Συνδυάζει την ιστορία με το εξαιρετικό φαγητό που προσφέρει σε πολύ χαμηλές τιμές.
Οι χώροι της λες και είσαι στο καλύτερο εστιατόριο θυμίζοντας μια αίγλη παλιάς καλής εποχής και το φαγητό που απολαύσαμε άριστα καλομαγειρεμένο.
Εξαιρετικό και το σέρβις!!
Οι χώροι της ΛΑΕΔ φιλοξενούν μεγάλα συνέδρια στο χώρο των ΕΔ και στους διαδρόμους της μπορεί να θαυμάσει κάποιος τις συλλογές από όπλα της συλλογής Σαρόγλου
Ρεπορτάζ: Β. Αμπατζή
----
ΣΑΡΟΓΛΕΙΟ ΜΕΓΑΡΟ
Το κτίριο της Λέσχης οικοδομήθηκε επί οικοπέδου συνολικού εμβαδού 2.425,95 τ.μ., το οποίο αγοράστηκε το 1928 από την τότε Αεροπορική Άμυνα, συνολικής επιφανείας 8.270 τ.μ. και 2 ορόφων. Το παρόν κτίριο δεν είναι η κατοικία του Π. Σάρογλου όπως θεωρείται από πολλούς. Η οικία βρισκόταν σε άλλο χώρο στο κέντρο της Αθήνας.
Οι διαδικασίες ανέγερσης του κτιρίου άρχισαν το 1928 και την 29η Φεβρουαρίου 1928 ανατέθηκε η μελέτη στον αρχιτέκτονα Αλέξανδρο Νικολούδη, απόφοιτο της γαλλικής Ecole des Beaux-Arts. Ο Νικολούδης είχε κερδίσει το 1912 τον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για το νέο Δικαστικό Μέγαρο, το οποίο αναμενόταν να ανεγερθεί στο χώρο των Στρατώνων Πυροβολικού, στη συμβολή της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας με την οδό Ριζάρη. Το έργο εκείνο ματαιώθηκε και, αντ’ αυτού, κτίστηκε τελικά, σε σχέδια του Νικολούδη, το Σαρόγλειο Μέγαρο, με κληροδότημα του Σάρογλου. Η μαρμάρινη προτομή του δωρητή, έργο του γλύπτη Κ. Παλαιολόγου, βρίσκεται στα αριστερά του κτιρίου.
Τον Οκτώβριο του 1928 ο Νικολούδης παρουσίασε σε προσχέδιο στη Διοικούσα Επιτροπή, την μελέτη του κτιρίου. Τα τελικά σχέδια του αρχιτέκτονα εγκρίνονται την 13η Μαΐου 1929 . Στις 24 Ιουνίου 1929 προσλαμβάνονται για μεν την στατική μελέτη ο μηχανικός Αχιλλέας Καρράς και για την επίβλεψη του έργου ο αρχιτέκτονας - μηχανικός Γάστωνας Ζιλλιερός. Στις 2 Αυγούστου 1929 ανατίθεται το έργο της ανέγερσης του κτιρίου στην εταιρεία «Δ. Καψαμπέλη και Σία». Ο θεμέλιος λίθος του μεγάρου τέθηκε με ανάλογη τυπική θρησκευτική τελετή, την 09:00 ώρα της 11ης Νοεμβρίου 1929 .
Με απόφαση της Διοικούσας Επιτροπής της Λέσχης στις 13 Νοεμβρίου 1931 αποφασίστηκε να τεθούν δυο επιγραφές στην πρόσοψη του κτιρίου ήτοι «ΣΑΡΟΓΛΕΙΟ» και «ΛΕΣΧΗ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΦΡΟΥΡΑΣ ΑΘΗΝΩΝ». Η δεύτερη επιγραφή αντικαταστάθηκε αργότερα με την μετονομασία της σε «ΛΕΣΧΗ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ» και τελικά αφαιρέθηκε με Διαταγή του ΓΕΕΘΑ κατά την ανακαίνιση της εξωτερικής όψεως του κτιρίου, που έγινε από το ΓΕΝ το 1992 .
Δεν υπάρχει στα πρακτικά των συνεδριάσεων η ακριβής ημερομηνία περατώσεως του κτιρίου, αλλά όπως προκύπτει από αυτά, πρέπει να έγινε η εγκατάσταση και λειτουργία της Λέσχης στο νέο κτίριο περί το τέλος Απριλίου του 1932 με πιθανή συνέχιση ορισμένων εργασιών για την πλήρη αποπεράτωση της, η οποία οριοθετείται περί το τέλος του 1932 ή τις αρχές του 1933.
Το 1971 το κτίριο απαλλοτριώνεται από το ελληνικό Δημόσιο για να λειτουργήσει ως «Πνευματικό Κέντρο» και το 1979 επανέρχεται στην κυριότητα της ΛΑΕΔ. Το 1992 ανακαινίζεται η εξωτερική όψη του Μεγάρου• το 1999 υφίσταται σοβαρές ζημιές από το σεισμό της Αθήνας, με αποτέλεσμα να ανακαινισθεί καθ’ ολοκληρίαν ως το 2004, οπότε και λειτουργεί εκ νέου.
Πέτρος Ζ. Σαρόγλου
Ο Πέτρος Ζ. Σαρόγλου (Σάρογλος), γόνος πλουσίων ομογενών του εξωτερικού, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1865. Η οικογένειά του ήταν μια από τις πλουσιότερες ελληνικές οικογένειες του 19ου αιώνα. Ο πατέρας του ήταν τραπεζικός και οικονομικός σύμβουλος του τσάρου της Ρωσίας, ο οποίος και του είχε δώσει το μονοπώλιο για το εμπόριο χαβιαριού και σιταριού σε όλη την Ευρώπη.
Σε ηλικία 15 ετών εισήλθε το 1879 στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και μετά επταετή φοίτηση ονομάστηκε Ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού το 1886. Έλαβε μέρος ως Υπολοχαγός στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και το 1898 αποστρατεύθηκε. Σαν Έφεδρος Αξιωματικός προήχθη στο βαθμό του Λοχαγού το 1910 και στο βαθμό του Ταγματάρχη το 1914. Την ιδιότητα του Αξιωματικού τη θεωρούσε την ύψιστη των τιμών και έγραφε σχετικά ότι «…το επάγγελμα του Αξιωματικού είναι ιδανικό, διότι θέτει τον εαυτόν του στην υπηρεσία της ολότητας…».
Η απομάκρυνση του από τις τάξεις του Στρατού, δεν έσβησε την πίστη και την επιθυμία του να διαθέτει τον εαυτό του στην υπηρεσία του συνόλου. Ο Μακεδονικός Αγώνας (1904-1908) τον βρίσκει ένθερμο συμπαραστάτη. Συμβάλλει ποικιλότροπα στην συγκρότηση του Μακεδονικού Κομιτάτου, χρηματοδοτώντας το γενναία και διατελώντας ταμίας και σύμβουλός του. Ταυτόχρονα ενισχύει οικονομικά εκκλησίες, σχολεία και γενικά πρωτοστατεί στην πραγματοποίηση κοινωφελών έργων.
Με τη διαθήκη του, την οποία είχε συντάξει ήδη από το 1909, εκτός από ορισμένα κληροδοτήματα προς συγγενείς, φίλους, υπηρετικό προσωπικό και τους Ιερούς Ναούς Αγ. Κωνσταντίνου Ομονοίας και Χρυσοσπηλαιωτίσσης, καθιστά κληρονόμο του την τότε «Γενική Λέσχη Αξιωματικών Ξηράς και Θαλάσσης», όπως ονομαζόταν, για το υπόλοιπο της περιουσίας του, το οποίο αποτελείται από μετρητά, συλλογές ζωγραφικών πινάκων, κοσμημάτων, αρχαίων νομισμάτων, όπλων, αγιογραφιών και επίπλων. Πατέρας και υιός Σάρογλος ήταν λάτρεις της τέχνης και φανατικοί συλλέκτες. Οι συλλογές αυτές κοσμούν σήμερα μουσειακούς χώρους στο Πολεμικό Μουσείο, το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, το Μουσείο Γουλανδρή και τη ΛΑΕΔ.
Ο Πέτρος Ζ. Σάρογλος πέθανε, σε ηλικία μόλις 56 ετών, το καλοκαίρι του 1920, στο Λουτράκι.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου