Ομιλία για τη συμπλήρωση 40 ετών από την ίδρυση
της Νέας Δημοκρατίας έκανε ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας σε ειδική εκδήλωση που διοργάνωσε η ΝΟΔΕ Αγρινίου.
Μεταξύ άλλων, ο κ. Δένδιας σημείωσε τα ακόλουθα:
«Είναι
για εμένα μεγάλη χαρά και μεγάλη τιμή που βρίσκομαι απόψε εδώ, κοντά σας, για
να γιορτάσουμε μαζί κάτι που νομίζω ότι είναι σημαντικό για τη χώρα, για την
κοινωνία, για την παράταξη, για εμάς τους ίδιους. Και αναφέρομαι, όπως
καταλαβαίνετε, στα 40 χρόνια της Νέας Δημοκρατίας.
Θα μου
επιτρέψετε να σας μιλήσω από την καρδιά
μου, γιατί νομίζω αισθάνομαι ότι εδώ είμαστε μια οικογένεια.
Μια
οικογένεια, η οποία σε μία επετειακή εκδήλωση κάνει τον απολογισμό της, τι
υπάρχει πίσω της, τι έκανε όλα αυτά τα χρόνια, πού βρίσκεται τώρα, ποιες είναι
οι προκλήσεις, πού πορεύεται από εδώ και πέρα.
Κυρίες
και κύριοι, δεν πρόλαβα το 1974, ήμουν μαθητής. Μπήκα στην ΟΝΝΕΔ τα τέλη του
’77 με τον Κώστα Καραμανλή, τότε, υπεύθυνο της τοπικής μου οργάνωσης, με τον
Δημήτρη Τσιγκούνη πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ. Ανήκω από τότε στην Νέα Δημοκρατία, σε
όλες τις καμπές της ιστορίας της, δεμένης με την ιστορία του τόπου, αλλά μπορώ,
νομίζω, πολύ εύκολα και πολύ τίμια να κάνω τον απολογισμό της και να τον
κάνουμε μαζί για να δούμε αυτό το κόμμα, αυτή η παράταξη, εμείς όλοι όλα αυτά
τα χρόνια: ήμασταν συν για τον τόπο ή ήμασταν μείον;
Προσφέραμε
στην κοινωνία, προσφέραμε στην Πατρίδα, προσφέραμε στην Ελλάδα ή οι επιλογές
μας, ανεξάρτητα από τις προθέσεις μας αστόχησαν;
Και
οφείλω να σας πω, κυρίες και κύριοι, ότι θα μου επιτρέψετε ως δίκαιος κριτής,
όχι ως Υπουργός και στέλεχος της παράταξης, να πω ότι η προσπάθειά σας όλα αυτά
τα χρόνια είναι απολύτως δικαιωμένη.
• 1974:
Λέχθηκε ήδη, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής σε ένα χάος αποκαθιστά την καλύτερη Δημοκρατία
που γνώρισε ο τόπος.
• 1980:
Ο Γεώργιος Ράλλης υπογράφει, μαζί με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή την είσοδο της
χώρας στην τότε ΕΟΚ.
Από εκεί
και πέρα διατηρείται η χώρα εις πείσμα του τότε ΠΑ.ΣΟ.Κ., στην Δυτική Συμμαχία.
Ακούσατε στο βίντεο να το λέει στην Βουλή των Ελλήνων ο Κωνσταντίνος
Καραμανλής.
Και
επίσης προχωράμε ακόμα περισσότερο:
Καταφέρνει
η παράταξη να στηρίξει όλες τις εθνικές προσπάθειες, να αποδυναμώσει όλα όσα
έγιναν και είχαν σαν σκοπό να βγάλουν τη χώρα και από την Ευρωπαϊκή Ένωση και
από το ΝΑΤΟ. Και βρισκόμαστε απολύτως δικαιωμένοι σήμερα να κάνουμε τον
απολογισμό αυτών των 40 χρόνων. (…)
Όταν ο
Αντώνης Σαμαράς κλήθηκε να κυβερνήσει την χώρα του, ξέρετε όλοι πολύ καλά ότι η
χώρα ήταν ακριβώς στο σημείο εξόδου όχι μόνο από την Ευρωζώνη αλλά και από την
ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ξέρετε
πολύ καλά ότι το κύρος της χώρας ήταν στο απόλυτο ναδίρ.
Ξέρετε
πάρα πολύ καλά ότι κινδύνευαν οι μισθοί, οι συντάξεις, οι οικονομίες όλων μας.
Ξέρετε
πάρα πολύ καλά ότι κινδύνευε και η χώρα να δει παραβιαζόμενα τα εθνικά της
συμφέροντα γιατί είχε περιέλθει σε απόλυτη αδυναμία και ανυποληψία.
Μαχόμενος
ο Αντώνης Σαμαράς, επί δύο χρόνια, πέτυχε να αναστρέψει αυτό το κλίμα. Πέτυχε
αυτή τη στιγμή η χώρα να είναι σεβαστή στην Ευρώπη, σεβαστή στους Συμμάχους
της, σεβαστή στην παγκόσμια κοινότητα, να αναστραφεί όλη η λάσπη με την οποία
είχε στολίσει τη διεθνή εικόνα μας ο Γιώργος Παπανδρέου.
Βεβαίως η
πορεία αυτή, δεν ήταν μία πορεία ανέφελη και η πορεία μας αυτή, δεν ήταν χωρίς
λάθη. Πρέπει να είμαστε σαφείς σε αυτό.
Στη
μεγάλη αυτή προσπάθεια υπήρξαν σφάλματα, όπως πάντοτε υπάρχουν σφάλματα σε κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, μάλιστα όταν
διεξάγεται υπό το κράτος που διεξήχθη αυτή.
Καταρχήν
θέλω να σας είμαι σαφής. Τι πιστεύουμε εμείς σαν παράταξη; Εμείς πιστεύουμε στο
μικρότερο κράτος και στους λίγους φόρους. Και όμως εμείς που πιστεύουμε στο
μικρότερο κράτος και στους λίγους φόρους αναγκαστήκαμε να συνυπογράψουμε την
βαρύτατη φορολόγηση των Ελλήνων πολιτών, την βαρύτατη φορολόγηση όλων, τη
βαρύτατη φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας.
Αυτό δεν
έχει καμία σχέση με το DNA της παράταξης. Δεν έχει καμία σχέση με το ιδεολογικό
της πρόγραμμα. Και έχει κάθετα σε αυτό δεσμευτεί ο Πρωθυπουργός, ότι αμέσως,
μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν και έχει αρχίσει ήδη να γίνεται αυτό, θα
αναστρέψουμε πορεία και θα ελαττωθεί η φορολογία.
Αναγκαστήκαμε
να κάνουμε οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων, επίσης τελείως εναντίον
του DNA της παράταξης. Διότι η παράταξή μας πιστεύει στην αξιοκρατία, πιστεύει
στην αμοιβή αυτού που εργάζεται, πιστεύει στη διάκριση αυτού που εργάζεται. Και
δεν πιστεύει με κανένα τρόπο σε κανένα οριζόντιο μέτρο. Αυτό είναι κάτι που
πρέπει να αλλάξει. (…)
Με
Νόμους, με Προεδρικά Διατάγματα, με Κανονιστικές Πράξεις δεν γίνονται οι
μεγάλες αλλαγές στην κοινωνία και στη χώρα. Γίνονται με τη στήριξη του
στελεχιακού μας δυναμικού των ανθρώπων μας, της οικογένειάς μας, της βάσης μας.
Αλλά πρέπει να θυμόμαστε πρώτα εμείς, που κατέχουμε τους υπουργικούς θώκους,
ότι χωρίς εσάς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, δεν μπορούμε να επιφέρουμε καμία
αλλαγή.
Και να
σας πω παραδείγματα από τη δική μου κυβερνητική θητεία τα τελευταία 2 - 2½
χρόνια. Πρώτα μου έκανε την τιμή ο Πρωθυπουργός να με κάνει Υπουργό Δημόσιας
Τάξης, θα μου επιτρέψετε να σας πω, αν θυμάστε, τον Ιούνιο του 2012 μάλλον σαν
ειρωνεία ακουγόταν -και μάλιστα για να ολοκληρωθεί η ειρωνεία μου είχαν
προσθέσει δίπλα στον τίτλο και το «Προστασίας του Πολίτη- ο τίτλος «Δημόσιας Τάξης».
Ποιας
Δημόσιας Τάξης και ποιας Προστασίας; Ποιου Πολίτη; Σε μία Αθήνα που είχε καεί
δύο φορές; Το Φλεβάρη, δε, του 2012, λίγους μήνες πριν είχε καεί το κέντρο της
σχεδόν ολοκληρωτικά. Τουλάχιστον 32 νεοκλασικά κτίρια στο κέντρο της Αθήνας
είχαν γίνει παρανάλωμα του πυρός. Μιας Αθήνας που οποιαδήποτε ομάδα αναρχικών
μπορούσε οποιαδήποτε στιγμή να καταλαμβάνει οποιοδήποτε κτίριο, να καίει
οποιοδήποτε μαγαζί με τα τραγικά αποτελέσματα που ίσως θυμάστε τότε στην Marfin
όταν θρηνήσαμε τρεις ζώντες συνανθρώπους μας και ένα αγέννητο παιδί.
Αυτό
παραλάβαμε το 2012, με τα Πανεπιστήμια σχεδόν υπό μόνιμη κατάληψη, με τους
καθηγητές στα Πανεπιστήμια έντρομους, με το Σύνταγμα και τον Άγνωστο Στρατιώτη
να βεβηλώνονται κάθε φορά. Θυμάστε τις μαύρες σημαίες και τους αναρχικούς να
πατάνε πάνω στον Άγνωστο Στρατιώτη; Το σύμβολο του Έθνους, της Πατρίδας και των
Αγώνων; Με τα ΜΑΤ να αμύνονται ακριβώς πάνω στα σκαλιά του Κοινοβουλίου.
Και όμως,
μέσα σε δύο χρόνια έχουμε αποκαταστήσει όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε
ολόκληρη τη χώρα την πλήρη ευνομία και ουδείς διανοείταιπια να ρίξει καν μία
βόμβα μολότοφ. Θυμάστε τι γινόταν κάθε φορά στις διαδηλώσεις;
Αυτό όμως
δεν έγινε επειδή οι γυναίκες ή οι άντρες της Ελληνικής Αστυνομίας πήραν τις
σωστές εντολές. Αυτό έγινε επειδή η κοινωνία πίστεψε στο στόχο του «νόμος και
τάξη».
Αυτή ήταν
μία ιδεολογική μάχη απέναντι στην Αριστερά. Είναι ιδεολογική μάχη να πείσεις
την κοινωνία ότι πρέπει να εφαρμόζεται αυτό το οποίο ψηφίζει το Κοινοβούλιο.
Είναι ιδεολογική μάχη να πείθεις την κοινωνία ότι τα ανώτατα εκπαιδευτικά
ιδρύματα δεν είναι χώρος κατάληψης των αναρχικών αλλά χώρος εκπαίδευσης των
παιδιών. Είναι ιδεολογική μάχη να πείθεις ότι δεν μπορεί η πλατεία Συντάγματος
κάθε φορά να γίνεται πεδίο μάχης. Είναι ιδεολογική μάχη να πείθεις ότι δεν
μπορεί ο Άγνωστος Στρατιώτης να πατιέται από αναρχικούς με μαύρες σημαίες γιατί
συμβολίζει πράγματα πολύ υπέρτερα από αυτούς.
Αυτή την
ιδεολογική μάχη την έχουμε κερδίσει, κυρίες και κύριοι, και την κερδίσαμε
παλεύοντας.
Κι
έρχομαι τώρα στο δεύτερο Υπουργείο που είχα την τιμή να είμαι πολιτικός
προϊστάμενος για 128 ημέρες μόνο. Γιατί η Ελλάδα, κυρίες και κύριοι, έφτασε εδώ
που βρίσκεται; Εάν πάρετε ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ ξέρετε τι θα σας πει; Φταίει
το Μνημόνιο, μάλιστα συνήθως λένε: «Φταίνε τα Μνημόνια».
Φταίνε,
λοιπόν, τα Μνημόνια. Μάλιστα, γι’αυτό είμαστε εδώ τώρα. Εάν, λοιπόν, δεν
υπήρχαν τα Μνημόνια όλα θα ήταν καλά σήμερα στην Ελλάδα! Αυτή είναι η ανάλυση
του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς για το τι πήγε στραβά στον τόπο.
Κυρίες και
κύριοι, να είμαστε ειλικρινείς. Τα Μνημόνια είναι το σύμπτωμα της αρρώστιας,
δεν είναι η αρρώστια. Τα Μνημόνια είναι η συμφωνία, καλή ή κακή, αν θέλετε το
συζητάμε, κατά την άποψή μου σε πολλά σημεία καλή, σε ορισμένα σημεία λάθος, τα
έχει πει ο Αντώνης Σαμαράς από την αρχή, αλλά είναι η συμφωνία που κάναμε με
τους Ευρωπαίους εταίρους και με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να πάρουμε τα
λεφτά που ήταν απαραίτητα όταν ο Γιώργος Παπανδρέου χρεοκόπησε τη χώρα. Αυτό
είναι τα Μνημόνια.
Όμως, τι
μας έφτασε στο σημείο να έχουμε ανάγκη τα Μνημόνια; Μας έφτασε ένα μοντέλο
ανάπτυξης. Και ποιο ήταν αυτό το μοντέλο; Ένα μοντέλο που έβαλε τον ιδιωτικό
τομέα στην άκρη, την προσπάθεια του κάθε Έλληνα πολίτη στην άκρη, στην
αξιοκρατία στην γωνία, την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο στην άκρη,
δαιμονοποίησε την επιχειρηματικότητα, δαιμονοποίησε το δημόσιο υπάλληλο που
έκανε τίμια και καθαρά τη δουλειά του, εξομοίωσε τους πάντες, διέλυσε, αν
θέλετε, οποιαδήποτε μορφή οντότητας που είχε ιεραρχία καταργώντας τους Γενικούς
Διευθυντές στη Διοίκηση, άλωσε τις Ένοπλες Δυνάμεις, άλωσε την Αστυνομία, άλωσε
τα Σώματα Ασφαλείας και φτάσαμε σε ένα κράτος παραλυμένο το οποίο δεν είχε αρχή
και τέλος.
Γι’ αυτό
φτάσαμε εκεί που φτάσαμε. (…)
Κι εκεί
λοιπόν, και στο Υπουργείο Ανάπτυξης έπρεπε να δώσουμε και δίνεται μία
ιδεολογική μάχη. Και ποια είναι αυτή η ιδεολογική μάχη;
Είναι μία
ιδεολογική μάχη υπέρ του μοντέλου των αξιών που η Νέα Δημοκρατία πρεσβεύει.
Διότι κυρίες και κύριοι, η Νέα Δημοκρατία πιστεύει, πρώτον, στην αξιοκρατία.
Δεν πιστεύει
στην ισοπέδωση στο Δημόσιο. Δεν πιστεύει ότι πρέπει να κυνηγηθεί η
επιχειρηματικότητα. Πιστεύει ότι ο νέος άνθρωπος την ώρα που βγαίνει από το
σχολείο, την ώρα που βγαίνει από το Λύκειο αν θέλετε, μπορεί να ελπίζει ότι θα
αμειφθεί στη ζωή του ανάλογα με τις προσπάθειές του.
Θα
αμειφθεί στη ζωή ανάλογα με τις σπουδές του. Θα αμειφθεί στη ζωή του ανάλογα με
την επιμέλεια και την εντιμότητα που δείχνει και αυτό πρέπει να το περάσουμε.
Πρέπει να πείσουμε τους νέους ανθρώπους
ότι δεν πρέπει απλώς να ελπίζουν στη ζωή τους να ενταχθούν κάτω από το δημόσιο
και να τελειώσει κάθε προσπάθεια εκεί και να μην ασχοληθούν με τίποτε άλλο. (…)
Και τώρα
στο Υπουργείο Άμυνας, επίσης, δίνεται μία ιδεολογική μάχη και θα σας το πω.
Λέχθηκε πριν από τον Πρόεδρο της Νομαρχιακή μας.
Κυρίες
και κύριοι, θα ήταν ίσως ευτυχία για την Ελλάδα, δεν ξέρω, εν πάση περιπτώσει,
έτσι το φαντάζομαι, να ήμασταν Ολλανδία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, να κοιτάμε γύρω
– γύρω, να έχουμε χώρες και λαούς με τους οποίους να είμαστε φίλοι, να μπορούσαμε
να συνεννοηθούμε, να μην υπάρχει καμία διεκδίκηση στα σύνορά μας, να μπαίνουμε
και να βγαίνουμε ελεύθερα. Κανείς να μη λέει τίποτα. (…)
Δυστυχώς,
η Ελλάδα δεν είναι αυτό. Η Ελλάδα έχει μία εκπληκτική στρατηγική θέση. Αλλά η
εκπληκτική στρατηγική θέση που έχει η Πατρίδα μας, συνοδεύεται και από ένα
τεράστιο βάρος.
Κοιτάξτε
γύρω μας. Πάμε λίγο προς το Βορρά: Ρωσία, Ουκρανία! Πάμε πιο νότια; Τουρκία,
Συρία, Ιράκ, Ιορδανία, Αίγυπτος, Λιβύη! Όλη η περιοχή γύρω μας είναι απολύτως
αποσταθεροποιημένη.
Και τι
έχουμε; Στον εσωτερικό διάλογο που διεξάγει αυτή τη στιγμή η ελληνική κοινωνία
τι δεχόμαστε αν αντίλογο από την αριστερά, στο μοντέλο το οποίο εμείς
προτάσσουμε; Ένα μοντέλο Εθνικής αξιοπρέπειας, Εθνικής υπερηφάνειας και Εθνικής
κυριαρχίας.
Αυτό το
οποίο μας λέει η Αριστερά, είναι ότι όλα αυτά είναι αιτιολογήματα της Δεξιάς,
ότι οι σημαίες, στολές, παρελάσεις, Στρατοί, Σώματα Ασφαλείας, όλα αυτά δεν
χρειάζονται. Όλα αυτά είναι εργαλεία δήθεν του συστήματος για να κρατούν την
κοινωνία υποταγμένη, ότι όταν έρθουν αυτοί σε αυτόν τον παράδεισο, η χώρα δεν
θα έχει καμία απειλή από κανέναν.
Ως
αιφνιδίως η Τουρκία όταν γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, (μακριά το κακό), θα ξεχάσει
κάθε διεκδίκηση εναντίον της Ελλάδας.
Ότι οι
τζιχαντιστές δεν θα έχουν κανένα λόγο να απειλούν τη Δύση και ότι θα ζήσουμε
όλοι σε έναν επίγειο παράδεισο που η σημαία δεν θα χρειάζεται. Οι στολές δεν θα
χρειάζονται. Οι στρατιωτικές θητείες δεν θα χρειάζονται. Τα όπλα δεν θα
χρειάζονται. Η Εθνική υπερηφάνεια θα είναι… «πασέ»!
Κυρίες
και κύριοι, και εδώ θα μου επιτρέψετε να σας πω, ότι πρέπει να δώσουμε μία
μεγάλη ιδεολογική μάχη και πάλι. Διότι είναι
μάχη για τη Πατρίδα μας.
Δεν είναι
μάχη μόνο για το κόμμα μας. για εμάς, για την οικογένειά μας, για τα παιδιά
μας. Είναι μάχη για τη Πατρίδα μας διαχρονικά.
Πρέπει λοιπόν να πείσουμε την ελληνική κοινωνία, ότι
αυτά τα οποία λέει η αντιπολίτευση, είναι καταστροφή για τη χώρα. Διότι
βεβαίως, δεν πρόκειται να αλλάξει το διεθνές περιβάλλον επειδή ο κύριος Τσίπρας
θα ήθελε να αλλάξει το διεθνές περιβάλλον.
Το
διεθνές περιβάλλον θα μείνει αυτό που είναι. Ένα περιβάλλον απειλητικό για τη
πατρίδα μας και τη διαχρονική πορεία του ελληνισμού, που μπορούμε να το
αντιμετωπίσουμε με επιτυχία αν είμαστε ενωμένοι και ρεαλιστές, αλλά είναι
βέβαιο ότι μας περιμένει όλεθρος και καταστροφή αν είμαστε ανόητοι και
αιθεροβάμονες. (…)
Αυτό που
κάνει η αξιωματική αντιπολίτευση τώρα είναι ότι
παίζει με τη πίκρα ενός λαού, ο οποίος για 6 χρόνια πέρασε μεγάλη
στέρηση και μεγάλο κόπο.
Κυρίες
και κύριοι, να σας πάω λίγο πίσω, τι είπε ο κύριος Τσίπρας όταν πήγε στην
έκθεση της Θεσσαλονίκης; Τα θυμάστε; Θα σας πω δύο πράγματα μόνο για να
καταλάβετε.
Το πρώτο
είναι, ότι υποσχέθηκε 300.000 νέες θέσεις εργασίας στο Ελληνικό Δημόσιο. Μπορεί
να μας πει από πού θα τα πληρώσει; Γιατί συγχρόνως είπε ότι δεν θα βάλει και
καινούριους φόρους.
Βεβαίως,
την άλλη μέρα αν θυμάστε, πήγε ο κύριος Δραγασάκης, όταν αρχίσαμε να τους τα
λέμε και απάντησε ότι “Είπαμε 300.000, αλλά δεν εννοούσαμε πλήρους απασχόλησης
και δεν εννοούσαμε και όλοι στο Δημόσιο”.
Αλλά, δεν
έφτασε αυτό, έκανε και κάτι ακόμα χειρότερο. Υποσχέθηκε σεισάχθεια σε όλους
τους Έλληνες. Έχουμε πάει όλοι στο σχολείο. Θυμόμαστε τι είναι «Σεισάχθεια».
Όταν ο
Σόλωνας πήγε και είπε, τέρμα τα χρέη όλων των Αθηναίων. Αν κοιτάξετε όμως δίπλα
στην υπόσχεση που έδωσε τότε ο κύριος Τσίπρας, πόσο κοστολογεί τη σεισάχθεια;
Θα βρείτε
ότι είχε εγγράψει 1 δισεκατομμύριο ευρώ. Ένα! Για να έχετε μία εικόνα μεγεθών,
αυτή τη στιγμή τα κόκκινα δάνεια, όχι μόνο τα επιχειρηματικά, το οποίο νομίζω
το λύσαμε καλά, αλλά και τα στεγαστικά είναι 75 δισεκατομμύρια. (…)
Κυρίες
και κύριοι, εδώ, αυτή τη στιγμή η χώρα βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Όλοι μαζί,
όλη η Ελληνική κοινωνία, η Πατρίδα μας βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι.
Βγαίνουμε
από τη κρίση. Αυτό είναι βέβαιο. Το ερώτημα είναι, τι κάνουμε από εδώ και πέρα;
Διότι το ότι βγαίνουμε από τη κρίση μόνο δεν είναι εγγύηση ευημερίας. Είναι
απλώς ένα μεγάλο παράθυρο μιας τεράστιας ιστορικής ευκαιρίας.
Εάν
ακολουθήσουμε τις ιδεολογικές αρχές της παράταξης, αν γυρίσουμε πίσω στην
επιχειρηματικότητα και στην αξιοκρατία. Εάν μειώσουμε τις δαπάνες του κράτους,
ορθολογικοποιήσουμε τις παροχές του, ώστε να μπορέσει ο συνταξιούχος να
αμείβεται με όποιο πρέπει σύμφωνα με τον
κόπο της ζωής του. Εάν μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ένα πολιτικό σύστημα υγιές,
όπως πρέπει και αξίζει στους Έλληνες πολίτες, χωρίς σπατάλες και χωρίς
διαφθορά, εάν κυρίως επιτρέψουμε στους νέους ανθρώπους να ελπίζουν σε ένα
καλύτερο αύριο αξιοκρατίας και εθνικής υπερηφάνειας, τότε θα πάμε μπροστά.
Αν όμως,
ξεγελαστούμε και νομίζουμε ότι μπορούμε να γυρίσουμε πίσω, εκεί που το ΠΑΣΟΚ
βρισκόταν τη δεκαετία του ’80, σε μία εποχή άκρατου λαϊκισμού, ατέλειωτων
παροχών χωρίς όριο και χωρίς καμία αξιοκρατία, μεγέθυνσης του δημόσιου τομέα,
τρελής αύξησης της φορολογίας χωρίς τέλος, τότε κυρίες και κύριοι είναι
στενάχωρο να το λέω, αλλά να ξέρετε ότι η Ελλάδα θα γυρίσει πίσω από εκεί που
ξεκινήσαμε, στην αρχή της κρίσης, όχι στο τέλος και στην ελπίδα ενός καλύτερου
αύριο.
Η Νέα
Δημοκρατία, ο Αντώνης Σαμαράς και η Κυβέρνηση κάνουν ότι μπορούν, με τα λάθη
τους, με τις ολιγωρίες τους, με τις παραλήψεις τους, για να πάνε την Ελλάδα
μπροστά, αλλά σας λέω τελειώνοντας και το εξής.
Δεν
μπορούν να κάνουν τίποτα εάν δεν βασιστούν στη δική σας στράτευση, της κάθε
μιας και του κάθε ενός από εσάς.
Στη δική
σας ανανεωμένη πίστη στα ιδανικά της παράταξης, τα ιδανικά που ξεκίνησε ο
Κωνσταντίνος Καραμανλής να διακηρύσσει το 1974, που συνέχισε ο Γεώργιος Ράλλης,
που συνέχισε ο Ευάγγελος Αβέρωφ, που συνέχισε ο Μιλτιάδης Έβερτ, που συνέχισε ο
Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, που συνέχισε ο Κώστας Καραμανλής, που συνέχισε ο
Αντώνης Σαμαράς.
Πάντοτε,
διαχρονικά και με την ενίσχυσή σας, με τη παρουσία σας, με τη βοήθειά σας, με
τη συστράτευσή σας, θα τα καταφέρουμε και πάλι να βγάλουμε τη πατρίδα, να τη
σηκώσουμε όρθια και περήφανη.
Να είστε
καλά. Πάντα εμείς είμαστε υπερήφανοι για εσάς».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου