Η ΔΙΧΟΝΟΙΑ ΤΟ ΣΑΡΑΚΙ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΜΑΣ
- Εάν προβούμε σε μια αναδρομή στα ιστορικά γεγονότα, από την έ
ναρξη της Επαναστάσεως του 1821 μέχρι σήμερα, και σταθούμε σε ορισμένα
από αυτά θα διαπιστώσουμε το μεγάλο μας πρόβλημα που δεν μας αφήνει να
ορθοποδήσουμε παρ’ όλο ότι, σαν Ελλάδα και σαν Έλληνες έχουμε την δυνα
τότητα για πολύ καλύτερη Μοίρα.
- Δυστυχώς! παρ’ όλα αυτά δεν παραδειγματιζόμαστε από τα εγκλημα
τικά λάθη του παρελθόντος, δηλ. της διχόνοιας και της έλλειψης συνεργασίας
των πολιτικών δυνάμεων της χώρας. Και! για τα δύο με θλίψη το λέω, δεν μας
φταίει κανένας, την ευθύνη φέρουν ακέραια, οι ασχολούμενοι με την πολιτική
εξουσία στη χώρα μας.
- Παρακάτω! επιλεκτικά και λίαν συνοπτικά θ’ αναφερθούμε σε ορισμέ
να παραδείγματα, από τα οποία έπρεπε να διδαχθούμε· δυστυχώς, όχι μόνο
δεν διδαχθήκαμε μέχρι σήμερα, αλλά συνεχίζουμε να διοικούμε την χώρα με
την διχόνοια και την έλλειψη συνεργασίας. Να δούμε πόσο θα αντέξει η χώρα
μας ακόμη για να παραμείνει ελληνική.
α. Άνοιξη του 1825, στο Ναύπλιο ο Παλαιών Πατρών Γερμανός λέει
στον Παπαφλέσσα: «Δεν θέλουμε να ενοήσουμε ότι τίποτε δεν εκάμαμε νική
σαντες τους Τούρκους, αν δεν νικήσουμε και σύντομα μάλιστα τα πάθη μας. Η
Διχόνοια, να ο μεγάλος εχθρός. Αυτή ξεθεμελιώνει σπίτια, ρημάζει λα
ούς και βασίλεια. Αυτή θα μας φάει…».
- Δυστυχώς! το χειρότερο αποτέλεσμα της διχόνοιας ήταν ότι,
χρειάστηκε η επέμβαση τριών Ευρωπαϊκών Δυνάμεων στην Ναυμαχία
του Ναυαρίνου, για να σωθούμε. Η Διχόνοια και τα πολλά «ΕΓΩ» που
δεν μπόρεσαν να γίνουν «ΕΜΕΙΣ», μας φιλοδώρησαν με προστάτες,
από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό των οποίων, δεν έχουμε ακόμη γλυ
τώσει και πολύ φοβούμαι δεν πρόκειται να γλυτώσουμε.
β. Μετά την απελευθέρωση των Ιωαννίνων (21-2-1913) από τον Τουρ
κικό ζυγό, ο Ελληνικός Στρατός συνεχίζει απελευθερώνοντας μία-μία και τις
πόλεις της Βορείου Ηπείρου, μέχρι έξω από την Αυλώνα.
- Στις 17 Δεκ. 1913 δυστυχώς, η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία, εξυπη
ρετώντας δικά των συμφέροντα, με το αμαρτωλό πρωτόκολλο της Φλωρεντί
ας, δημιουργούν για πρώτη φορά το Αλβανικό Κράτος, περιέχοντας στα όριά
του και την Β. Ήπειρο. Μάλιστα, με εκβιασμό προς την τότε Ελληνική Κυβέρ
νηση, να διαλέξει μεταξύ των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και της Β. Ηπεί
ρου. Το γεγονός αυτό ξεσήκωσε τους Έλληνες της Β. Ηπείρου, σε ένοπλη ε
ξέγερση με αποκορύφωμα να πετύχουν την αυτονομία της Β. Ηπείρου στις
17-2-1914, υποχρεώνοντας τους Αλβανούς να υπογράψουν το Πρωτόκολλο
της Κέρκυρας στις 17 Μαΐου 1914. Σύμφωνα με το Πρωτόκολλο αυτό, ανα
γνωρίζονταν το αυτόνομο και το αυτοδιοίκητο της Β. Ηπείρου.
- Η έναρξη του Α΄ Π.Π. και η έκρυθμη κατάσταση στην Αλβανία, ανα
γκάζει τους Ευρωπαίους να επιτρέψουν την είσοδο του Ελληνικού Στρατού,
για αποκατάσταση της τάξεως στην Β. Ήπειρο. Έτσι ο Ελληνικός Στρατός ε
λευθερώνει για 2η φορά την Β. Ήπειρο. Η Ένωση της Β. Ηπείρου με την Μη
τέρα Ελλάδα πραγματοποιήθηκε με την συμμετοχή 16 αντιπροσώπων στη
Βουλή των Ελλήνων. Αυτά! όσο υπήρχε ομόνοια και συνεργασία κομμά
των στους πολιτικούς μας.
- Δυστυχώς! μόλις άρχισε ο διχασμός και η έλλειψη ομοψυχίας
στην Ελλάδα (Βενιζέλου - Β. Κωνσταντίνου), έδωσαν την ευκαιρία στους
Ευρωπαίους προστάτες των Αλβανών, ν’ αποσπάσουν και πάλι την Β.
Ήπειρο, από τον Εθνικό Κορμό την Ελλάδα.
γ. Ακόμη! η Μικρασιατική Καταστροφή και ο εξανδραποδισμός
και η καταστροφή των Ελλήνων της Μ. Ασίας, έχει τις βάσεις του στην
διχόνοια, και στην Αντιπαλότητα των Κομμάτων της Βουλής των Ελλή
νων, των οποίων το πάθος των, τους είχε τυφλώσει τόσο πολύ που δεν
ήταν σε θέση ν’ αντιληφθούν ποιο ήταν το συμφέρον της Ελλάδος και τι
πρέπει να γίνει την εποχή εκείνη και τι δεν πρέπει.
δ. Στους ηρωικούς αγώνες των Ελλήνων, κατά τον Ελληνοϊταλικό και
Ελληνογερμανικό Πόλεμο, οι Έλληνες που ήταν ενωμένοι για ένα σκοπό με
γαλούργησαν. Το μαρτυρούν πάμπολλες δηλώσεις των πρωτεργατών της
εποχής εκείνης, από τις οποίες παραθέτω εδώ, δύο μόνο, για του λόγου το
αληθές:
(1) ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ, πρώτος Λόρδος του Βρετανικού Ναυαρχείου, στις
28/10/41 επισήμανε σε λόγο του «Δεν είναι υπερβολή να πούμε, ότι η Ελλάδα
ανέτρεψε το σύνολο των Σχεδίων της Γερμανίας, εξαναγκάσας αυτήν ν’ ανα
βάλλει για έξι (6) εβδομάδες την επίθεση κατά της Ρωσίας. Διερωτόμαστε
ποια θα ήταν η θέση της Σοβιετικής Ένωσης χωρίς την Ελλάδα».
(2) ΦΡΑΓΚΛΙΝΟΣ ΡΟΥΣΒΕΛΤ, πρόεδρος των Η.Π.Α. την εποχή του
Β΄ Π.Π., δήλωσε: «Όταν και οι πλέον ατρόμητοι Άνδρες, έχουν χάσει κάθε ελ
πίδα, ο Ελληνικός Λαός τόλμησε με υπερηφάνεια ν’ αμφισβητήσει το αήττητο
των Μηχανοκίνητου θηρίου του Γερμανικού Στρατού».
- Μετά το τέλος του Β΄ Π.Π. η ανθρωπότητα ανέπνευσε, η ελευθερία
και το δίκαιο επικράτησαν και οι λαοί πλέον ελεύθεροι, άρχισαν την αναστή
λωση της χώρας των, μέσα από τα ερείπια του Β΄ Π.Π. Η Ελλάδα νικήτρια το
τε και δοξασμένη, με πρωταρχικό ρόλο στην ήττα του φασισμού, αλλά ευρι
σκόμενη στο χείλος του αφανισμού, αντίκρισε με ελπίδα το φως της Ελευθερί
ας, μέσα από τα ερείπιά της. Όλοι οι Έλληνες ανέμεναν το θαύμα, ζούσαν με
την Ελπίδα, ότι χάρις στην ζωτικότητα και το δημιουργικό πνεύμα της φυλής,
θα βαδίζαμε ενωμένοι στην ανασυγκρότηση και προ παντός στην δικαίωση
των Ελληνικών θυσιών και την ικανοποίηση επί τέλους των Εθνικών πόθων
του Ελληνικού λαού.
- Αλλά! οι ωραίες προσδοκίες και τα ωραία όνειρα, για τη δημιουργία
μιας Μεγάλης Ελλάδος, αντάξιας των νικηφόρων αγώνων της διαλύθηκαν. Οι
τότε πλανεμένοι Έλληνες, καθοδηγούμενοι από τον διεθνή κομμουνισμό, ε
ξαπέλυσαν το «Δεκεμβριανό κίνημα», διότι οι τότε πολιτικοί μας δεν συμφώ
νησαν στην μοιρασιά της εξουσίας. Μετά την καταστολή των Δεκεμβριανών
1944 και την συμφωνία της Βάρκιζας, δυστυχώς η προσφορά της εκατόμβης
αίματος στο βωμό της ελευθερίας για τους Έλληνες δεν σταματά, και μάλιστα
με καθαρά Ελληνικό πλέον αίμα. Ακολουθεί ο ύπουλος αδελφοκτόνος πόλε
μος μεταξύ του Ελληνικού Στρατού και των στασιαστών κομμουνιστών, βοη
θούμενων από τον ακήρυκτο πόλεμο των όμορων κρατών, ο οποίος άρχισε
τον Οκτώβριο 1947 και τελείωσε τον Αύγουστο του 1949.
- Τότε συνέβη το χειρότερο, απώλειες σε νεκρούς και τραυματίες
πολύ περισσότερους από τον Β΄ Π.Π., διότι οι αντιμαχόμενοι ήταν αμ
φότεροι Έλληνες, η Ελλάδα χωρίστηκε στα δύο και κατεστράφη ολο
σχερώς και έτσι το όνειρο και η εθνική ευκαιρία χάθηκε για πάντα.
Ρωτάει και προβληματίζεται ο Έλλην πολίτης, με μια στοιχειώδη ανα
δρομή στην πρόσφατη ιστορία του τόπου μας, παρατηρούμε πόσα δεινά έχει
υποστεί η Πατρίδα μας, εξ αιτίας του διχασμού και της έλλειψης συνεργα
σίας των κομμάτων, γιατί οι πολιτικοί Ηγέτες μας δεν παραδειγματίζονται;
- Πρέπει επιτέλους να καταλάβουν κάποτε οι πολιτικοί μας, σε μια
Δημοκρατία, μόνη η Κυβέρνηση χωρίς την συνεργασία της Αντιπολί
τευσης, δεν μπορεί να σώσει την χώρα μας. Έλεος πλέον!
- Ελπίζαμε με την είσοδο νέων σε ηλικία ανθρώπων στην πολιτική κο
νίστρα, θα άλλαζαν την παλαιοκομματική άθλια νοοτροπία στην χώρα μας,
αντιλαμβανόμενοι τα κομματικά λάθη του παρελθόντος (Διχόνοια και διαχωρι
σμός των Ελλήνων μέχρι μίσους μεταξύ των, «Εγώ» μόνο μπορώ και κανένας
άλλος), δυστυχώς και αυτοί ακολουθούν τα ίδια πατήματα, χωρίς καμία αλλα
γή. Κρίμα.
- Εάν κανείς ανοίξει την τηλεόραση για να παρακολουθήσει συζήτηση
και δηλώσεις των αρχηγών κομμάτων, απογοητεύεται, θλίβεται και απελπίζε
ται, το μόνο που βγαίνει έξω, είναι η προσπάθεια πώς ο ένας θα εκθέσει τον
άλλο. Και ενώ γύρω μας έχει ανάψει φωτιά, και τα διάφορα προβλήματα, ε
θνικά, παιδείας, οικονομικά κ.λπ. πνίγουν τους Έλληνες, αυτοί δυστυχώς είναι
πάντα στο ίδιο μοτίβο, ποιος θ’ ανέβει ή ποιος θα παραμείνει στην «καρέκλα».
- Τέλος! Εάν αυτή η νοοτροπία των πολιτικών μας συνεχίσει έτσι,
τότε η χώρα μας, αυτή η «Ζαφειρόπετρα στης γης στο δακτυλίδι», θα
πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και ο αιώνιος «διχασμός» θα συνε
χίζει το καταστροφικό έργο του με διάφορες μορφές (Μνημόνια, υποτα
κτικοί, αναρχία, ανεργία, ανασφάλεια, ανύπαρκτη εξωτερική πολιτική,
συμβόλαια αντεθνικά δουλείας και υποταγής ως η Συνθήκη των Πρε
σπών κ.λπ.), με την εκτός ελέγχου φθηνή φενάκη ρητορική πολιτική α
ντιπαράθεση, άνευ ουσίας και προ παντός με ψευδεπίγραφα διλήμματα.
- Λέει ο ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ Ο ΤΥΑΝΕΥΣ: «Εκείνοι που ξεχωρίζουν την
πολιτική από την ηθική, ποτέ δεν θα καταλάβουν ούτε την μία, ούτε την
άλλη».
Ιωάννης Μ. Ασλανίδης
Αντγος ε.α.
Επίτιμος Δκτής της ΣΣΕ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου