«Σαράντα έξι χρόνια πέρασαν για να φτάσει η ώρα της επιστροφής σου πατέρα .Άφησες το αίμα και την σάρκα σου εκεί στον Άγιο Ιλαρίωνα σύμβολο παντοτινό της λεβεντιάς ,της τιμής και της γαλανόλευκης . Τα ιερά οστά σου δαφνοστεφανωμένε πατέρα μου ταυτοποιήθηκαν .Σε περιμένουμε».
Με αυτό το λιτό μήνυμα οι κόρες του ήρωα Ταγματάρχη Γεωργίου Κατσάνη, του θρυλικού διοικητή της 33ης Μοίρας Καταδρομών δημοσιοποίησε, ότι η οικογένεια ενημερώθηκε για την ταυτοποίηση των οστών του πατέρα τους.
Συγκεκριμένα το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας της Ελλάδος, ενημέρωσε την οικογένεια του Ταγματάρχη πως σύμφωνα με τα αποτελέσματα του DNA που έγιναν σε εργαστήριο των ΗΠΑ, ταυτοποίησαν τα οστά του ηρωικού διοικητή καθώς και άλλων πέντε καταδρομέων που έπεσαν στον Άγιο Ιλαρίωνα την 21η Ιουλίου.
Μετά την ταυτοποίηση αναμένεται πως τις επόμενες ημέρες θα προχωρήσουν οι διαδικασίες για μεταφορά και ταφή των οστών του Ταγματάρχη Κατσιάνη στην μητρώα γη του στις Σέρρες.
Ο Ευάγγελος Μαντζουράτος τότε υπηρετούσε ως υποδιοικητής της Μοίρας και περιγράφει τις μέρες πριν το μοιραίο βράδυ της 21ης Ιουλίου, αλλά και τον ηρωικό θάνατο του Διοικητή του.
«Πάντα μιλούσε σε όλους μας για τα ιδανικά της φυλής μας. Αγνός, ηθικός, ανιδιοτελής σε παρέσερνε και σε οδηγούσε σε υψηλές εθνικές εξάρσεις.Σκληρά εκπαιδευμένος επιχειρούσε πάντα το παράτολμο δίνοντας πρώτος σαν αρχηγός το καλό παράδειγμα», θυμάται ο κ. Μαντζουράτος στο βιβλίο του.
Η εισβολή βρήκε την 33η Μοίρα Καταδρομών στη Λευκωσία. Δύο λόγοι διατάχθηκαν να κατευθυνθούν προς το Πέλλα-Πάϊς, ενώ ένας τρίτος Λόχος διατάχθηκε να προστατέψει το αεροδρόμιο Λευκωσίας.
Στους δύο Λόχους της Μοίρας, ανατάθηκε να καταλάβει την Πετρομούθια κα να κινηθεί προς το Κοτζάκαγια. Μετά από σφοδρές συγκρούσεις που κράτησαν ώρες, η 33η Μοίρα πέτυχε τον αντικειμενικό της στόχο και έφτασε στις παρυφες του Αγίου Ιλαρίωνα.
Το πεζικό δεν έφτασε ποτέ
Οι δυνάμεις πεζικού όμως που θα έπρεπε να αφιχθούν για να αντικαταστήσουν τους καταδρομείς δεν έφτασαν ποτέ με αποτέλεσμα οι δύο Λόχοι με τους αρκετούς τραυματιες και τα λίγα πυρομαχικά να ξεμείνουν πάνω στο βουνό.
«Ξημέρωσε Κυριακή. Ήταν 21 Ιουλίου 1974. Ώρα 9η πρωινή. Στη δεξιά πτέρυγα της 33 Μοίρας Καταδρομών, ο Διοικητής μας Τχης Γεώργιος Κατσάνης, προσπαθεί να εξουδετερώσει την τουρκική αντίσταση βοηθούμενος από τέσσερις καταδρομείς.
«Κάλυψη και στους πέντε παρείχαμε εγώ με δεύτερο καταδρομέα, που βρισκόμασταν κρυμμένοι πίσω από ένα μεγάλο βράχο, σε απόσταση πενήντα περίπου μέτρων. Άλλες ομάδες μας κάλυπταν πιο πίσω, χωρίς όμως οπτική επαφή με το σημείο, προφανώς λόγω της ιδιομορφίας του εδάφους στη συγκεκριμένη περιοχή του Αγίου Ιλαρίωνα», σημειώνει ο κ. Μαντζουράτος.
Το ηρωικό τέλος
«Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο ο Διοικητής σηκώνεται και προσπαθεί να λάβει προωθημένη θέση μάχης. Και ενώ όλοι στοχεύαμε μπροστά προς το μέρος της τούρκικης αντίστασης, σφαίρα ελεύθερου σκοπευτή, προερχόμενη από την άλλη πλευρά του βράχου, κτυπάει το Διοικητή από αριστερά».
Και συνεχίζει: «Το σημείο απ’ όπου προήλθε η σφαίρα ήταν αδύνατο να ελεγχθεί για δυο λόγους: α) βρισκόμασταν πίσω από το μεγάλο βράχο και ήταν ορατό μόνο από την αντίθετη κατεύθυνση β) η ενέργεια των Τούρκων, να διεισδύσουν στις θέσεις μας με αυτό τον τρόπο κατά την ώρα της μάχης, ήταν ύπουλη, επικίνδυνη και άκρως ριψοκίνδυνη».
«Τη στιγμή που ο Διοικητής μας έπεφτε στο έδαφος, συνεχείς ριπές αυτομάτων όπλων γάζωναν κυριολεκτικά το σημείο εκείνο για αρκετά λεπτά. Προσπάθειές μας να στρέψουμε τα πυρά μας προς τα αριστερά, έφεραν το αντίθετο αποτέλεσμα. Οι Τούρκοι μας καθήλωσαν με καταιγισμό πυρών, ο δε βράχος έγινε διάτρητος από τις εκατοντάδες σφαίρες που δέχθηκε».
«Επανειλημμένες και απεγνωσμένες προσπάθειες δυο καταδρομέων από την ομάδα των τεσσάρων να προστρέξουν και να βοηθήσουν το Διοικητή μας απέβησαν άκαρπες, με αποτέλεσμα να κινδυνεύσουν άμεσα. Ένας απ’ αυτούς, στην τελευταία προσπάθειά τους, τραυματίζεται και αποχωρεί» κατέληξε ο κ. Μαντζουράτος.
reporter
Με αυτό το λιτό μήνυμα οι κόρες του ήρωα Ταγματάρχη Γεωργίου Κατσάνη, του θρυλικού διοικητή της 33ης Μοίρας Καταδρομών δημοσιοποίησε, ότι η οικογένεια ενημερώθηκε για την ταυτοποίηση των οστών του πατέρα τους.
Συγκεκριμένα το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας της Ελλάδος, ενημέρωσε την οικογένεια του Ταγματάρχη πως σύμφωνα με τα αποτελέσματα του DNA που έγιναν σε εργαστήριο των ΗΠΑ, ταυτοποίησαν τα οστά του ηρωικού διοικητή καθώς και άλλων πέντε καταδρομέων που έπεσαν στον Άγιο Ιλαρίωνα την 21η Ιουλίου.
Μετά την ταυτοποίηση αναμένεται πως τις επόμενες ημέρες θα προχωρήσουν οι διαδικασίες για μεταφορά και ταφή των οστών του Ταγματάρχη Κατσιάνη στην μητρώα γη του στις Σέρρες.
Έπεσε ανίκητος
Ένα χρόνο πριν την τουρκική εισβολή ο Γεώργιος Κατσάνης μετατίθεται στην Κύπρο και αναλαμβάνει διοικητής της 33ης Μοίρας Καταδρομών.Ο Ευάγγελος Μαντζουράτος τότε υπηρετούσε ως υποδιοικητής της Μοίρας και περιγράφει τις μέρες πριν το μοιραίο βράδυ της 21ης Ιουλίου, αλλά και τον ηρωικό θάνατο του Διοικητή του.
«Πάντα μιλούσε σε όλους μας για τα ιδανικά της φυλής μας. Αγνός, ηθικός, ανιδιοτελής σε παρέσερνε και σε οδηγούσε σε υψηλές εθνικές εξάρσεις.Σκληρά εκπαιδευμένος επιχειρούσε πάντα το παράτολμο δίνοντας πρώτος σαν αρχηγός το καλό παράδειγμα», θυμάται ο κ. Μαντζουράτος στο βιβλίο του.
Η εισβολή βρήκε την 33η Μοίρα Καταδρομών στη Λευκωσία. Δύο λόγοι διατάχθηκαν να κατευθυνθούν προς το Πέλλα-Πάϊς, ενώ ένας τρίτος Λόχος διατάχθηκε να προστατέψει το αεροδρόμιο Λευκωσίας.
Στους δύο Λόχους της Μοίρας, ανατάθηκε να καταλάβει την Πετρομούθια κα να κινηθεί προς το Κοτζάκαγια. Μετά από σφοδρές συγκρούσεις που κράτησαν ώρες, η 33η Μοίρα πέτυχε τον αντικειμενικό της στόχο και έφτασε στις παρυφες του Αγίου Ιλαρίωνα.
Το πεζικό δεν έφτασε ποτέ
Οι δυνάμεις πεζικού όμως που θα έπρεπε να αφιχθούν για να αντικαταστήσουν τους καταδρομείς δεν έφτασαν ποτέ με αποτέλεσμα οι δύο Λόχοι με τους αρκετούς τραυματιες και τα λίγα πυρομαχικά να ξεμείνουν πάνω στο βουνό.
«Ξημέρωσε Κυριακή. Ήταν 21 Ιουλίου 1974. Ώρα 9η πρωινή. Στη δεξιά πτέρυγα της 33 Μοίρας Καταδρομών, ο Διοικητής μας Τχης Γεώργιος Κατσάνης, προσπαθεί να εξουδετερώσει την τουρκική αντίσταση βοηθούμενος από τέσσερις καταδρομείς.
«Κάλυψη και στους πέντε παρείχαμε εγώ με δεύτερο καταδρομέα, που βρισκόμασταν κρυμμένοι πίσω από ένα μεγάλο βράχο, σε απόσταση πενήντα περίπου μέτρων. Άλλες ομάδες μας κάλυπταν πιο πίσω, χωρίς όμως οπτική επαφή με το σημείο, προφανώς λόγω της ιδιομορφίας του εδάφους στη συγκεκριμένη περιοχή του Αγίου Ιλαρίωνα», σημειώνει ο κ. Μαντζουράτος.
Το ηρωικό τέλος
«Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο ο Διοικητής σηκώνεται και προσπαθεί να λάβει προωθημένη θέση μάχης. Και ενώ όλοι στοχεύαμε μπροστά προς το μέρος της τούρκικης αντίστασης, σφαίρα ελεύθερου σκοπευτή, προερχόμενη από την άλλη πλευρά του βράχου, κτυπάει το Διοικητή από αριστερά».
Και συνεχίζει: «Το σημείο απ’ όπου προήλθε η σφαίρα ήταν αδύνατο να ελεγχθεί για δυο λόγους: α) βρισκόμασταν πίσω από το μεγάλο βράχο και ήταν ορατό μόνο από την αντίθετη κατεύθυνση β) η ενέργεια των Τούρκων, να διεισδύσουν στις θέσεις μας με αυτό τον τρόπο κατά την ώρα της μάχης, ήταν ύπουλη, επικίνδυνη και άκρως ριψοκίνδυνη».
«Τη στιγμή που ο Διοικητής μας έπεφτε στο έδαφος, συνεχείς ριπές αυτομάτων όπλων γάζωναν κυριολεκτικά το σημείο εκείνο για αρκετά λεπτά. Προσπάθειές μας να στρέψουμε τα πυρά μας προς τα αριστερά, έφεραν το αντίθετο αποτέλεσμα. Οι Τούρκοι μας καθήλωσαν με καταιγισμό πυρών, ο δε βράχος έγινε διάτρητος από τις εκατοντάδες σφαίρες που δέχθηκε».
«Επανειλημμένες και απεγνωσμένες προσπάθειες δυο καταδρομέων από την ομάδα των τεσσάρων να προστρέξουν και να βοηθήσουν το Διοικητή μας απέβησαν άκαρπες, με αποτέλεσμα να κινδυνεύσουν άμεσα. Ένας απ’ αυτούς, στην τελευταία προσπάθειά τους, τραυματίζεται και αποχωρεί» κατέληξε ο κ. Μαντζουράτος.
reporter
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου