τι προβλέπει το Σύνταγμα, ποιο είναι το όριο των υπηρεσιών που προσφέρει ο Στρατευμένος στο πλαίσιο της Υποχρεωτικής Στράτευσης:
Σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 6 του Συντάγματος, κάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της χώρας. Εκεί αρχίζει και τελειώνει κάθε υποχρέωση, αλλά και δικαίωμα, των στρατευμένων και του στρατού γενικότερα. Στην άμυνα της χώρας απέναντι σε ενδεχόμενη στρατιωτική απειλή.
Οι πρόσφυγες δεν αποτελούν απειλή για τη χώρα ούτε συντρέχει νόμιμος λόγος άμυνας της χώρας έναντι των προσφύγων. Αντιθέτως, αποτελεί καθήκον για τις πολιτικές αρχές της χώρας, η παροχή ασύλου στους πρόσφυγες και η προστασία της ζωής, της υγείας και της ασφάλειάς τους. Καθήκον στο οποίο η Ελλάδα έχει δεσμευτεί συνυπογράφοντας διεθνείς συνθήκες που αποτελούν πλέον διεθνές δίκαιο υποχρεωτικό για όλες τις χώρες που συνυπέγραψαν. Στο δε ελληνικό Σύνταγμα, ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν απόλυτης προτεραιότητας υποχρέωση της πολιτείας και θεμέλια λίθος του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Συνεπώς, η αποστολή στρατιωτικών τμημάτων για οποιονδήποτε σκοπό, πολλώ δε μάλλον, με σκοπό την άσκηση κατασταλτικών πολιτικών ή καθηκόντων περιορισμού και περιφρούρησης προσφύγων, αποτελεί πράξη παράνομη και αντισυνταγματική, καθώς παραβιάζει πλείστες όσες διατάξεις της εγχώριας και διεθνούς νομοθεσίας. Επιπλέον δε, η χρήση του στρατού για την άσκηση πολιτικών καθηκόντων, παραβιάζει τον πυρήνα του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Συνεπώς, νομίμως και κατ’ άσκηση συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, οι στρατευμένοι μπορούν να αρνηθούν την άσκηση οποιουδήποτε καθήκοντος σχετίζεται με την υπηρεσία στα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων (στους οποίους, ειρήσθω εν παρόδω, οι πολιτικές αρχές της χώρας, οφείλουν να εξασφαλίσουν ελευθερία, υγιεινή και ασφάλεια από κάθε επιβουλή).
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου