Ο Πολίτης Δημοκρατίας προϋποθέτει αλληλεγγύη και υπευθυνότητα στο πλαίσιο τις Πατρίδας, που σημαίνει ρίζωμα στην Εθνική ταυτότητα. Το κράτος Έθνος υπήρξε μία αξιοθαύμαστη πραγματικότητα που εξαπλώθηκε επάνω στον πλανήτη μας τους τελευταίους αιώνες και επιζεί κόντρα στη διεθνοποίηση και στις εσωτερικές διαιρέσεις. Συνιστά μία ζωντανή οντότητα με χαρακτήρα εδαφικό, ιστορικό, μυθικό και θρησκευτικό ταυτόχρονα. Ως κοινωνία αντιπαραθέτει αλλά και συνδέει συμφέροντα συναγωνισμούς και πολιτικές συγκρούσεις. Ως κοινότητα, κυρίως, απέναντι σε εξωτερικό εχθρό αποκτά θαυμαστή συνοχή. Από ιστορική και πολιτισμική θεώρηση με κοινές αξίες, ήθη και έθιμα, πιστεύω, κοινές περιπέτειες και δοκιμασίες καθίσταται "κοινότητα πεπρωμένου". Απομνημονεύεται και μεταφέρεται από γενιά σε γενιά μέσω της οικογένειας και του σχολείου, συνδέει το εθνικό παρελθόν με το μέλλον αναβιώνοντας παραδόσεις και άθλους ηρώων. Η ταύτιση αυτή με το παρελθόν διατηρεί τη ζωή της Πατρίδας κάτω από το ίδιο πεπρωμένο και τύχη. Έτσι το έθνος ταυτίζεται με τη μητέρα Γη - Πατρίδα που συνιστά την Εστία του και αναδύονται συναισθήματα αγάπης ανάλογα με εκείνα προς τη βιολογική μητέρα. Εάν μάλιστα προστεθεί και η τεράστια πνευματική ισχύς των συμβόλων (σημαία και μνημεία ηρώων) και ολοκληρωθεί με το κοινό θρησκευτικό συναίσθημα, αναδύονται η Πίστη, η Ελπίδα και η Αγάπη. Μία ευφορία παντοτινή μέσα στο πλαίσιο του αρίστου μέτρου. Το Κράτος -Έθνος ριζώνει στον τόφφο του ιερού χώματος της Γης- Πατρίδας, από τον οποίο αναδύεται ως ιερός μύθος η Ψυχή του Έθνους. Μία ηθικής φύσεως συνεκτική δύναμη των πολιτών, καθόσον δημιουργεί σχέσεις Ελευθερίας ισότητας και Αδελφοσύνης. Τότε τα προβλήματα, το άγχος, ο πόνος οι θλίψεις και οι ανησυχίες καθίστανται κοινές - αδελφικές λόγω κοινού Πεπρωμένου. Η Ψυχή του Έθνους δίνει τη ζωή, με την οποία αναγεννάται διαρκώς η Πατρίδα και το Κράτος. Η πλανητοποίηση (1492) και η παγκοσμιοποίηση (1989) της ζωής μας σε συνδυασμό με τα τεχνολογικά επιτεύγματα και το διεθνές εμπόριο, κατέστησαν τον Πλανήτη μας ουσιαστικά μία κοινή και μοναδική "Πατρίδα Πεπρωμένου" όλης της ανθρωπότητας. [2] Ό,τι ισχύει στην κάθε κοινωνία ισχύει πλέον για όλον τον Πλανήτη: Όσα μέλη δεν διαθέτουν ηθική στάση αποβάλλονται, αργά ή γρήγορα, από τη Διεθνή Κοινότητα! Τα έθνη-κράτη, εκτιμάται, ότι ουδέποτε θα καταργηθούν, παρά το ότι η απόλυτη εξουσία τους είναι φαλκιδευμένη λόγω παγκοσμιοποίησης. Κατά κανόνα οι λαοί, όπως άλλωστε και τα άτομα, που επικράτησαν με τη βία και τη βαρβαρότητα, έστω και αν πέτυχαν βραχυχρόνιες επιτυχίες, αφανίστηκαν, ξεχάστηκαν ή καταγράφηκαν από την ιστορία ως κάκιστα παραδείγματα. Μόνον όσα Έθνη προσέφεραν στην Ανθρωπότητα πολιτισμό και παιδεία παρέμειναν ζωντανά, γιατί συμβάλλουν σημαντικά στην ανθρωποποίηση του ανθρώπου και των κοινωνιών. Η δημοκρατία που τείνει να διαδοθεί σε όλα τα έθνη, ανεξάρτητα των αποκλίσεων και τις πολυμορφίες, απαιτεί αντίστοιχη ολιστική παιδεία, καθόσον η εξουσία πού διαχέεται στον λαό απαιτεί πολίτες αλληλέγγυους και υπεύθυνους. Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει κόσμος χωρίς διαφορετικότητα και ενότητα ταυτοχρόνως. Χωρίς Πατρίδα και Έθνος ο άνθρωπος καθίσταται απάνθρωπος και πρωτεύον κατώτερης στάθμης, γιατί η Πατρίδα είναι το οικοσύστημα και η οικοφωλεά του, όπως είναι η οικογένειά του. Χωρίς πατρίδα ο άνθρωπος χάνει την ταυτότητα του ως Πρόσωπο ευθύνης και αλληλεγγύης. Ουσιαστικά δεν είναι δημοκρατικός Πολίτης. Είναι απλά ιδιώτης!
Δημήτρης Μπάκας
Ιούλιος 2020
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου