Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας Δημήτρης Βίτσας στην εφημερίδα ΑΞΙΑ και στον δημοσιογράφο Γιάννη Βασιλακόπουλο, αναφέρει τα παρακάτω:
ΕΡΩΤΗΣΗ: Κύριε υπουργέ, η γεωπολιτική μας «γειτονιά» περνά κρίσιμες στιγμές, με την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία να αποτελεί ίσως μια κορύφωση (;) των στιγμών αυτών. Πώς τοποθετείστε απέναντι στα πράγματα; Πόσο αυτές οι εξελίξεις μπορούν να επηρεάσουν ελληνοτουρκικές σχέσεις, προσφυγικό και σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή; Επιπρόσθετα, πώς βλέπετε την υπόθεση των «οκτώ» στην Αλεξανδρούπολη και ποιες οι συνέπειες της όποιας διαχείρισής της;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δυστυχώς, η γεωπολιτική μας γειτονιά σπάνια ήταν ήσυχη. Ήταν πολλές φορές πεδίο ανταγωνισμών, συγκρούσεων και εξωτερικών επεμβάσεων. Η γεωγραφική μας θέση άλλοτε λειτουργεί ως ευχή και άλλοτε ως κατάρα. Εξάλλου, σε αυτό κρίνονται οι πολιτικές ηγεσίες, δηλαδή στο πώς αξιοποιούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που έχουμε και πώς εξουδετερώνουν τα μειονεκτήματα και τις συνέπειές τους. Η απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία, παρόλο που δεν επικράτησε, δεν είναι ένα στιγμιαίο γεγονός. Θα παράγει αποτελέσματα και άμεσα και μεσοπρόθεσμα. Οι εξελίξεις αυτές έχουν μια τέτοια δυναμική που δεν μπορεί κανείς με ασφάλεια να προβλέψει την τελική τους έκβαση, καθώς έχουμε μπροστά μας όλα τα σενάρια ανοιχτά. Εμείς από την πλευρά μας πρέπει με προσοχή να αναλύουμε τις εξελίξεις και να είμαστε έτοιμοι να διαχειριστούμε τόσο τα εύκολα όσο και τα δύσκολα. Περισσότερο από άλλοτε, οι διεθνείς σχέσεις, και κυρίως οι σχέσεις μεταξύ κρατών που είναι είτε εντός είτε κοντά σε μια ζώνη αστάθειας, αποτελούν ένα ενιαίο σύστημα, και συνεπώς τυχόν αναταράξεις μεταφέρονται σε όλη την έκταση αυτού του συστήματος. Το ζήτημα, λοιπόν, των προσφυγικών ροών συνδέεται άμεσα με τις εξελίξεις στην περιοχή, στη Συρία αλλά και στην Τουρκία, ωστόσο αυτό που έχουμε επιτύχει είναι η διεθνοποίηση του προβλήματος και η άμεση εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. Αυτό για εμάς είναι ένα δίχτυ ασφαλείας, αλλά και ένας παράγοντας εξισορρόπησης και εξουδετέρωσης τυχόν πιέσεων. Η Ελλάδα, με τις διεθνείς πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει, αναδεικνύεται παράγοντας σταθεροποίησης και σταθερότητας της περιοχής. Αναφορικά με την υπόθεση των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών, ο χειρισμός του, τόσο ως προς το αίτημα των ίδιων για πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα όσο και ως προς το αίτημα των τουρκικών αρχών για έκδοσή τους στην Τουρκία, είναι κάτι που θα κριθεί από τις δικαστικές αρχές, στη βάση των ελληνικών νόμων και των αρχών του διεθνούς δικαίου. Αυτό, βέβαια, δεν αναιρεί τη δυνατότητα για πολιτική κρίση και για αξιολόγηση και διαχείριση παράπλευρων συνεπειών.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Η Ελλάδα φαντάζει μια όαση σταθερότητας στην περιοχή. Υπάρχουν, ωστόσο, αστάθμητοι παράγοντες που σας κάνουν και εκ της θέσεώς σας να ανησυχείτε, την ώρα που φαίνεται πως ολόκληρη η Ευρώπη, τουλάχιστον σε επίπεδο Ε.Ε., εκτίθεται ως «ανοχύρωτη πόλη» στον διαρκή κίνδυνο των τζιχαντιστών;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το ότι η Ελλάδα –παρά τα άλλης τάξης προβλήματα που αντιμετωπίζουμε– αποτελεί μια όαση σταθερότητας είναι κοινώς αποδεκτό και αυτό πρέπει να το διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού. Σε έναν τόσο ασταθή περίγυρο, το θέμα δεν είναι το πόσο πρέπει να ανησυχούμε, αλλά το τι κάνουμε, τόσο σε επίπεδο αναγνώρισης της κατάστασης όσο και σε επίπεδο διαχείρισής της. Σε καμμία περίπτωση δεν μπορούμε να εφησυχάζουμε, γιατί η Ευρώπη –με τις ιδιαιτερότητες της κάθε χώρας, ιστορικές και πολιτιστικές– είναι ενιαίος γεωγραφικός και πολιτικός χώρος. Κάποια πράγματα όσο κι αν είναι φανερά και τραγικά τα αποτελέσματά τους, όπως είναι τα τρομοκρατικά χτυπήματα, θα πρέπει να μας οδηγούν και πίσω από αυτά. Υπάρχουν ευθύνες για την έξαρση του ισλαμικού εξτρεμισμού και την αστάθεια που δημιουργήθηκε σε μια σειρά αραβικές χώρες. Το αναφέρω όχι τόσο για να «δικάσουμε» κάποια κράτη και τις ηγεσίες τους, αλλά για να διορθώσουμε καταστάσεις.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Η Ευρωπαϊκή Ένωση εμφανίζει τριγμούς. Πόσο αξιόπιστα είναι τα θεμέλια αυτού που λέμε «ευρωπαϊκό όραμα», ειδικότερα μετά το Brexit;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το θέμα δεν είναι να αντιλαμβανόμαστε το πρόβλημα όταν αρχίζουν οι τριγμοί. Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα για να μείνει όρθιο και για να έχει προοπτική πρέπει να το υπερασπίζονται οι λαοί της Ευρώπης και να το βλέπουν σαν δικό τους, και όχι σαν μια απόμακρη δομή γραφειοκρατών που μετράνε αριθμούς σαν τραπεζίτες. Εμείς εδώ και καιρό είμαστε αυτοί που λένε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση για να συνεχίσει πρέπει να βγει από τη μέγγενη των νεοφιλελεύθερων δογματισμών. Η στρατηγική της λιτότητας οδηγεί στην αποδόμηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σε καμμία περίπτωση στην ανάπτυξη. Ειδικότερα για το Brexit θέλω να επισημάνω πως δεν είναι η αιτία αλλά το αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας αποστασιοποίησης της Βρετανίας από τις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, υπό την έννοια αυτή δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Άρα, οι κίνδυνοι για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα εντοπίζονται περισσότερο στις πολιτικές που ακολουθούνται, οι οποίες το απογυμνώνουν από τα βασικά χαρακτηριστικά του, που ήταν το ευρωπαϊκό κεκτημένο σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Το αποτέλεσμα είναι να τείνει όλο και περισσότερο σε μια αυστηρά νομισματική ένωση, δεδομένου ότι πλέον οι κανόνες για το παγκόσμιο εμπόριο και την ελεύθερη διακίνηση των αγαθών υπερβαίνουν τα γεωγραφικά όρια της Ευρώπης. Αντίθετα, η Αριστερά και οι προοδευτικές δυνάμεις οφείλουν να εργάζονται για την κοινωνική, δημοκρατική και εν τέλει την πολιτική συνοχή της Ευρώπης.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Συντονίζετε τη διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος. Με βάση αυτή την εμπειρία, αλλά και το ότι οι αιτίες που γεννούν το ζήτημα κάθε άλλο παρά έχουν εκλείψει, τι έχει αφήσει στην Ελλάδα όλη αυτή η κατάσταση; Πιστεύετε ότι όλο αυτό κάπου συναντά το τέλος του ή είναι πρόωρο να το πούμε ακόμη;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η εμπειρία από τη διαχείριση του προσφυγικού δίνει μια διάσταση που συνήθως την ξεχνάμε όταν αναφερόμαστε σε τέτοια ζητήματα. Είναι η ανθρώπινη διάσταση. Αυτό που λέγεται «διαχείριση» αφορά ανθρώπους, και ανάμεσά τους πολλά παιδιά, σε δύσκολη –και σε πολλές περιπτώσεις σε οριακή– για τη ζωή τους κατάσταση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο πόλεμος γεννάει την προσφυγιά και η εξαθλίωση χωρών είναι αυτή που γεννά τις μεταναστευτικές ροές. Για τον τρόπο με τον οποίο ως χώρα συνολικά, πολιτική ηγεσία και λαός, αντιμετωπίσαμε και συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε το προσφυγικό πρόβλημα, λέω από καρδιάς ότι είμαι υπερήφανος. Από ’κεί και πέρα, έξω από τα σύνορά μας, πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουν ότι στην εποχή της εικόνας, της άμεσης μετάδοσης της πληροφορίας, στην εποχή της σχεδόν χωρίς σύνορα κυκλοφορίας αγαθών και υπηρεσιών, δεν μπορεί να υπάρχουν αποστειρωμένες περιοχές στον πλανήτη μας. Όσο συνεχίζεται αυτή η κατάσταση, των παγκόσμιων ανισοτήτων και της αναπαραγωγής της καθυστέρησης χωρών και εξαθλίωσης λαών, τόσο η φτώχεια θα διαχέεται, διαπερνώντας σύνορα, και θα αναζητεί ανακούφιση, δικαίωση αλλά και εκδίκηση.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Εκλογικός νόμος, συνταγματική αναθεώρηση, κοινωνικά προβλήματα που ακόμη δεν έχουν αρχίσει να αντιμετωπίζονται και –πολλοί λένε– πολυγλωσσία για κρίσιμα ζητήματα στο εσωτερικό του κόμματος. Η κοινωνία περιμένει ακόμη λύσεις χωρίς να έχουν δικαιωθεί οι προσδοκίες της. Είναι πολλά τα μέτωπα και αναρωτιέμαι: Είναι αρκετές οι αντοχές της κυβέρνησης για να τα παλέψει ή κάπου έχει αρχίσει να αδειάζει το ντεπόζιτο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η θεσμοθέτηση της απλής αναλογικής αποτελεί μια παρέμβαση και μια συμβολή στην επανεκκίνηση και στην αναζωογόνηση του πολιτικού συστήματος της χώρας μας. Είναι μια συμβολή στην εμπέδωση της ισότητας των πολιτών, της πολιτικής ισότητας, και κάνει πολιτική πράξη τη λαϊκή κυριαρχία. Το ζητούμενο δεν είναι κομματικά και σε κάποιες περιπτώσεις προσωποπαγή μπλοκ κατάληψης της εξουσίας και άλωσης του κράτους, που ήταν η αιτία στρεβλώσεων του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα. Θέλουμε να βλέπουμε τη χώρα, γι’ αυτό προσπαθούμε, στη μετά μνημόνια και μετά επιτροπεία εποχή. Στην κατεύθυνση αυτή θα κινηθεί και η συνταγματική αναθεώρηση που θα προτείνουμε. Σχετικά με αυτό που αποκαλείτε «πολυγλωσσία», νομίζω ότι αδικεί την πραγματικότητα. Για να υπάρχουν συνθέσεις πρέπει να υπάρχει και μια δυναμική διαφορετικών προσεγγίσεων. Αυτό είναι υγιές σύμπτωμα ενός ζωντανού πολιτικού οργανισμού. Όλα αυτά, βέβαια, πρέπει να δικαιώνουν τις προσδοκίες της κοινωνίας, εξάλλου στο επίπεδο αυτό καταξιώνεται η πολιτική, και όχι μόνο στις διακηρύξεις. Είμαι αισιόδοξος, και αυτή την αισιοδοξία δεν την στηρίζω σε ένα κενό περιβάλλον συνθηκών. Στις δεδομένες, λοιπόν, συνθήκες, όχι μόνο αντέξαμε αλλά και βάζουμε τις βάσεις για μια άλλη πορεία. Το «ντεπόζιτο», που λέτε, δεν έχει νόημα να είναι διαρκώς γεμάτο, γιατί αυτό σημαίνει ότι δεν κινείσαι, αλλά το θέμα είναι να καταφέρνεις να το γεμίζεις και να συνεχίζεις την πορεία σου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου