Από την Ένωση Στρατιωτικών Περιφέρειας Αττικής
Στη Χώρα μας η καταστολή, η περικοπή, η υποβάθμιση, η απαξίωση, ο ευτελισμός, γίνεται σε τέτοιο dt χρόνο που απορεί κανείς για την ετοιμότητα. Οτιδήποτε προάγει το δικαίωμα, την αναβάθμιση, τον εκσυγχρονισμό, τη σκέψη, την ιδέα, την πρόταση, καταλήγει στα χρονοντούλαπα της μελέτης, στο βάλτο, στο «μακριά από εμένα και ό,τι θέλει ας γίνει μετά».
Πάω το χρόνο πίσω στις 3-4-1997, όταν το 5ο Επιτελείο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, δηλαδή το Επιτελείο του Υπουργού Εθνικής Άμυνας, συνέταξε ενημερωτικό σημείωμα αναζητώντας να βρει λύση για το θέμα: «Συνδικαλισμός στις Ένοπλες Δυνάμεις» και να ενημερώσει προς τούτο τον τότε Υπουργό Εθνικής Άμυνας, για τη στάση που πρέπει να κρατήσει αυτός, σε συνεργασία και κυρίως με τον κ. Υπουργό Εργασίας, αναφορικά με τα δυσμενή σχόλια που έχει εισπράξει η Ελλάδα από τη μη εφαρμογή των άρθρων 5 και 6 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη.
Ναι καλά διαβάσατε. Το θέμα δεν είναι καινούργιο. Ξεκινάει από πολύ παλιά. Από χρονολογίες που ούτε καν ως σκέψη στα ιδρυτικά μέλη του ΣΥΣΜΕΔ και των Ενώσεων υπήρχε.
Υπήρξε συνεχής αλληλογραφία (ΥΕΘΑ – Υπ. Εργασίας) με ανταλλαγή απόψεων που τελικώς, τη 17-10-2001, κατέληξαν στο συμπέρασμα που θα αναφερθεί παρακάτω, μετά και από την από 11-10-2001 επιστολή του τότε κ. Υπουργού Εργασίας προς τον κ. ΥΕΘΑ, αναφορικά με την επικύρωση των άρθρων 5 και 6 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη (ΕΚΧ), με σχετική προς τούτο ανακοίνωση κατά τον εορτασμό στο Στρασβούργο τη 18-10-2011 της 40ης επετείου του Κοινωνικού Χάρτη.
Η επιστολή δε του κ. Υπουργού Εργασίας προς τον κ. ΥΕΘΑ ανέφερε μεταξύ των άλλων: « …. Αγαπητέ …. Η Ελλάδα επικύρωσε 17 από τα 19 άρθρα του Χάρτη, καθώς δεν αποδέχθηκε τα άρθρα 5 και 6 τα οποία αναφέρονται στο «δικαίωμα του συνδικαλίζεσθαι» και στο «δικαίωμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων». Η μη αποδοχή των ανωτέρω άρθρων έχει δημιουργήσει δυσμενέστατες εντυπώσεις για τη χώρα μας στο Συμβούλιο της Ευρώπης καθώς και οι σχετικές διατάξεις θεωρούνται από τις θεμελιώδεις διατάξεις του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη. Σημειώνεται ότι η Ελλάδα και η Τουρκία είναι οι μόνες χώρες που δεν έχουν επικυρώσει τα άρθρα αυτά στο σύνολό τους, αναφερόμενες στις Εκθέσεις της Επιτροπής Κοινωνικών Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης ως «εξαιρέσεις» (25 από τα 27 κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης που έχουν επικυρώσει τον Ευρωπαϊκό κοινωνικό Χάρτη έχουν επικυρώσει και τα άρθρα 5 και 6). Ακόμη και οι πρώην κομμουνιστικές χώρες που επικύρωσαν πρόσφατα τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη (Βουλγαρία, Ρουμανία, Σλοβενία) επικύρωσαν και τα εν λόγω άρθρα….. Την αναγκαιότητα της επικύρωσης αυτών των άρθρων έχουν τονίσει επανειλημμένως τόσο το Υπουργείο Εξωτερικών όσο και ο Έλληνας εμπειρογνώμονας στην Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης καθηγητής κ…., ο οποίος θεωρεί ότι είναι ευκαιρία να δοθεί τέρμα στις μειωτικές για τη χώρα μας εντυπώσεις που έχουν δημιουργηθεί από αυτή την παράλειψη. … Κατόπιν των ανωτέρω και λαμβάνοντας υπόψη ότι η χώρα μας έχει επιτύχει ένα υψηλό επίπεδο προστασίας των ανωτέρω δικαιωμάτων προτείνω τη διευθέτηση της εκκρεμότητας και την επικύρωση των άρθρων 5 και 6 του ΕΚΧ και παρακαλώ να έχω την άποψή σας ει δυνατόν πριν τις 18/10, που θα είναι ο εορτασμός στο Στρασβούργο.
Η εισήγηση, λοιπόν, στον τότε κ. ΥΕΘΑ, προκειμένου αυτός λάβει (και τελικά έλαβε) τη σχετική απόφασή του, ανέφερε μεταξύ των άλλων τη 17-10-2001, η οποία θέλει ιδιαίτερης προσοχής και ανάγνωσης, ώστε να διαλυθούν τα σύννεφα που τεχνηέντως κάποιοι προσπαθούν να συγκεντρώσουν και να εκφοβίσουν - τρομοκρατήσουν:
«Με το Ν.1426/1984 η Ελλάδα κύρωσε τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη (ΕΚΧ), τη Σύμβαση για τα δικαιώματα του ανθρώπου, που ψηφίστηκε στα πλαίσια του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Στο άρθρο 5 ορίζεται ότι: «Για την εξασφάλιση ή την προώθηση της ελευθερίας των ργοδοτών και των εργαζομένων να συνιστούν τοπικές, εθνικές ή διεθνείς οργανώσεις για την προστασία των οικονομικών και κοινωνικών συμφερόντων τους και να προσχωρούν σ΄ αυτές τις οργανώσεις, τα συμβαλλόμενα μέρη αναλαμβάνουν την υποχρέωση ώστε η νομοθεσία να μην προσβάλλει αλλά ούτε να εφαρμόζεται με τέτοιο τρόπο που προσβάλλει την ελευθερία αυτή….. Η αρχή της εφαρμογής των εγγυήσεων αυτών στα μέλη των ΕΔ και το μέτρο στο οποίο θα μπορούσαν να εφαρμοσθούν σ΄ αυτή την κατηγορία προσώπων καθορίζονται από την εθνική νομοθεσία. Όσον αφορά το άρθρο 5 του ΕΚΧ, μετά από ανάλογο περσινό ερωτηματολόγιο του Υπουργείου Εργασίας, …. οι απόψεις του Υπουργείου Άμυνας συνοψίζονται στα εξής: Για το στρατιωτικό προσωπικό, το δικαίωμα της συλλογικής οργάνωσης (συνδικαλιστικό δικαίωμα) κατ΄ αρχήν δεν απαγορεύεται στα πλαίσια του άρθρου 23 παρ. 1 του Συντάγματος. …. Όσον αφορά την εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 5 του ΕΚΧ, που αναφέρεται στο δικαίωμα της συλλογικής οργάνωσης (συνδικαλιστικό δικαίωμα) στο στρατιωτικό προσωπικό καίτοι τόσο από συνταγματικής άποψης όσο και από πλευράς ισχυουσών για τους στρατιωτικούς νομικών διατάξεων (Ν.2287/1995 «Στρατιωτικός Ποινικός Κώδικας», ΝΔ 1400/1974 «Περί καταστάσεων των Αξκών των ΕΔ») δεν απαγορεύεται ρητά ο συνδικαλισμός των στρατιωτικών, εν τούτοις έχει επικρατήσει στην κοινή γνώμη το αντίθετο…. Πρωτίστως όμως είναι αναγκαία η λήψη πολιτικής απόφασης, η οποία θα αφορά στο ουσιαστικό μέρος του θέματος για την άσκηση του δικαιώματος των συνδικαλιστικών ελευθεριών, από τα μέλη των Ενόπλων Δυνάμεων…». Κατόπιν των ανωτέρω εισηγούμαστε τη λήψη σχετικής απόφασης για τα ανωτέρω, προκειμένου στη συνέχεια να ενημερωθούν τα αρμόδια Υπουργεία. Επί αυτών δε ο κ. Υπουργός αποφάσισε: «Να ενημερωθώ για κάθε παραπέρα σκέψη ή ενέργεια!!! Λεπτό το θέμα όχι δημοσιότητα».
Συνεχίζοντα, η ενημέρωση ανέφερε μεταξύ των άλλων: «…. Εάν συμφωνήσουμε στην κύρωση του άρθρου 5 του ΕΚΧ – για την οποία όπως αναφέρθηκε δεν υφίσταται συνταγματικό κώλυμα, όταν μάλιστα το συνδικαλιστικό δικαίωμα απογυμνωθεί από το δικαίωμα της απεργίας αποδεχόμαστε ότι ωρίμασε ο χρόνος για την άσκηση του συνδικαλιστικού δικαιώματος και από τα στελέχη των ΕΔ…. Η αποδοχή της υφιστάμενης κατάστασης (διατήρηση επιφύλαξης από την Ελλάδα ως προς την κύρωση του άρθρου 5 του ΕΚΧ, που προβλέπει την άσκηση του συνδικαλιστικού δικαιώματος από τα στελέχη των ΕΔ) συντηρεί την κατάσταση σε εκκρεμότητα, διότι το δικαίωμα του συνδικαλίζεσθαι για τα στελέχη των ΕΔ υφίσταται βάση των συνταγματικών διατάξεων, με την παράταση όμως της επιφύλαξης έμμεσα ομολογείται ότι άλλοι λόγοι υπαγορεύουν την μη άσκησή του. … Κατόπιν των ανωτέρω εισηγούμαστε τη λήψη απόφασης …. Η δε εισήγηση του τότε Γεν. Δντή του Επιτελείου του Υπουργού, την οποία αποδέχτηκε ο κ. ΥΕΘΑ ήταν: «Είναι λεπτό το θέμα, μπορούμε να καθυστερήσουμε τη λήψη απόφασης, αλλά δεν μπορούμε να την αποφύγουμε. Χρειάζεται γενικότερο πολιτικό πλαίσιο κάλυψης για να προχωρήσει η λύση του θέματος».
Στη συνέχεια δε, και καταλήγοντας στην ημερομηνία 17-10-2001, η ενημέρωση ανέφερε μεταξύ των άλλων: «….. Το δικαίωμα της συνδικαλιστικής ελευθερίας δεν απεμπολείται από τους αποκτήσαντες την ιδιότητα του μόνιμου στελέχους των ΕΔ, λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη ότι μέτρο για τον έλεγχο της συνταγματικότητας του περιορισμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων των στρατιωτικών είναι οι υποχρεώσεις τους που απορρέουν από τις ανάγκες της στρατιωτικής υπηρεσίας και όχι η «φύση» της στρατιωτικής ιδιότητας…… εκτιμάται ότι είναι δυνατή, ως συνταγματικά επιτρεπτή, η δημιουργία συνδικαλιστικών οργανώσεων στις Ένοπλες Δυνάμεις ….. Κατά συνέπεια η επικύρωση των άρθρων αυτών (5 και 6) θα έχει την αναγκαία επαγωγή της δημιουργίας υποχρέωσης από πλευράς ΥΠΕΘΑ για θέσπιση σχετικού νομοθετικού πλαισίου οργάνωσης και λειτουργίας συνδικαλιστικών οργανώσεων και για τα ένστολα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων….
Και καταλήγοντας η εισήγηση, την οποία αποδέχτηκε τελικά ο κ. ΥΕΘΑ, με την υπογραφή του στην απαντητική επιστολή προς τον κ. Υπουργό Εργασίας ανέφερε: «Σε απάντηση της από 11 Οκτωβρίου 2001 επιστολής σου, σου γνωρίζω ότι συμφωνώ με την επικύρωση των άρθρων 5 και 6 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη από την Ελληνική Κυβέρνηση, με σχετική προς τούτο ανακοίνωση κατά τον εορτασμό στο Στρασβούργο αύριο 18-10-2011 της 40ης επετείου του Κοινωνικού Χάρτη».
Εν κατακλείδι, ας μην προσπαθούμε με κλίμα εκφοβισμού και τρομοκρατίας να επιβάλλουμε τα παράνομα και τα αντισυνταγματικά, ακόμη και στρεφόμενοι σε παράπλευρες εικασίες. Οι ενέργειές μας πρέπει να έχουν συνέχεια και συνέπεια. Ήδη πέρασαν 15 χρόνια. Ας κάνουμε την αρχή.
Άλλωστε όποιος δεν θέλει να ζυμώσει 10 μέρες κοσκινίζει …..
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου