Η 10η Σεπτεμβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Αυτοκτονίας με απόφαση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, προκειμένου να εστιάσει την παγκόσμια προσοχή σε ένα δυσάρεστο γεγονός: Την απώλεια 1 εκατομμυρίου ανθρώπων κάθε χρόνο από αυτοκτονίες. Κάθε μέρα περίπου 3.000 κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας και αυτοί που τελικά πετυχαίνουν τον σκοπό τους έχουν κάνει προηγουμένως 20 ή και περισσότερες απόπειρες.Ωστόσο, εκτιμάται ότι παγκοσμίως οι θάνατοι λόγω αυτοκτονίας είναι περισσότεροι από αυτούς που καταγράφονται. Η κατάθλιψη είναι η πρώτη αιτία που έρχεται στο μυαλό μας καθώς είναι η μόνη διαταραχή που είναι τόσο στενά συνδεδεμένη με την αυτοκτονία. Ωστόσο, ακόμη κι η πιο σοβαρή κατάθλιψη δεν οδηγεί αναγκαστικά στην αυτοκτονία. Στις μέρες μας η κύρια αιτία της αυτοκτονικής συμπεριφοράς αποτελεί η απελπισία η οποία φτάνει σε παθολογικές αναλογίες. Η προσδοκία πως κάποια στιγμή στο μέλλον τα πράγματα δεν θα είναι καλύτερα από ότι είναι τώρα – το οποίο είναι μέρος του φαινομένου της κατάθλιψης αλλά μπορεί να βρεθεί ανάμεσα και σε μη καταθλιπτικά άτομα – φαίνεται να είναι καταλύτης για το άτομο που θέλει να βάλει τέλος στη ζωή του.
Και επειδή τον τελευατιο καιρό καταγράφηκαν αρκετά παρόμοια θλιβερά περιστατικά και στον χώρο των Ε.Δ., σταχυολογήσαμε ορισμένα σχόλια , ενημερωμένων συναδέλφων για το θέμα και τα παραθ'έτουμε αυτούσια παρακάτω :
-Αν η διοίκηση των μονάδων από τον επιλοχία μέχρι το διοικητή δεν μπορεί να αναγνωρίσει καποια πρώιμα σημεία αυτοκτονικής συμπεριφοράς, το να τεθεί σε κρίση των ομάδων ψυχοκοινωνικής μεριμνας που συνεχώς εργάζονται από τους ψυχολόγους με την συνδρομή ψυχιάτρων απο τα στρατιωτικά νοσοκομεία δεν νομιζω οτι μπορεί να επιλυθεί το θεμα.
-Με άλλα λόγια δεν μπορεί όλος ο ελληνικός στρατός εν ενεργεία και ενα αποστρατεία να περάσει screening για αυτοκτονικότητα. Θα πρέπει αυτός που καθημερινά ειναι δίπλα στο πιθανό αυτοκτονικό να ειναι σε εγρήγορση έχοντας γνωση του τι περιμένει να δεί από κάποιον με αυτοκτονική συμπεριφορά.
-Αν σκεφτούμε οτι η "διάθεση για αυτοκτονικότητα" οπως ονομαζεται ειναι 1,5% στο γενικό πληθυσμό με αυτή να πολλαπλασιάζεται σε ασθενείς με ψυχική νόσο, σε παθολογικούς ασθενείς, σε κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις τότε ξεφεύγει ο αριθμός των υποψηφίων για απόπειρα.
-Οι ΟΨΜ θεσμοθετήθηκαν και λειτουργούν από το 1997, με την τωρινή μορφή της από το 2003, κατόπιν και της αναθεώρησης της ΠαΔ περί του θεσμού, και από το 2009 έχουν επικεφαλής Αξκούς (ΥΨ) προέλευσης ΣΣΑΣ... Δεν λειτουργούν από το 2009 όπως γράφτηκε λανθασμένα, σε πρόσφατο αρθρο στον τύπο, ουτε ειναι αυτοδιοικούμενες!
-Αρκετοί συναδελφοι διοικητές σχηματισμών δεν γνωριζουν την ύπαρξη σχετικής εγκυκλίου-διαταγης περί ψυχοκοινωνικης μέριμνας προσωπικού ΕΔ. Όταν εμφανίστηκαν τα πρώτα κρούσματα μετά την έναρξη της κρίσης (πχ αυτοκτονικος ιδεασμός) τότε άρχισαν όλοι να τρέχουν για πρόληψη... Στις μονάδες θα πρέπει θα πρέπει να γίνει πιο συστηματική δουλειά και συνεργασία ψυχιάτρων, ψυχολόγων και διοικητών.
-Η ψυχοκοινωνική μέριμνα των ΕΔ δεν βρίσκεται στα χέρια στρατευσίμων ψυχολόγων, κοινωνιολόγων, κλπ. οι οποίοι μόνοι τους φέρουν σε πέρας την αποστολή των ΟΨΜ, αλλά στους προϊσταμένους τους και επιστημονικά υπεύθυνους τους Αξκους ΥΨ και ΥΙ Ψυχίατρους αντίστοιχως...
Ο παγκοσμιος χάρτης που δείχνει και τον επιπόασμό στην Ελλάδα στο 1-3(=1,5)/100000
---------------------------
Δε χρειάζονται ειδικές γνώσεις πάνω στην ψυχική υγεία για να προλάβουμε μια αυτοκτονική σκέψη προτού αυτή γίνει πράξη. Ρωτάμε ευθέως, παρατηρούμε καταλλήλως και παραπέμπουμε αμέσως! Με την άδεια του Πανεπιστημίου Columbia και δικαιώματα χρήσης από την MAPI σας προτρέπουμε να κάνετε δύο απλές ερωτήσεις στους γύρω σας. Γιατί η αυτοκτονική συμπεριφορά προλαμβάνεται πρώτα από εσάς!
http://apofoitoissas.gr/articles/3486-2015-09-09-18-03-39
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου