Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΣΕΝΓΚΕΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΌ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ευαγγέλου Γριβάκου, Αντιστρατήγου ε.α. - Νομικού

Η Συνθήκη Σένγκεν συνιστά μια από τις θεμελιώδεις βάσεις της ενωμένης Ευρώπης καθώς – θεωρητικά τουλάχιστον – καταργεί τα εσωτερικά σύνορα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), εγγυάται την ελεύθερη κίνηση των πολιτών και αγαθών των χωρών που την υπέγραψαν και εξασφαλίζει την αστυνομική και δικαστική συνεργασία μεταξύ τους. Το «πρόπλασμά» της υπογράφηκε το 1995 στην κωμόπολη του Λουξεμβούργου Schengen (Σένγκεν) από πέντε μέλη της ΕΕ (Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία και Λουξεμβούργο) και πέντε χρόνια αργότερα, στις 19 Ιουνίου 1990, στο ίδιο μέρος υπεγράφη η «Σύμβαση Εφαρμογής της Ζώνης Σένγκεν» που συμπλήρωνε και εξειδίκευε την αρχική Συνθήκη. Τότε θεσπίσθηκε μια σειρά μέτρων για τηνάρση των ελέγχων στα εσωτερικά σύνορα και την ενίσχυση αυτών στα εξωτερικά της ΕΕ, την ανάληψη δράσης για την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου και των ναρκωτικών και την δημιουργίακοινού συστήματος ανταλλαγής πληροφοριών, γνωστού ως «Σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν» (SIS). Η τελική Συμφωνία τέθηκε σε ισχύ την 26η Μαρτίου 1995 και σήμερα συμμετέχουν είκοσι δύο χώρες- μέλη από την ΕΕ και τέσσερεις μη μέλη, η Ισλανδία, η Νορβηγία, η Ελβετία και το Λιχτενστάιν. Εξαίρεση (οptout) από την Συνθήκη έχουν η Βρετανία και η Ιρλανδία που επέλεξαν να διατηρήσουν τους δικούς τους συνοριακούς ελέγχους. ΗΕλλάδα υπέγραψε την Συνθήκη το 1992, την κύρωσε το 1997καιτηνέθεσε σε εφαρμογή το 2000. Οι πολίτες των χωρών της ζώνης Σένγκεν έχουν δικαίωμα να ταξιδεύουν σε οποιαδήποτε χώρα της ζώνης χωρίς την επίδειξη ταυτότητας ή διαβατηρίου, αλλά οι πολίτες των χωρώνεκτός της ζώνηςμπορούν να ταξιδεύσουν σε ένα κράτος- μέλος μόνο για τρείς μήνες, υπό προϋπόθεση ότι πληρούν τους όρους Σένγκεν, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και η μη καταχώρησή τους στο SIS.

Τον τελευταίο χρόνο, λόγω των αυξημένων ροών τωνπαράτυπων (δηλ. των στερουμένων νόμιμων διατυπώσεων) μεταναστών και προσφύγων από την Συρία και τις άλλες χώρες της Αφρικής και της Ασίας που παραβιάζουν τα χερσαία και, κυρίως, τα θαλάσσια σύνορα μας τα οποία, ταυτόχρονα, είναι και εξωτερικά σύνορα της ΕΕ, οι σχέσεις της Ελλάδος με την Κομισιόν και τις χώρες που υπέγραψαν την Συνθήκη Σένγκεν έχουν διαταραχθεί, με την «κατηγορία» ότι η Χώρα μας παραβαίνει –ή δεν έχει την δυνατότητα να τηρήσει - τους όρους εφαρμογής της Συνθήκης ως προς το προσφυγικό και για τον λόγο αυτόν απειλείται με αποπομπή ή αναστολή συμμετοχής σε αυτήν για ένα χρονικό διάστημα τουλάχιστον δύο ετών.Περαιτέρω αναφέρονται μερικά μόνο από τα συμβάντα που έχουν λάβει χώρα ως ενδεικτικά της έντασης που υπονομεύει τις οργανωτικές βάσεις της Συνθήκης και τις εν πολλοίς αντικρουόμενες απόψεις των κρατών για επίτευξη λύσεων προσαρμοσμένων στα δικά τους συμφέροντα.

Στις αρχές τρέχοντος έτους σε επίσημη συνέντευξή της, η υπουργός Εσωτερικών της Αυστρίας Γιοχάνα Λάιτνερ πρότεινε την αποπομπή της Ελλάδος από την Συνθήκη Σένγκεν, τόνισε ότι είναι «μύθος» η αδυναμία ελέγχου των ελληνοτουρκικών συνόρων και κατέληξε ότι το ζητούμενο είναι τα εξωτερικά όρια της Συνθήκης Σένγκεν να μετακινηθούν στην κατεύθυνση της Κεντρικής Ευρώπης και να προστατευθούν η σταθερότητα και η ασφάλεια στην Ευρώπη. Σε απάντηση του ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Φρανκ Βάλτερ Στάινμάχερ χαρακτήρισε την πρόταση της Λάιτνερ ως «ψευδολύση», συμπλήρωσε ότι «οι ψευδολύσεις δεν μπορούν να περιορίσουν τις προσφυγικές ροές, παρά μόνο διχάζουν την Ευρώπη» και περάτωσε ως εξής: « Πρέπει καταπολεμήσουμε τις αιτίες που οδηγούν τους πρόσφυγες στην φυγή, να ενισχύσουμε τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ και να πετύχουμε μια δίκαιη κατανομή των αιτούντων άσυλο στους κόλπους της Ευρώπης». Σχετική είναι και η δήλωση τον παρελθόντα Δεκέμβριο, του υπουργού Εσωτερικών του Λουξεμβούργου Ζαν Άσελμπορν, του οποίου η χώρα είχε την προεδρεία του Συμβουλίου της ΕΕ το β’ Εξάμηνο 2015, με την οποίαν απέκλεισε την πιθανότητα αποπομπής της Ελλάδος από την Συνθήκη με την εξήγηση ότι κάτι τέτοιο «δεν θα ήταν νομικά εφικτό».

Από τον Οκτώβριο 2013 έχει δημιουργηθεί ένας «Μηχανισμός Αξιολόγησης της Συνθήκης Σένγκεν», αποτελούμενος από εμπειρογνώμονες των κρατών μελών και του FRONTEX, υπό την επίβλεψη της «Επιτροπής Αξιολόγησης» με σκοπό τον έλεγχο και την αξιολόγηση των κρατών αναφορικά με την τήρηση της Συνθήκης. Οι αξιολογήσεις πραγματοποιούνται κατόπιν προγραμματισμένων ή αιφνίδιων επισκέψεων στα αξιολογούμενα κράτη και συντάσσονται «Εκθέσεις Αξιολόγησης» στις οποίες εντοπίζονται τυχόν αδυναμίες και διατυπώνονται συστάσεις για διορθωτικά μέτρα τα οποία θα πρέπει να υλοποιηθούν εντός ορισμένου χρόνου.Στη συνέχεια οι Εκθέσεις αυτές – οι οποίες δεν κοινοποιούνται- υποβάλλονται από την««Επιτροπή Αξιολόγησης» στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τα δε αξιολογούμενα κράτη έχουν την υποχρέωση υποβολής ενός «Σχεδίου Δράσεως» για τον καθορισμό του τρόπου αντιμετώπισης των αδυναμιών και προβλημάτων που εντοπίσθηκαν.Προκειμένου, μάλιστα, να υλοποιηθούν οι συστάσεις, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ηFRONTEX και άλλοι φορείς της ΕΕ είναι υποχρεωμένοι να υποστηρίζουν τα κράτη με πρακτικά και χρηματοδοτικά μέσα, κατόπιν, βέβαια, αιτήσεώς τους.

Από 10 έως 15 Νοεμβρίου 2015 η ομάδα εμπειρογνωμόνων της Επιτροπής Αξιολόγησης με σκοπό την διαμόρφωση γνώμης σχετικά με την διαφύλαξη των εξωτερικών συνόρων από την Ελλάδα,επισκέφθηκε αιφνιδιαστικά την ελληνοτουρκική χερσαία παραμεθόριο καθώς και τα νησιά Χίος και Σάμος. Ειδικότερα εξέτασε την εκεί παρουσία και τις δραστηριότητες τωνελληνικώναστυνομικών και λιμενικών Αρχών, την αποτελεσματικότητα της διαδικασίας ταυτοποίησης και καταγραφής, την επιτήρηση των θαλασσίων συνόρων και την συνεργασία με τις γειτονικές χώρες.Στην ‘Έκθεση που συνέταξαν οι επιθεωρητές,αναγνωρίσθηκε μεν ότι οι ελληνικές Αρχέςσυνεχίζουν να υφίστανται πιέσεις αλλά υπογραμμίστηκε ότι η διαδικασίαταυτοποίησης και καταγραφής των παράτυπων μεταναστώνδεν ήταν αποτελεσματική,τα δακτυλικά αποτυπώματα δεν εισάγονταν οργανωμένα στο σύστημα και τα ταξιδιωτικά έγγραφα δεν ελέγχονταν συστηματικά για την γνησιότητά τους ούτε αντιπαραβάλλονταν με σημαντικές βάσεις δεδομένων ασφαλείας, όπως το SIS και η Ιντερπόλ. Το γενικό συμπέρασμα της Έκθεσης ήταν ότι η Ελλάδα «αμελεί σοβαρά τις υποχρεώσεις της και ότι υπάρχουν σοβαρές αδυναμίες στη διενέργεια των ελέγχων των εξωτερικών συνόρων, οι οποίες πρέπει να εξαλειφθούν και να αντιμετωπιστούν από τις ελληνικές Αρχές».

Η Έκθεση υποβλήθηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή η οποία την παρουσίασε, με την σύμφωνη γνώμη της, στο Κολέγιο Επιτρόπων της ΕΕ. Ο Αντιπρόεδρος της ΕΕ Β. Ντομπρόβσκις αναγνώρισε την πρόοδο των ελληνικών Αρχών από τον Νοέμβριο και μετά, αλλά τόνισε ότι «πρέπει να γίνουν ακόμη περισσότερα» και ότι, «αν η Έκθεση εγκριθεί από τα κράτη-μέλη της ΕΕ (με ειδική πλειοψηφία), η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα ετοιμάσει συστάσεις προς την Ελλάδα προκειμένου να επιλυθούν τα εντοπισθέντα προβλήματα».Σε μια τέτοια περίπτωση η Ελλάδα θα έχει τρεις μήνες στη διάθεσή της για να εφαρμόσει τα μέτρα που θα ζητήσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καθώς και άλλα διορθωτικά μέτρα που ενδεχομένως θα προκύψουν μετά από νέες αξιολογήσεις. Αν όμως δεν ανταποκριθεί μέσα στην τακτή προθεσμία, τότε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα κινήσει την διαδικασία του άρθρου 26 του Κώδικα Σένγκεν, δίνοντας ουσιαστικά την δυνατότητα στα κράτη-μέλη της ΕΕ να κλείσουν προσωρινά τα σύνορά τους για χρονική περίοδο από έξι μήνες έως δύο χρόνια.Οι συστάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να εγκριθούν με ειδική πλειοψηφία από το Συμβούλιο της ΕΕ.

Εν τω μεταξύ το Συμβούλιο των υπουργών Εσωτερικών και Δικαιοσύνης της ΕΕ που συνεδρίασε επί ένα δραματικό διήμερο στο Άμστερνταμ, με την αιτιολογία ότι το κύμα των αιτούντων άσυλο στις χώρες της ΕΕ συνεχώς διογκώνεται, αποφάσισε να δώσει την έγκρισή του προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να διερευνήσει - και εν ανάγκη να επιταχύνει - τις πρακτικές και νομικές διαδικασίες που προβλέπονται από το άρθρο 26 της Συνθήκης για την παράταση των ελέγχων των εσωτερικών συνόρων από τους έξι μήνες στα δύο χρόνια. Μετά την λήψη αυτής της Απόφασης αρκετοί ήταν εκείνοι που κατέδειξαν ότι τούτο θα ήταν δυνατόν να οδηγήσει στην αποκοπή της Ελλάδος από την Σένγκεν. Αντίθετα, ο Επίτροπος μετανάστευσης της ΕΕ Δημ. Αβραμόπουλος και ο προεδρεύων της συνεδρίασης Ολλανδός Ζαν ‘Ασελμπορν, σε δηλώσεις τους τόνισαν ότιη Σένγκεν δεν εκτίθεται σε κανένα κίνδυνο και δεν θα πρέπει να υπάρχει καμία ανησυχία, όμως είναι απαραίτητο «όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους».

Εν τούτοις, λόγω των πολλαπλών προβλημάτων που έχουν δημιουργηθεί από το μεταναστευτικό-προσφυγικό ζήτημα, τα αιφνιδιασμένα κράτη της Ευρώπης, λησμονώντας τις συμφωνίες για ανοικτά σύνορα, ελεύθερες διακινήσεις, ανθρώπινα δικαιώματα κλπ, περιχαρακωμένα δε «εντός των τειχών» τους, λαμβάνουν, το ένα μετά το άλλο, παντός είδους μέτρα ασφαλείας και «άμυνας», θέτοντας, έτσι. σε δοκιμασία την ίδια την Συνθήκη η οποία διατρέχει άμεσο κίνδυνο αυτο-κατάργησής της. Και ενώ η ίδια η καγκελάριος της Γερμανίας ‘Αγκελα Μέρκελ δήλωσε πρόσφατα ότι «η Συνθήκη θα πρέπει να αλλάξει», ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιουγκέρ απευθυνόμενος προς το Ευρωκοινοβούλιο είπε ότι «αν αποτύχει η Σένγκεν θα συμπαρασύρει και την Ευρωζώνη και το κοινό νόμισμα δεν θα έχει πια νόημα ισχύος», ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέτζι θεώρησε την κατάργηση «ως καταστροφή της Ευρώπης και κίνδυνο να εκτεθεί το ευρωπαϊκό ιδεώδες σε λεκτικές συγκρούσεις χαμηλού επιπέδου και σε εσωτερικές διαφορές που ενισχύουν τον λαϊκισμό και την δημαγωγία», ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σε συνέντευξή του σε γερμανική εφημερίδα είπε ότι «δεν θα ωφελούσε κανέναν η αναστολή της Σένγκεν καθώς απλά θα προσέθετε νέες οικονομικές επιβαρύνσεις στις υφιστάμενες κρίσεις που αντιμετωπίζει η ΕΕ» και ο Έλληνας υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής Ιωάννης Μουzάλας ισχυρίστηκε ότι «εθνικές απομονωτικές λύσεις του τύπου «κτίζουμε προστατευτικά τείχη» δεν οδηγούν πουθενά», έξι ηγέτιδες χώρες, μεταξύ των οποίων οι δύο μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρώπης, η Γερμανία και η Γαλλία, έχουν ουσιαστικά καταργήσει την Συνθήκη με την αντι-συμβατική συμπεριφορά τους. Συγκεκριμένα, η Δανία, ακολουθώντας το παράδειγμα της Σουηδίας, ανακοίνωσε ότι επιβάλλει ελέγχουςστα ανατολικά σύνορά της με την Γερμανία και ότι δεν θα επιτρέπει πλέον την είσοδο στην χώρα όσων προσφύγων δεν φέρουν αναγνωρισμένα έγγραφα ή έχουν πλαστά διαβατήρια. Η ίδια η Γερμανία που διαμαρτυρήθηκε για τις αποφάσεις της Δανίας και Σουηδίας, έχει θέσει εκτός ισχύος την Συνθήκη στα σύνορά της με την Αυστρία και τώρα επιβάλλει αυστηρά μέτρα για τον έλεγχο της ροής των προσφύγων που εισέρχονται στο έδαφός της. Ανάλογα μέτρα έχουν λάβει η Αυστρία και η Νορβηγία, η κυβέρνηση της οποίας δήλωσε ότι δεν μπορεί να δεχτεί άλλους πρόσφυγες. Η Γαλλία, μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι την 18η Νοεμβρίου 2015, έχει κλείσει σχεδόν τελείως τα σύνορά της. Η Σλοβενία, μετά τις ανακοινώσεις της Αυστρίας, δήλωσε ότι στο εξής θα επιτρέπει να διέρχονται από το έδαφός της αυτοί που ζητούν άσυλο μόνο από Γερμανία και Αυστρία. Στη Σλοβενία από τον παρελθόντα Οκτώβριο εισήλθαν 400.000 πρόσφυγες, όταν η Ουγγαρία έκλεισε τα σύνορά της, εξωθώντας εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές να ακολουθήσουν την ονομαζόμενη «Οδό των Βαλκανίων» προς Βορ. Ευρώπη.

Είναι προφανές ότι το πολιτικο-οικονομικό περιβάλλον και το νομικό πλαίσιο υπό τα οποία καταρτίσθηκε και υπογράφτηκε η Συνθήκη Σένγκεν έχουν στη σημερινή εποχή μεταβληθεί κατά τρόπο ριζικό και μη δυνάμενο να προβλεφθεί. Κατά μια θεωρητική κατασκευή του Διεθνούς Δικαίου, η επίκληση της απρόβλεπτης και ριζικής αυτής μεταβολής των περιστάσεων - που αποδίδεται με την ρήτρα «rebussicstantibus» (ούτως εχόντων των πραγμάτων) - σε μια διεθνή πολυμερή Συνθήκη ιδιαιτέρου κύρους όπως είναι η Σένγκεν, δίνει το δικαίωμα, με βάση το άρθρο 62 της Σύμβασης «περί Συνθηκών» της Βιέννης του 1969, στο καθένα από τα συμβαλλόμενα κράτη (συμπεριλαμβανομένης, ασφαλώς, και της Ελλάδος) να επιδιώξει την διάλυση (κατάργηση ) αυτής. Υπάρχουν, μάλιστα Συμβάσεις - αλλά όχι και η Σένγκεν - που περιλαμβάνουν ρητά την ανωτέρω ρήτρα στις διατάξεις τους, τούτο, όμως, είναι άνευ σημασίας διότι ορθά υποστηρίζεται ότι αυτή (η ρήτρα) θεωρείται πάντοτε σιωπηρά διατυπωμένη στις διεθνείς συμβάσεις. Πράγματι, τυχόν κατάργηση ή αναστολή της Συνθήκης δεν θα συνέφερε την Ευρώπη διότι θα περιέπλεκε περισσότερο το μεταναστευτικό, θα είχε επαχθείς επιπτώσεις στις οικονομίες, τον τουρισμό και την κοινωνική συνοχή των κρατών της και θα έθετε σε κίνδυνοτους στρατηγικούςσκοπούς της ΕΕ. Ειδικότερα δε για την Ελλάδα, θα παγίωνε στους εταίρους την αίσθηση της εξαίρεσης, της απαξίας και της αποτυχίας για την χώρα μας. Στις αρχές Φεβρουαρίου ενεστώτος έτους, η υπηρεσία οικονομικού σχεδιασμού της γαλλικής κυβέρνησης FranceStrategie, δημοσίευσε την εκτίμησή της ότιτο ΑΕΠ της ΕΕ θα συρρικνωθεί κατά 100δις. ευρώ σε περίπτωση που επανέλθουν επί μονίμου βάσεως οι συνοριακοί έλεγχοι. Και σε εμάς τους Έλληνες να μη μας διαφεύγει ότι πέλεκυς του GREXIT συνεχίζει να κρέμεται απειλητικός «άνωθεν των κεφαλών μας».Πιθανότερη διαφαίνεται η κατά τα άρθρα39-41 της Σύμβασης της Βιέννης του 1969 αναθεώρηση (τροποποίηση) της Συνθήκης, εφόσον οι ιδρυτικοί όροι συνάψεως αυτής μεταβληθούν αποφασιστικά και«συναινέσει προς τούτο η πλειοψηφία των κρατών-μελών». Εκτιμάται ότι η αναθεώρηση της Σένγκεν θα πραγματοποιηθεί οπωσδήποτε αν γίνουν δεκτές οι προτάσειςτης Ευρωπαϊκής Επιτροπής για κατάργηση ή τροποποίηση – ως «αδίκου» και «παρωχημένου» - του κανόνα των Συνθηκών του Δουβλίνου ΙΙΙ που επιτάσσει ότι«κάθε πρόσφυγας που εισέρχεται στην ΕΕμπορεί να καταθέσει Αίτηση Ασύλου μόνο στη χώραεισόδου». Η πολιτική της « χώρας εισόδου» αποτελεί σήμερα πυλώνα της ευρωπαϊκής προσφυγικής πολιτικής, όμως τη στιγμή που η Ευρώπηείναι διαιρεμένη αναφορικά με την διαχείριση της προσφυγικής κρίσης, οι Συνθήκες του Δουβλίνου καθίστανται μέχρι ενός σημείου ανεδαφικές και ανεφάρμοστες. Οι σχεδιαζόμενες αλλαγές της Επιτροπής δεν αποκλείεται να αναγκάσουν ορισμένες βορειο-ευρωπαϊκές χώρες όπως φιλοξενήσουν περισσότερους πρόσφυγες, αφού θα γίνει πιοδύσκολο ή αδύνατονα τους στέλνουν πίσω στη χώρα εισόδου, όπως είναι η Ελλάδα. Ούτως ή άλλως, οι επαναπροωθήσεις των μεταναστών και προσφύγων στη χώρα μας έχουν ουσιαστικά απαγορευτεί από το 2011, όταν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε ότι δεν υπάρχουν οι απαραίτητες υποδομές για τον χειρισμό των αιτούντων άσυλο.

Προϊόντος του 2015, τα κεντρικά κράτη της Ευρώπης, στην προσπάθεια τους να αναχαιτίσουν και ελέγξουν τα συνεχώς αυξανόμενα προσφυγικά κύματα που εισέδυαν παράνομα στο έδαφός τους, απαίτησαν από την Ελλάδα την τήρηση των υποχρεώσεων που έχει αναλάβει με τη Συνθήκη Σένγκεν και την εφαρμογή των συμφωνηθέντων κατά την Σύνοδο Κορυφής του Οκτωβρίου 2015. ‘Όμως η Χώρα μας, υπό την επήρεια και της διαιωνιζόμενης οικονομικής κρίσης που την κατατρύχει και των αλλεπαλλήλων πολιτικών διενέξεων,βρέθηκε απροετοίμαστη να αντιμετωπίσει την κατάσταση, υποτίμησε αδικαιολόγητα την ένταση και την πολυπλοκότητα των προβλημάτων, έχασε πολύτιμο χρόνο, πήρε λάθος αποφάσεις και έστειλε λάθος μηνύματα. Αποτέλεσμα όλων αυτών δυσχερειών ήταν οι αντιδράσεις των Ευρωπαίων οι οποίοι, με δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών τους, αποφάσεις διεθνών συσκέψεων, ανακοινώσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κλπ, απηύθυναν αυστηρές προειδοποιήσεις και απειλές προς την Ελλάδα περί απομόνωσής της από την Συνθήκη Σένγκεν, μεταφοράς των συνόρων της βορειότερα προς Κεντρική Ευρώπη («μικρή» Σένγκεν κατ’ εφαρμογή του άρθρου 26 της Συνθήκης) και αναλήψεως του ελέγχου αυτών από τους ίδιους, περί αυξημένων κινδύνων ασφαλείας και άλλα γνωστά. Ήδη επέτρεψαν - προσφέροντας υλική βοήθεια και νομική κάλυψη - στην FYROM να ορθώσει φράκτη κατά μήκος των συνόρων της με την Ελλάδα για ανάσχεση των μεταναστευτικών ροών προς Ευρώπη, επ’ ωφελεία, βέβαια, δική τους και σε βάρος της Ελλάδος. Ο Γερμανός κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφεν Ζάιμπεκ, στην προσπάθεια του να δικαιολογήσει το νομικό πλαίσιο για την ανάπτυξη του FRONTEX κατά μήκος των ελληνο-σκοπιανών συνόρων(πράξη την οποίαν απαγορεύει ρητά η Συνθήκη Σένγκεν, για κράτη μη μέλη της όπως είναι η FYROM), δήλωσε ότι «πρόκειται για μια χώρα η οποία βρίσκεται σεδιαδικασία εισόδου στην ΕΕ και, για τον λόγο αυτόν, θα πρέπει να αναπτύξουμε με αυτήν, αστυνομική συνεργασία και προϋποθέσεις ασφάλειας για τα Βαλκάνια και την Ευρώπη». Μπορεί να ακούγεται οξύμωρο και επιτιμητικό για εμάς,αλλά στην αντίληψη πολλών Ευρωπαίων γίνεται αργά και σταθερά σαφέςότι τα σύνορα της Ευρώπης πιθανόν στο μέλλον να ξεκινούν από το κράτος των Σκοπίων ή της Βουλγαρίας ή της Σερβίας, οι οποίες νομοτελειακά θα αναβαθμιστούν ως παράγοντες σταθερότητας, κυρίως στα Βαλκάνια. Πάντως, αυτή η αδυναμία του FRONTEX να επεμβαίνει σε χώρες εκτός ΕΕ, μπορεί να ωφελήσει τελικά την Ελλάδα διότι εγείρει μεγάλες πιθανότητες να οδηγήσει τελικά στην δημιουργία ευρωπαϊκής συνοριακής αστυνομίας-ακτοφυλακής , θεσμό που τώρα σοβαρά μελετάει η ολλανδική προεδρία και που οπωσδήποτε νόμιμα θα υποβοηθήσει στο έργο τους τα αντίστοιχα ελληνικά σώματα.

Μεγάλες επίσης είναι και οι ευθύνες για το προσφυγικό και των Ευρωπαίων, οι οποίοι αντί να θεραπεύσουν την αιτία προσπαθούν να εξαλείψουν το αιτιατό. Θεωρητικά, αντί να προσφέρουν την συνδρομή τους ώστε να επικρατήσει η ειρήνη και να επιστρέψουν οι μετανάστες και οι πρόσφυγες στις πατρίδες τους, προσπαθούν τεχνητά να σταματήσουν τις, ανεξέλεγκτες πολλές φορές, ροές τους προς την Ευρώπη και το μόνο που τους απασχολεί είναι σε ποια χώρα θα συμβεί τούτο. Το ορθό θα ήταν στην Τουρκία, που, όμως, δεν είναι κράτος μέλος της ΕΕ, δεν συνεργάζεται, απαιτεί να της δοθούν μεγάλα ποσά και υψηλά πολιτικά ανταλλάγματα και αδιαφορεί για τις μεγάλες ευθύνες της που έχει απέναντι στην ανθρωπότητα εξαιτίας της ανοχής που δείχνει στη δράση των παράνομων δικτύων των διακινητών που δρουν στο έδαφος και στις ακτές της, Οι Ευρωπαίοι, προτείνουν άλλοτε μέτρα ασύμφορα για την Ελλάδα, όπως είναι από κοινού φύλαξη των θαλασσίων συνόρων με την Τουρκία και άλλοτε εξωπραγματικά, σαν την πρόταση της Γιοχάνας Λάιτνερ να παρατάξουμε το («ισχυρό», κατά δική της έκφραση) πολεμικό Ναυτικό μας στο Αιγαίο για.. παρεμπόδιση των μεταναστών (??!!)

Τελικά τι πρέπει να πράξει η Ελλάδα μέσα στα ασφυκτικά χρονικά περιθώρια που απομένουν; Να εφαρμόσει τις υποδείξεις της ΕΕ , να βελτιώσει τους ελέγχους των συνόρων της, να οργανώσει τα HOTSPOTS για τα οποία έχει δεσμευθεί, να συστηματοποιήσει την καταγραφή των δικαιούμενων και αιτούντων άσυλο, να διαχωρίσει αυτούς που προκρίνονται, βάσει Συμφωνιών, να παραμείνουν και να προωθήσει αυτούς που πρέπει να επιστραφούν στις χώρες προέλευσής τους. Παράλληλα να (απ)αιτήσει έγκαιρα από την ΕΕ την δικαιούμενη υλικο-οικονομική βοήθεια και να πιέσει την Διεθνή Κοινότητα όπως η Τουρκία αναλάβει και αυτή τις ευθύνες και υποχρεώσεις της, κυρίως ανακόπτοντας τις μεταναστευτικές ροές προς Ελλάδα. Αποτελεί, πλέον, αξίωμα ότι η Συνθήκη Σένγκεν δεν θα πρέπει να καταρρεύσει αλλά να μείνει εναργής, ώστε η δομή της Ευρώπης να διατηρηθεί σταθερή και αναλλοίωτη. Το μεσολαβούν χρονικό διάστημα μέχρι 17 Φεβρουαρίου 2016, ημερομηνία σύγκλησης της Συνόδου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τον έλεγχο της Ελλάδος σχετικά με το μεταναστευτικό-προσφυγικό, θα είναι καθοριστικό και κρίσιμο για


την Χώρα μας και για το μέλλον της Συνθήκης Σένγκεν.

Kαι ενώ οι πολιτικοί και λοιποί ταγοί της Ευρώπης συνεδριάζουν στις «ψυχρές» και πολυτελείςαίθουσες συσκέψεων, οι θαλάσσιες τραγωδίες στο ανατολικό Αιγαίο διαδέχονται η μια την άλλη, με τις χιλιάδες των δύστυχων αλλοδαπών να χάνονται νυχθημερόν στα νερά του, σε μια απέλπιδα προσπάθεια για καλύτερη ζωή, με ασφάλεια και ελευθερία. Τα εγκλήματα που τώρα διαπράττονται στην πολύπαθη αυτή περιοχή τείνουν να πάρουν διαστάσεις γενοκτονίας, αλλά η Ιστορία διδάσκει ότι θα έλθει εποχή κατά την οποίαν οι ένοχοι και οι συνεργοί αυτών, είτε φυσικά πρόσωπα είναι είτε κράτη, θα συρθούν στα Διεθνή Δικαστήρια και θα τιμωρηθούν παραδειγματικά για τις ειδεχθείς πράξεις τους. Και μέσα από αυτή την ζοφερή ατμόσφαιρα, ξεπηδά - περίλαμπρο παράδειγμα προς μίμηση - το αλτρουιστικό μεγαλείο του Έλληνα, εκπεφρασμένο από όλους αυτούς τους απλούς κατοίκους των νησιών μας (ψαράδες, επαγγελματίες, υπάλληλους, ακόμη και ηλικιωμένες νοικοκυρές) που με απαράμιλλη αυτοθυσία διασώζουν καθημερινά, μερικές φορές και με κίνδυνο της ζωής τους, πλήθος ναυαγών που τους έριξαν απροστάτευτους στη θάλασσα αργυρώνητοι σωματέμποροι και σκοτεινά διεθνή συμφέροντα. Φυσικά δεν παραβλέπεται και το σωστικό έργο και οι υπεράνθρωπες προσπάθειες των εντεταλμένων οργάνων της Πολιτείας (λιμενικών, αστυνομικών, στρατιωτικών κλπ) καθώς και του προσωπικού των Διεθνών Οργανισμών (ΔΟΜ, Γιατροί Χωρίς Σύνορακλπ) που ενεργούν στην περιοχή. Σίγουρα σε όλους αυτούς αξίζει κάθε έπαινος, ακόμα και το Νόμπελ Ειρήνης, για το οποίο θα πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι μαζί οι Έλληνες δοθεί, τουλάχιστον σε ορισμένους. Και αν θέλεις να δεις την υπεροχή του Λαού μας σε σχέση με άλλους λαούς, αγαπητέ αναγνώστη, κοίταξε τις παραπάνω δύο φωτογραφίες. Η αριστερή (άχρωμη) δείχνει Τούρκους πολίτες τον καιρό της καταστροφής της Σμύρνης το 1922, ακροβολισμένους κατά μήκος της παραλίας της πόλης, χρησιμοποιώντας σύρματα να ανασύρουν από την θάλασσα επιπλέοντα πτώματα Ελλήνων για να τους πάρουν πολύτιμα αντικείμενα που τυχόν θα είχαν στις τσέπες τους. Στη δεξιά(έγχρωμη), ενενήντα τέσσερα χρόνια αργότερα, χέρι ελληνικό διάσωσης απλώνεται συμβολικά προς συνανθρώπους μας που δίνουν αγώνα ζωής και θανάτου με το υγρό στοιχείο. Ιδού η απόλυτη εφαρμογή στην υλόφρονα εποχή μας της Παραβολής του «Καλού Σαμαρείτου». Αν στη θέση των Ελλήνων ήταν άλλος βορειο-ευρωπαϊκός λαός – πολιτισμένος, υποτίθεται- όχι μόνο θα τους άφηνε να θαλασσοπνιγούν, αλλά από όσους θα διασώζονταν θα τους έπαιρνε για «αμοιβή» ότι πολύτιμο τους είχε απομείνει και θα τους έβαζε για δούλεψη στα χωράφια του και στις βιομηχανίες του. Πόσο μεγάλο δίκιο είχε ο Λορέντζος Μαβίλης όταν σε μια αποστροφή του ποίηματός του με τίτλο «Στην Πατρίδα» έγραψε : «Ελλάς το μεγαλείο σου βασίλεμα δεν έχει / και δίχως γνέφια τους καιρούς η δόξα σου διατρέχει».


www.elisme.gr

Share on Google Plus

About Newsroom

Δημοσιογράφος Αρκαδίας με πολυετή εμπειρία στο χώρο των ΜΜΕ. Είναι Υπεύθυνη Δημοσίων σχέσεων σε γνωστά πρόσωπα και επιχειρήσεις στην Ελλάδα.Έχει κάνει μετεκπαιδευση στο Λονδίνο.Καθηγήτρια Δημοσιογραφίας.Μέλος Κιβωτού Ολιστικής Παιδείας Ενόπλων Δυνάμεων, μέλος Συλλόγου Εφέδρων Πελοποννήσου- Μέλος Δημοσιογραφικών Ενώσεων. Διευθύντρια Δημοσίων σχέσεων UNESCO Πειραιώς και Νήσων και της International Action Art, Παρουσιάστρια τηλεοπτικής εκπομπής ¨Μαζί στην Πρώτη Γραμμή. Μεταπτυχιακό στην Διαδικτυακή Δημοσιογραφία