών υδάτων ή όπου καταστεί ανάγκη. Εξάλλου, αυτό που σήμερα αποκαλούμε δυτικός κόσμος εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη θάλασσα.
Μέσω αυτής διακινείται το μεγαλύτερο μέρος των εμπορευμάτων και της ενέργειας. Από αυτήν την άποψη η Μεσόγειος αποτελεί έναν ιδιαίτερα νευραλγικό χώρο» σημειώνει ο αρχιπλοίαρχος Δημήτριος Καβουλάκος, διοικητής της 1ης Μοίρας Φρεγατών.
Ο ίδιος υπογραμμίζει ότι «λόγω του Πολεμικού Ναυτικού η χώρα μας έχει προστιθέμενη αξία τόσο στο ΝΑΤΟ όσο και στην Ευρωπαϊκή Ενωση, μια και οι εταίροι που διαθέτουν ναυτικό δεν είναι πολλοί, πόσο μάλλον αυτοί που διαθέτουν αξιόμαχο ναυτικό. Αυτή ακριβώς την προστιθέμενη αξία η χώρα μας μπορεί να την εκμεταλλευτεί προκειμένου να κερδίσει ανταλλάγματα σε άλλους τομείς».
Μια αποστολή μπορεί να έχει διάρκεια από μερικά 24ωρα έως και έξι μήνες
Από την Αραβική Θάλασσα, τον Ινδικό Ωκεανό, τη Σομαλία τον Ατλαντικό και τη Μεσόγειο ως τα νερά του Αιγαίου, οι φρεγάτες του στόλου βρίσκονται συνεχώς σε κίνηση, ταξιδεύοντας την ελληνική σημαία στα πέρατα του κόσμου και υπενθυμίζοντας σε συμμάχους και μη ότι η ναυτοσύνη αποτελεί θεμέλιο της εθνικής στρατηγικής. «Μια αποστολή μπορεί να διαρκέσει από μερικά 24ωρα έως και έξι μήνες. Εκτός αυτού, όμως, αναπόσπαστο κομμάτι των καθηκόντων μας αποτελούν η συμμετοχή σε εθνικές και διεθνείς ασκήσεις σχεδόν σε μηνιαία βάση, αλλά και η λεγόμενη "φυλακή σκοπούντος", δηλαδή οι περιπολίες» εξηγεί ο κυβερνήτης της φρεγάτας «Σπέτσαι», αντιπλοίαρχος Γεώργιος Καραγεώργης.
Οσον αφορά την κοινωνική συνεισφορά των φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού, αυτή είναι εξίσου εξέχουσα με τη στρατιωτική. Η συνδρομή στη διάσωση προσφύγων, ναυαγών και ανθρώπων που βρίσκονται σε οποιονδήποτε κίνδυνο στη θάλασσα αποτελούν μερικά μόνο από τα επιτεύγματα των πληρωμάτων τους σε ανθρωπιστικό επίπεδο, με τα περισσότερα εξ αυτών, μάλιστα, να μη βρίσκουν ποτέ τον δρόμο για τις σελίδες των εφημερίδων ή τη ροή των δελτίων ειδήσεων.
«Πρέπει, ωστόσο, να καταστεί σαφές ότι τα ελληνικά χωρικά ύδατα είναι συγκριτικά μικρός χώρος σε σχέση με αυτόν όπου εμείς επιχειρούμε. Δεν είμαστε Αστυνομία, Τελωνείο, Λιμενικό ή Συνοριοφυλακή. Δεν είμαστε ούτε καν Στρατός Ξηράς. Ο χώρος δράσης μας είναι τόσο τα ελληνικά χωρικά ύδατα όσο και τα διεθνή ή ακόμα και αυτά μιας τρίτης χώρας, σε περίπτωση που υπάρχει συνεργασία. Επομένως, δεν υπάρχει στον χάρτη μια γραμμή που να καθορίζει τον χώρο δράσης των φρεγατών και γενικότερα των πλοίων του Πολεμικού Ναυτικού. Δουλειά μας είναι να χρησιμοποιεί η Ελλάδα τη θάλασσα σύμφωνα με τα εθνικά συμφέροντά της» ξεκαθαρίζει ο κ. Καβουλάκος.
Σε ένα επάγγελμα που εκ φύσεως ενέχει κινδύνους, αυτοί που επιλέγουν να ταχθούν στην υπηρεσία της πατρίδας γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι μια στιγμή είναι αρκετή για να ανατραπούν τα πάντα. «Το Ναυτικό είναι κάλεσμα. Σε καλεί η πατρίδα και έρχεσαι. Αυτό που κάνουμε σήμερα είναι αυτό που επιλέξαμε με την εισαγωγή μας στις παραγωγικές σχολές στα 18 μας χρόνια. Δηλαδή, δεν τελειώσαμε γεωπόνοι για να προσληφθούμε αρχικά σε έναν οργανισμό, στη συνέχεια να μετατεθούμε σε έναν δεύτερο και να καταλήξουμε εν τέλει σύμβουλοι ενός τρίτου» λέει ο κ. Καβουλάκος.
«Αυτό το κάλεσμα έχει και απώλειες, είτε εν καιρώ ειρήνης είτε εν καιρώ πολέμου. Αναπόφευκτα θα υπάρξουν και ατυχήματα ή δυστυχήματα. Είναι κάτι που γνωρίζαμε από την πρώτη ημέρα στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Υπάρχουν άνθρωποί μας που έχουν χαθεί κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους.
Άνθρωποι που τους γνωρίζαμε! Είναι φυσικό η απώλεια να μας γεμίζει θλίψει, όμως γνωρίζουμε επίσης ότι στη θέση τους θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε από εμάς. Το έχουμε αποδεχτεί και δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το αποδέχονται και οι οικογένειές μας, οι οποίες σε κάποιον βαθμό μαζί με εμάς έχουν "παντρευτεί" και το Ναυτικό» συμπληρώνει ο κ. Καραγεώργης.
Κίναρος-Ιμια: Θλίψη για τους (έξι) ήρωες!
Με τις μνήμες του δυστυχήματος στη νήσο Κίναρο, που βύθισε στο πένθος τις Ενοπλες Δυνάμεις, ακόμα νωπές, είναι προφανές ότι τα στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού προσπαθούν να ξεπεράσουν το σοκ, χωρίς όμως ποτέ να ξεχάσουν τους «δικούς τους ανθρώπους». Οπως λένε, η λήθη αποτελεί το πρώτο βήμα για μια σειρά δεινών. «Και το δικό μας πλοίο συμμετείχε στη συγκεκριμένη άσκηση και ελάχιστα λεπτά μετά τη συντριβή του ελικοπτέρου μεταβήκαμε στο σημείο με μέγιστη ταχύτητα προκειμένου να συνδράμουμε στις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης.
Ακόμα και όταν είδαμε τις πρώτες φωτιές και τον καπνό από το νησί, η προσδοκία μας ήταν να γλιτώσουμε τους συναδέλφους μας. Η ελπίδα υπήρχε. Δυστυχώς γρήγορα διαψεύστηκε. Οταν τελικά ενημερωθήκαμε ότι βρέθηκαν τα απανθρακωμένα σώματά τους, η θλίψη ήταν μεγάλη στο πλήρωμα» περιγράφει ο αντιπλοίαρχος Χρήστος Ελευσινιώτης, κυβερνήτης της φρεγάτας «Ναβαρίνο».
Προσθέτει, μάλιστα, ότι αυτό που πρέπει να κρατούν τα στελέχη από τέτοια περιστατικά είναι η ψυχραιμία, η ετοιμότητα για παν ενδεχόμενο και η προσήλωση στις διαδικασίες και στην εκπαίδευση. Η φρεγάτα «Ναβαρίνο», εξάλλου, είναι αυτή από την οποία απονηώθηκε το μοιραίο ελικόπτερο που συνετρίβη στις 31 Ιανουαρίου, τη νύχτα της κορύφωσης της κρίσης των Ιμίων, παίρνοντας μαζί του στα παγωμένα νερά του Αιγαίου τον υποπλοίαρχο Χριστόδουλο Καραθανάση, τον υποπλοίαρχο Παναγιώτη Βλαχάκο και τον αρχικελευστή Εκτορα Γιαλοψό. «Το πνεύμα και η παρακαταθήκη τους είναι πάντοτε μαζί μας» καταλήγει λακωνικά ο κ. Ελευσινιώτης, ενώ στέκεται μπροστά στην πλακέτα που έχει τοποθετηθεί στο πλοίο στη μνήμη των τριών ηρώων.
Του Άγγελου Σκορδά, Φωτογραφίες: Βαγγέλης Μασιάς
Πηγή: www.dimokratianews.gr/
http://karenews.blogspot.gr/2016/03/13316.html#more
«Ο έρωτας, το αρχιπέλαγος κι η πρώρα των αφρών του κι οι γλάροι των ονείρων του στο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζει ένα τραγούδι» έγραφε το 1940, όταν Μεσόγειος και Ευρώπη βρίσκονταν μόνο στην αρχή μιας πενταετούς αιματηρής περιπέτειας, ο ποιητής του Αρχιπελάγους, των νησιών και της θάλασσας.
Και αν κανένας από αυτούς που αποκαλούμε ανθρώπους της διανόησης δεν ύμνησε περισσότερο το Αιγαίο από τον Οδυσσέα Ελύτη, τότε σίγουρα κανένας δεν το κατάλαβε καλύτερα από τους ανθρώπους του, που, άλλωστε, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τον Ελληνα νομπελίστα.
Οι θαλασσινοί
Ποιοι είναι, όμως, οι θαλασσινοί της σημερινής Ελλάδας και πόσο μοιάζουν με τους προγόνους τους, που στην υπερχιλιόχρονη Ιστορία της χώρας έζησαν, θράφηκαν και πέθαναν στα νερά του Αιγαίου;
Η «κυριακάτικη δημοκρατία» βρέθηκε στον Ναύσταθμο της Σαλαμίνας και επισκέφτηκε δύο από τα πλέον σύγχρονα πλοία του στόλου του Πολεμικού Ναυτικού για να καταγράψει την καθημερινότητα των ανθρώπων που τους δίνουν ζωή. Με ονόματα βαριά σαν Ιστορία, οι φρεγάτες «Σπέτσαι» και «Ναβαρίνο» κουβαλούν σαν... κατάρα τα ονόματα δύο εκ των ναυμαχιών που εν πολλοίς έδωσαν στους επαναστατημένους Ελληνες αφενός την κυριαρχία σε μεγάλο μέρος του Αιγαίου και αφετέρου την -κατά τις συνθήκες- απαιτούμενη ώθηση για την πραγμάτωση του ονείρου για μια ελεύθερη Ελλάδα.
Έχοντας πάντοτε αυτό στο μυαλό τους, τα στελέχη, που έχουν την τιμή -όπως λένε- να υπηρετούν στις δύο από τις κυριότερες μονάδες επιφανείας του Πολεμικού Ναυτικού, έχουν προσαρμόσει την καθημερινότητά τους στις αυξημένες απαιτήσεις και τις ιδιαιτερότητες του επαγγέλματος, το οποίο επέλεξαν όντας ακόμη σε ηλικία που οι συνομήλικοί τους ονειρεύονταν μια ειδυλλιακή και χαλαρή φοιτητική ζωή. «Εχει τύχει να μας ξυπνήσουν αξημέρωτα και να μας ενημερώσουν ότι σε ελάχιστο χρόνο θα πρέπει και οι 198 να βρισκόμαστε στις θέσεις μας στο πλοίο.
Σε τέσσερις ώρες ήμασταν καθόλα έτοιμοι για απόπλου» περιγράφει ένας από τους αξιωματικούς του «Ναβαρίνο», δίνοντας το στίγμα της δικής τους ρουτίνας, η οποία σε τίποτα δεν θυμίζει αυτή άλλων εργαζομένων ή ακόμα και της πλειονότητας των συναδέλφων τους.
Φτάνοντας στον Ναύσταθμο του Πολεμικού Ναυτικού σχεδόν ασυναίσθητα το μάτι πέφτει στον λεγόμενο «θρόνο του Ξέρξη», που δεσπόζει στο όρος Αιγάλεω. Για ακόμη μία φορά γίνεται αντιληπτό ότι όσοι καθημερινά τον αντικρίζουν δύσκολα ξεχνούν την ιστορικότητα του λειτουργήματός τους. Η «παρουσία» των προγόνων τους, από τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας έως και την Επανάσταση του '21, είναι πανταχού παρούσα. Προχωρώντας στα ενδότερα, η θέα των ελλιμενιζόμενων πολεμικών πλοίων προκαλεί δέος.
Στην προβλήτα όπου βρίσκεται δεμένη η φρεγάτα «Ναβαρίνο» καμιά δεκαριά ναύτες ξεφορτώνουν γρήγορα από ένα φορτηγό τρόφιμα και άλλα εφόδια για την επερχόμενη 15ήμερη περιπολία στα νερά του Αιγαίου, σε αντικατάσταση μιας άλλης εκ των συνολικά 13 φρεγατών του στόλου (εννέα τύπου S και τέσσερις τύπου ΜΕΚΟ 200ΗΝ) που αυτή τη στιγμή οργώνει το Αρχιπέλαγος.
Η φρεγάτα «Ναβαρίνο», όπως και οι άλλες της κλάσης της, έχει μήκος 130 μέτρα και η μέγιστη ταχύτητά της ξεπερνά τους 30 κόμβους, φέρει ένα πυροβόλο 76 χιλιοστών ΟΤΟ Melara, σύστημα εγγύς προστασίας Phalanx, σύστημα πυραύλων επιφανείας - επιφανείας Harpoon και επιφανείας - αέρος Sea Sparrow.
Επίσης, διαθέτει ανθυποβρυχιακές τορπίλες και σύστημα ηλεκτρονικών αντιμέτρων, ενώ έχει τη δυνατότητα μεταφοράς δύο ανθυποβρυχιακών ελικοπτέρων Αgusta Βell 212 ASW.
Από την άλλη, η φρεγάτα «Σπέτσαι», τύπου ΜΕΚΟ 200ΗΝ, έχει μήκος 117 μέτρα και η μέγιστη ταχύτητά της επίσης ξεπερνά τους 30 κόμβους. Φέρει ένα πυροβόλο πέντε ιντσών, συστήματα εγγύς προστασίας Phalanx, σύστημα πυραύλων επιφανείας - επιφανείας Harpoon και επιφανείας - αέρος Sea Sparrow, δύο τριπλούς τορπιλοσωλήνες Mk32, εκτοξευτή ηλεκτρονικών αντιμέτρων και ανάλογο ηλεκτρονικό εξοπλισμό, ενώ επίσης δύναται να μεταφέρει ένα ελικόπτερο S-70B-6 Aegean Hawk. Αμφότερα τα πλοία στελεχώνονται από πλήρωμα 198 ατόμων.
«Οι φρεγάτες αποτελούν την αιχμή του δόρατος του Πολεμικού Ναυτικού, καθώς είναι πλοία που πλέουν τόσο κοντά στις ακτές όσο και σε ανοιχτή θάλασσα, ανάλογα με τις εκάστοτε επιχειρησιακές ανάγκες. Επιπλέον, έχουν μεγάλη αυτονομία, που σημαίνει ότι μπορούν να μείνουν για παρατεταμένο χρονικό διάστημα στη θάλασσα υπό οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το στρατηγικό βάθος της Ελλάδας είναι η θάλασσα και αποστολή δική μας είναι να το προστατεύουμε, επιχειρώντας εντός των χωρικών υδάτων ή όπου καταστεί ανάγκη. Εξάλλου, αυτό που σήμερα αποκαλούμε δυτικός κόσμος εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη θάλασσα.
Μέσω αυτής διακινείται το μεγαλύτερο μέρος των εμπορευμάτων και της ενέργειας. Από αυτήν την άποψη η Μεσόγειος αποτελεί έναν ιδιαίτερα νευραλγικό χώρο» σημειώνει ο αρχιπλοίαρχος Δημήτριος Καβουλάκος, διοικητής της 1ης Μοίρας Φρεγατών.
Ο ίδιος υπογραμμίζει ότι «λόγω του Πολεμικού Ναυτικού η χώρα μας έχει προστιθέμενη αξία τόσο στο ΝΑΤΟ όσο και στην Ευρωπαϊκή Ενωση, μια και οι εταίροι που διαθέτουν ναυτικό δεν είναι πολλοί, πόσο μάλλον αυτοί που διαθέτουν αξιόμαχο ναυτικό. Αυτή ακριβώς την προστιθέμενη αξία η χώρα μας μπορεί να την εκμεταλλευτεί προκειμένου να κερδίσει ανταλλάγματα σε άλλους τομείς».
Μια αποστολή μπορεί να έχει διάρκεια από μερικά 24ωρα έως και έξι μήνες
Από την Αραβική Θάλασσα, τον Ινδικό Ωκεανό, τη Σομαλία τον Ατλαντικό και τη Μεσόγειο ως τα νερά του Αιγαίου, οι φρεγάτες του στόλου βρίσκονται συνεχώς σε κίνηση, ταξιδεύοντας την ελληνική σημαία στα πέρατα του κόσμου και υπενθυμίζοντας σε συμμάχους και μη ότι η ναυτοσύνη αποτελεί θεμέλιο της εθνικής στρατηγικής. «Μια αποστολή μπορεί να διαρκέσει από μερικά 24ωρα έως και έξι μήνες. Εκτός αυτού, όμως, αναπόσπαστο κομμάτι των καθηκόντων μας αποτελούν η συμμετοχή σε εθνικές και διεθνείς ασκήσεις σχεδόν σε μηνιαία βάση, αλλά και η λεγόμενη "φυλακή σκοπούντος", δηλαδή οι περιπολίες» εξηγεί ο κυβερνήτης της φρεγάτας «Σπέτσαι», αντιπλοίαρχος Γεώργιος Καραγεώργης.
«Πρέπει, ωστόσο, να καταστεί σαφές ότι τα ελληνικά χωρικά ύδατα είναι συγκριτικά μικρός χώρος σε σχέση με αυτόν όπου εμείς επιχειρούμε. Δεν είμαστε Αστυνομία, Τελωνείο, Λιμενικό ή Συνοριοφυλακή. Δεν είμαστε ούτε καν Στρατός Ξηράς. Ο χώρος δράσης μας είναι τόσο τα ελληνικά χωρικά ύδατα όσο και τα διεθνή ή ακόμα και αυτά μιας τρίτης χώρας, σε περίπτωση που υπάρχει συνεργασία. Επομένως, δεν υπάρχει στον χάρτη μια γραμμή που να καθορίζει τον χώρο δράσης των φρεγατών και γενικότερα των πλοίων του Πολεμικού Ναυτικού. Δουλειά μας είναι να χρησιμοποιεί η Ελλάδα τη θάλασσα σύμφωνα με τα εθνικά συμφέροντά της» ξεκαθαρίζει ο κ. Καβουλάκος.
Σε ένα επάγγελμα που εκ φύσεως ενέχει κινδύνους, αυτοί που επιλέγουν να ταχθούν στην υπηρεσία της πατρίδας γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι μια στιγμή είναι αρκετή για να ανατραπούν τα πάντα. «Το Ναυτικό είναι κάλεσμα. Σε καλεί η πατρίδα και έρχεσαι. Αυτό που κάνουμε σήμερα είναι αυτό που επιλέξαμε με την εισαγωγή μας στις παραγωγικές σχολές στα 18 μας χρόνια. Δηλαδή, δεν τελειώσαμε γεωπόνοι για να προσληφθούμε αρχικά σε έναν οργανισμό, στη συνέχεια να μετατεθούμε σε έναν δεύτερο και να καταλήξουμε εν τέλει σύμβουλοι ενός τρίτου» λέει ο κ. Καβουλάκος.
«Αυτό το κάλεσμα έχει και απώλειες, είτε εν καιρώ ειρήνης είτε εν καιρώ πολέμου. Αναπόφευκτα θα υπάρξουν και ατυχήματα ή δυστυχήματα. Είναι κάτι που γνωρίζαμε από την πρώτη ημέρα στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Υπάρχουν άνθρωποί μας που έχουν χαθεί κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους.
Άνθρωποι που τους γνωρίζαμε! Είναι φυσικό η απώλεια να μας γεμίζει θλίψει, όμως γνωρίζουμε επίσης ότι στη θέση τους θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε από εμάς. Το έχουμε αποδεχτεί και δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το αποδέχονται και οι οικογένειές μας, οι οποίες σε κάποιον βαθμό μαζί με εμάς έχουν "παντρευτεί" και το Ναυτικό» συμπληρώνει ο κ. Καραγεώργης.
Κίναρος-Ιμια: Θλίψη για τους (έξι) ήρωες!
Με τις μνήμες του δυστυχήματος στη νήσο Κίναρο, που βύθισε στο πένθος τις Ενοπλες Δυνάμεις, ακόμα νωπές, είναι προφανές ότι τα στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού προσπαθούν να ξεπεράσουν το σοκ, χωρίς όμως ποτέ να ξεχάσουν τους «δικούς τους ανθρώπους». Οπως λένε, η λήθη αποτελεί το πρώτο βήμα για μια σειρά δεινών. «Και το δικό μας πλοίο συμμετείχε στη συγκεκριμένη άσκηση και ελάχιστα λεπτά μετά τη συντριβή του ελικοπτέρου μεταβήκαμε στο σημείο με μέγιστη ταχύτητα προκειμένου να συνδράμουμε στις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης.
Ακόμα και όταν είδαμε τις πρώτες φωτιές και τον καπνό από το νησί, η προσδοκία μας ήταν να γλιτώσουμε τους συναδέλφους μας. Η ελπίδα υπήρχε. Δυστυχώς γρήγορα διαψεύστηκε. Οταν τελικά ενημερωθήκαμε ότι βρέθηκαν τα απανθρακωμένα σώματά τους, η θλίψη ήταν μεγάλη στο πλήρωμα» περιγράφει ο αντιπλοίαρχος Χρήστος Ελευσινιώτης, κυβερνήτης της φρεγάτας «Ναβαρίνο».
Προσθέτει, μάλιστα, ότι αυτό που πρέπει να κρατούν τα στελέχη από τέτοια περιστατικά είναι η ψυχραιμία, η ετοιμότητα για παν ενδεχόμενο και η προσήλωση στις διαδικασίες και στην εκπαίδευση. Η φρεγάτα «Ναβαρίνο», εξάλλου, είναι αυτή από την οποία απονηώθηκε το μοιραίο ελικόπτερο που συνετρίβη στις 31 Ιανουαρίου, τη νύχτα της κορύφωσης της κρίσης των Ιμίων, παίρνοντας μαζί του στα παγωμένα νερά του Αιγαίου τον υποπλοίαρχο Χριστόδουλο Καραθανάση, τον υποπλοίαρχο Παναγιώτη Βλαχάκο και τον αρχικελευστή Εκτορα Γιαλοψό. «Το πνεύμα και η παρακαταθήκη τους είναι πάντοτε μαζί μας» καταλήγει λακωνικά ο κ. Ελευσινιώτης, ενώ στέκεται μπροστά στην πλακέτα που έχει τοποθετηθεί στο πλοίο στη μνήμη των τριών ηρώων.
Του Άγγελου Σκορδά, Φωτογραφίες: Βαγγέλης Μασιάς
Πηγή: www.dimokratianews.gr/
http://karenews.blogspot.gr/2016/03/13316.html#more
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου