Πριν από μερικές μέρες, στις 2 Ιουνίου, έφυγε από κοντά μας ο επίτιμος Α/ΓΕΕΘΑ, στρατηγός Μιχαήλ Κωσταράκος. Ως ύστατο χαίρε θα ήθελα, και μου δίνεται η ευκαιρία, να γράψω λίγα λόγια για αυτόν, προσπαθώντας να αποδώσω όσο καλύτερα μπορώ το αποτύπωμά του, φοβούμενος παράλληλα μήπως τα γραφόμενά μου δεν αποδώσουν σωστά τον ηγετικό χαρακτήρα του και την προσωπικότητά του.
Είχα την τύχη, την τιμή και το προνόμιο να τον γνωρίσω για πρώτη φορά τον Ιούλιο 2012, αναλαμβάνοντας τότε τα καθήκοντα του ειδικού γραμματέα στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Στα πρώτα μου βήματα, με βοήθησε να πλεύσω ασφαλώς σε αχαρτογράφητα νερά, σε δύσκολες καταστάσεις, σε «πόλεμο» για τα υπό ναυπήγηση και ενεργοποίηση Υ/Β 214, για τις πυραυλακάτους που δεν τελείωναν και για τις περικοπές στους μισθούς και στον προϋπολογισμό του ΥΠΕΘΑ που επιβλήθηκαν από την τρόικα. Με δική του πρωτοβουλία και εισήγηση προς την πολιτική ηγεσία, το 2014, έγινα γενικός γραμματέας στο ΥΠΕΘΑ, γιατί, όπως ο ίδιος έλεγε, «συμπλήρωνα τα κενά» στο υπουργείο.
Ηταν ένας ηγέτης που ποτέ δεν φοβόταν, ποτέ δεν κρυβόταν. Εμπαινε μπροστά στο κάθε πρόβλημα που τυχόν θα προέκυπτε και με τη στάση του δήλωνε «παρών». Με αποτελεσματικό και εποικοδομητικό τρόπο, έβρισκε λύσεις έξω από τα τετριμμένα. Του ήμουν και θα είμαι πάντα ευγνώμων για τη βοήθεια και τη στήριξή του. Οχι μόνο σε εμένα, αλλά και στις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις γενικότερα, ανεξαρτήτως Οπλου ή Κλάδου.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Α/ΓΕΕΘΑ, συνεργάστηκε υποδειγματικά τόσο με εμένα όσο και γενικότερα με επτά κυβερνήσεις και εννέα υπουργούς και υφυπουργούς Αμυνας και, έχοντας πάντα ως πυξίδα το καλό της πατρίδας, κατάφερε να οδηγήσει τις Ενοπλες Δυνάμεις ασφαλώς, παρά τον ορυμαγδό των μνημονίων. Διατήρησε πάντα σωστές αποστάσεις από την πολιτική ηγεσία χωρίς να υπερβαίνει τη δικαιοδοσία του και τον θεσμικό του ρόλο, απολαμβάνοντας έτσι τον σεβασμό από τους πολιτικούς προϊσταμένους του.
Ο στρατηγός Κωσταράκος ήταν οραματιστής με έντονα καλλιεργημένο το στοιχείο της διορατικότητας και της αντίληψης για τις αλλαγές που συντελούνται γύρω του στο τεχνολογικό, γεωπολιτικό, στρατιωτικό και διπλωματικό πεδίο. Είχε ιδιαίτερη δυνατότητα ανάλυσης του γεωπολιτικού πεδίου όσο και αν αυτό εξελισσόταν. Αν δεν ήξερε κάποιος τη μεγάλη του αγάπη για τον στρατό, θα τον «περνούσε» για καθηγητή Διεθνών Σπουδών. Παρά τα όσα έχουν λεχθεί ή γραφτεί κατά καιρούς, προσπάθησε τα μέγιστα για το προσωπικό του οποίου ηγήθηκε, σε όλα τα επίπεδα. Ωστόσο, το κλίμα και οι συνθήκες των μνημονίων δεν επέτρεψαν να αναδειχθούν και να ευοδωθούν οι προσπάθειες αυτές.
Η βοήθειά του προς την πολιτική ηγεσία ήταν καταλυτική για να αντιμετωπίσουμε την τυφλή επίθεση της τρόικας. Η Ιστορία είμαι βέβαιος ότι θα τον δικαιώσει.
Ως βαθύς γνώστης της ιστορίας του Ελληνικού Στρατού, υπηρέτησε με πίστη και σεβασμό τη διακλαδικότητα. Είναι ο πρώτος Α/ΓΕΕΘΑ που διοίκησε με τον νέο νόμο περί κάθετης διοίκησης στις Ενοπλες Δυνάμεις, θεωρώντας πολύτιμους και ισότιμους συνεργάτες τούς αρχηγούς των τριών Οπλων, σεβόμενος παράλληλα απόλυτα τις ιδιαίτερες παραδόσεις τού κάθε Οπλου. Τρανή απόδειξη για αυτό αποτελεί η πρωτοβουλία του να αποκατασταθεί η παράλειψη αναγραφής στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου των κατά θάλασσα αγώνων των Ελλήνων.
Είχε έντονα καλλιεργημένο το στοιχείο της διορατικότητας και της αντίληψης για τις αλλαγές που συντελούνται στο τεχνολογικό, γεωπολιτικό, στρατιωτικό και διπλωματικό πεδίο.
Τα όσα έχω γράψει και σας μεταφέρω από αυτές εδώ τις γραμμές είναι ίσως μόνο ελάχιστα από το πολυδιάστατο και πολυσήμαντο έργο που αφήνει πίσω του ως παρακαταθήκη, φεύγοντας πρόωρα στα 67 του χρόνια. Αλλωστε, όπως και ο ίδιος συνήθιζε χαριτολογώντας να λέει, μεγάλωνε κάθε τέσσερα χρόνια, αφού είχε γεννηθεί 29 Φεβρουαρίου. Η απώλειά του είναι μεγάλη, όπως και το κενό που αφήνει πίσω ο θάνατός του.
Το μεγάλο προσόν του ήταν ότι επιβαλλόταν πάντα με την προσωπικότητά του και τη δύναμή του και ποτέ με φωνές. Αρκούσε ένα βλέμμα του.
Το αποτύπωμά του όμως έμεινε ανεξίτηλο και ως προέδρου της Στρατιωτικής Επιτροπής της Ε.Ε., καθώς στο πρόσωπό του, τόσο οι ομόλογοί του όσο και πολιτικοί του προϊστάμενοι, αναγνώριζαν όλα τα απαραίτητα χαρακτηριστικά ενός σύγχρονου στρατιωτικού ηγέτη διεθνούς κύρους.
Ας γίνει όμως το έργο του και το μαχητικό του πνεύμα παράδειγμα για τις επόμενες γενιές των νέων ηγετών των Ενόπλων Δυνάμεών μας. Παράδειγμα Ελληνα στρατιώτη και πατριώτη.
Στρατηγέ, ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα προσέφερες στην πατρίδα μας… και σε εμένα προσωπικά. Καλό κατευόδιο…
Ο κ. Αντώνης Οικονόμου είναι γενικός γραμματέας του υπουργείου Εθνικής Αμυνας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου