Η εικόνα που σώζει πρόσφυγες, από ένα σκάφος που ναυάγησε στο Αιγαίο, ήταν από τις πιο χαρακτηριστικές της χρονιάς.
Ο Guardian συμπεριέλαβε την ηρωική πράξη του Ελληνα λοχία στις ειδήσεις που ξεχώρισαν το 2015. Οταν ο ίδιος σκέφτεται εκείνη την ημέρα, τα συναισθήματά του είναι μπερδεμένα. Ακόμη και σήμερα, παραδέχεται, έχει περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις. «Γιατί συμβαίνει αυτό;», ρωτά, αναφερόμενος στην προσφυγική κρίση. «Γιατί δεν μπορούμε να το σταματήσουμε και πότε θα τελειώσει; Αυτό αναρωτιέμαι ακόμη γιατί αυτό βλέπουμε κάθε βράδυ στην τηλεόραση. Ενα διαρκές κύμα ανθρώπων, απελπισμένων ανθρώπων, μωρών, παιδιών, να φτάνει», λέει μιλώντας στην βρετανική εφημερίδα.
Ο 34χρονος δεν αποδέχεται τον χαρακτηρισμό «ήρωας». Υπάρχουν τόσοι πολλοί ήρωες λέει, οι αφανείς, που στο δράμα που εκτυλίσσεται σώζουν ζωές κάθε ημέρα. Κι όμως, η φωτογραφία τη στιγμή που βοηθά την Γουεγκάσι Νεμπιάτ, μία πρόσφυγα από την Ερυθραία, από τα κύματα στη Ρόδο, έχει ξεχωρίσει ως μία ιδιαίτερα εντυπωσιακή εικονογράφηση της ανδρείας, σχολιάζει ο Guardian.
Το πρωί της 20ης Απριλίου, όταν το σκάφος στο οποίο βρισκόταν η Νεμπιάτ ανατράπηκε και διαλύθηκε μέσα σε λίγα λεπτά χτυπημένο από ξαφνική καταιγίδα, η ανιδιοτέλεια του Δεληγιώργη προκάλεσε συζητήσεις στην Ευρώπη. Μόνος του έσωσε 20 από τους 93 ανθρώπους που βρίσκονταν στο σκάφος. Η Νεμπιάτ, που με δυσκολία κρατιόταν σε έναν βράχο και δυσκολεύτηκε να την βγάλει από το νερό, ήταν από τους τελευταίους. Μία έγκυος γυναίκα και αρκετά παιδιά, από τη Συρία και την Ερυθραία, είχαν προηγηθεί. «Εκανα αυτό που έπρεπε να κάνω», λέει ο πατέρας δύο παιδιών, σε τηλεφωνική συνέντευξη στον Guardian από την Κύπρο όπου εργάζεται τώρα. «Τι να πω; Την έσωσα γιατί έπρεπε να σωθεί», πρόσθεσε.
Παλεύοντας στη θάλασσα που είχε γεμίσει με πετρέλαιο και με τα πόδια του ματωμένα από τα βράχια, ενστικτωδώς έβαλε την 24χρονη Νεμπιάτ πάνω από τον ώμο του. «Η ζωή είναι δύσκολη για εκείνους και είναι δύσκολη για εμάς, αλλά είμαστε όλοι άνθρωποι και πρέπει να βοηθάμε ο ένας τον άλλον», λέει ο Δεληγιώργης.
«Αν έπρεπε να το κάνω ξανά, θα το έκανα», προσθέτει ο λοχίας. «Αν ήμασταν πρόσφυγες, κάποιοι άλλοι θα έκαναν το ίδιο για εμάς», δηλώνει. Οχτώ μήνες από εκείνη τη στιγμή, δεν θυμάται μόνο το πόσο κρύα και ταραγμένη ήταν η θάλασσα. Περισσότερο θυμάται τις κραυγές για βοήθεια, τις εκκλήσεις και τα τεντωμένα χέρια και τα πρόσωπα. Τα πρόσωπα του άνδρα και του παιδιού που δεν μπόρεσε να σώσει. «Τους σκέφτομαι πολύ. Το χειρότερο ήταν ότι δεν βγάλαμε μόνο ζωντανούς από τη θάλασσα αλλά και σορούς ανθρώπων».
Ο ίδιος βρισκόταν σε ένα τοπικό καφέ με τη σύζυγό του, Θεοδώρα, όταν συνέβη η τραγωδία. Χωρίς δεύτερη σκέψη, έβγαλε την μπλούζα και τα παπούτσια του και αξιοποιώντας τα όσα είχε μάθει στο στρατό, άρχισε να βγάζει ανθρώπους από τη θάλασσα.
Αισθάνεται ιδιαίτερα δεμένος με μία γυναίκα και το- αγέννητο τότε- παιδί της. «Πού και πού μιλάω με την Ελίζαμπεθ που ήταν εκεί έξω και κρατιόταν από ένα κομμάτι ξύλου όταν την βρήκα. Θυμάμαι ακόμη να λέω ”παιδιά, αυτή είναι έγκυος”».
Λίγες ημέρες αργότερα, στη γιορτή του Αγίου Γεωργίου, η Ελίζαμπεθ, μία γυναίκα από την Ερυθραία που πλέον έχει πάρει άσυλο στη Σουηδία, γέννησε ένα υγιέστατο αγοράκι στο νοσοκομείο της Ρόδου. Ονόμασε τον γιο της Αντώνη Γιώργο, δίνοντας του το όνομα του σωτήρα της και του Αγίου.
«Ο πατέρας του παιδιού σκοτώθηκε στην Ερυθραία. Συγκινήθηκα πολύ. Μερικές φορές με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει ”με έσωσες, έσωσες τον γιο μου, δεν μπορώ να σε ξεχάσω”. Ομως, η αλήθεια είναι πως εγώ είμαι αυτός που σκέφτομαι τον μικρό Αντώνη και εκείνη. Δεν θα τους ξεχάσω. Τέτοια πράγματα δεν τα ξεχνάς ποτέ», καταλήγει ο Δεληγιώργης.
iefimerida.gr – policenet.gr
http://espekm.gr/home/?p=11950
Ο Guardian συμπεριέλαβε την ηρωική πράξη του Ελληνα λοχία στις ειδήσεις που ξεχώρισαν το 2015. Οταν ο ίδιος σκέφτεται εκείνη την ημέρα, τα συναισθήματά του είναι μπερδεμένα. Ακόμη και σήμερα, παραδέχεται, έχει περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις. «Γιατί συμβαίνει αυτό;», ρωτά, αναφερόμενος στην προσφυγική κρίση. «Γιατί δεν μπορούμε να το σταματήσουμε και πότε θα τελειώσει; Αυτό αναρωτιέμαι ακόμη γιατί αυτό βλέπουμε κάθε βράδυ στην τηλεόραση. Ενα διαρκές κύμα ανθρώπων, απελπισμένων ανθρώπων, μωρών, παιδιών, να φτάνει», λέει μιλώντας στην βρετανική εφημερίδα.
Ο 34χρονος δεν αποδέχεται τον χαρακτηρισμό «ήρωας». Υπάρχουν τόσοι πολλοί ήρωες λέει, οι αφανείς, που στο δράμα που εκτυλίσσεται σώζουν ζωές κάθε ημέρα. Κι όμως, η φωτογραφία τη στιγμή που βοηθά την Γουεγκάσι Νεμπιάτ, μία πρόσφυγα από την Ερυθραία, από τα κύματα στη Ρόδο, έχει ξεχωρίσει ως μία ιδιαίτερα εντυπωσιακή εικονογράφηση της ανδρείας, σχολιάζει ο Guardian.
Το πρωί της 20ης Απριλίου, όταν το σκάφος στο οποίο βρισκόταν η Νεμπιάτ ανατράπηκε και διαλύθηκε μέσα σε λίγα λεπτά χτυπημένο από ξαφνική καταιγίδα, η ανιδιοτέλεια του Δεληγιώργη προκάλεσε συζητήσεις στην Ευρώπη. Μόνος του έσωσε 20 από τους 93 ανθρώπους που βρίσκονταν στο σκάφος. Η Νεμπιάτ, που με δυσκολία κρατιόταν σε έναν βράχο και δυσκολεύτηκε να την βγάλει από το νερό, ήταν από τους τελευταίους. Μία έγκυος γυναίκα και αρκετά παιδιά, από τη Συρία και την Ερυθραία, είχαν προηγηθεί. «Εκανα αυτό που έπρεπε να κάνω», λέει ο πατέρας δύο παιδιών, σε τηλεφωνική συνέντευξη στον Guardian από την Κύπρο όπου εργάζεται τώρα. «Τι να πω; Την έσωσα γιατί έπρεπε να σωθεί», πρόσθεσε.
Παλεύοντας στη θάλασσα που είχε γεμίσει με πετρέλαιο και με τα πόδια του ματωμένα από τα βράχια, ενστικτωδώς έβαλε την 24χρονη Νεμπιάτ πάνω από τον ώμο του. «Η ζωή είναι δύσκολη για εκείνους και είναι δύσκολη για εμάς, αλλά είμαστε όλοι άνθρωποι και πρέπει να βοηθάμε ο ένας τον άλλον», λέει ο Δεληγιώργης.
«Αν έπρεπε να το κάνω ξανά, θα το έκανα», προσθέτει ο λοχίας. «Αν ήμασταν πρόσφυγες, κάποιοι άλλοι θα έκαναν το ίδιο για εμάς», δηλώνει. Οχτώ μήνες από εκείνη τη στιγμή, δεν θυμάται μόνο το πόσο κρύα και ταραγμένη ήταν η θάλασσα. Περισσότερο θυμάται τις κραυγές για βοήθεια, τις εκκλήσεις και τα τεντωμένα χέρια και τα πρόσωπα. Τα πρόσωπα του άνδρα και του παιδιού που δεν μπόρεσε να σώσει. «Τους σκέφτομαι πολύ. Το χειρότερο ήταν ότι δεν βγάλαμε μόνο ζωντανούς από τη θάλασσα αλλά και σορούς ανθρώπων».
Ο ίδιος βρισκόταν σε ένα τοπικό καφέ με τη σύζυγό του, Θεοδώρα, όταν συνέβη η τραγωδία. Χωρίς δεύτερη σκέψη, έβγαλε την μπλούζα και τα παπούτσια του και αξιοποιώντας τα όσα είχε μάθει στο στρατό, άρχισε να βγάζει ανθρώπους από τη θάλασσα.
Αισθάνεται ιδιαίτερα δεμένος με μία γυναίκα και το- αγέννητο τότε- παιδί της. «Πού και πού μιλάω με την Ελίζαμπεθ που ήταν εκεί έξω και κρατιόταν από ένα κομμάτι ξύλου όταν την βρήκα. Θυμάμαι ακόμη να λέω ”παιδιά, αυτή είναι έγκυος”».
Λίγες ημέρες αργότερα, στη γιορτή του Αγίου Γεωργίου, η Ελίζαμπεθ, μία γυναίκα από την Ερυθραία που πλέον έχει πάρει άσυλο στη Σουηδία, γέννησε ένα υγιέστατο αγοράκι στο νοσοκομείο της Ρόδου. Ονόμασε τον γιο της Αντώνη Γιώργο, δίνοντας του το όνομα του σωτήρα της και του Αγίου.
«Ο πατέρας του παιδιού σκοτώθηκε στην Ερυθραία. Συγκινήθηκα πολύ. Μερικές φορές με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει ”με έσωσες, έσωσες τον γιο μου, δεν μπορώ να σε ξεχάσω”. Ομως, η αλήθεια είναι πως εγώ είμαι αυτός που σκέφτομαι τον μικρό Αντώνη και εκείνη. Δεν θα τους ξεχάσω. Τέτοια πράγματα δεν τα ξεχνάς ποτέ», καταλήγει ο Δεληγιώργης.
iefimerida.gr – policenet.gr
http://espekm.gr/home/?p=11950
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου