Ολοκληρώθηκαν οι
εργασίες του ετήσιου Συνεδρίου του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Άμυνας (EΟA) στις Βρυξέλλες,
στο οποίο ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Δημήτρης
Αβραμόπουλος, ως Προεδρεύων του Συμβουλίου των Υπουργών Άμυνας της
Ευρωπαϊκής Ένωσης, απηύθυνε την κεντρική ομιλία με θέμα: «Η ενίσχυση και αναβάθμιση της
Ευρωπαϊκής Αμυντικής Πολιτικής».
Τις εργασίες του
συνεδρίου άνοιξε η Εκτελεστική Διευθύντρια του EOA κ. Claude – France Arnould.
Ακολουθεί το
κείμενο της ομιλίας του κ. Αβραμόπουλου:
«Κυρίες
και Κύριοι,
Αποτελεί μεγάλη χαρά και τιμή για εμένα να συμμετέχω σε
αυτό το τόσο σημαντικό Ετήσιο Συνέδριο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Άμυνας. Δεν θα
μπορούσε το θέμα να με βρίσκει πιο σύμφωνο. Πράγματι, η Ευρωπαϊκή Άμυνα έχει
σημασία! Έχει σημασία για την πολιτική σταθερότητα και την ασφάλεια της ηπείρου
μας, για την ασφάλεια των πολιτών μας, για την απασχόληση, τις τεχνολογίες
αιχμής και την ανάπτυξη των κρατών-μελών της ΕΕ.
Πρωτίστως, επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας ορισμένες
σκέψεις σχετικά με τη σημασία της Ευρωπαϊκής αμυντικής συνεργασίας. Για
δεκαετίες, η Ευρώπη βάδιζε προς την κατεύθυνση της ολοκλήρωσης δια της
λειτουργικής οδού. Σήμερα, είναι καιρός να εξετάσουμε το γεωπολιτικό τοπίο και
να αναζητήσουμε τη μοναδική ρεαλιστική επιλογή που έχουμε. Αυτή η επιλογή
απαιτεί πολιτικό όραμα και βούληση. Αν δεν μπορέσουμε να δώσουμε μια κοινή
ευρωπαϊκή απάντηση σε αυτά τα κρίσιμα ζητήματα ασφαλείας, θα συνειδητοποιήσουμε
πολύ σύντομα ότι τα αμοιβαία οικονομικά μας συμφέροντα θα υπονομευθούν εξίσου.
Πραγματικά όμως ας ρίξουμε μια προσεκτικότερη ματιά στις
γεωπολιτικές πραγματικότητες που διαμορφώνουν την εποχή μας, την περιοχή μας,
τον κόσμο μας. Πρώτα από όλα, η Ευρώπη, ως ήπειρος, ως Ένωση, ως κοινή αγορά,
πρέπει να επιστρέψει στη βιώσιμη ανάπτυξη. Η Ευρώπη δεν αντέχει πλέον τη
συνέχιση του οικονομικού αδιεξόδου, το οποίο απειλεί τις κοινωνίες και τις
δημοκρατίες μας. Για να επανατοποθετηθεί στο δρόμο της ανάπτυξης, χρειαζόμαστε
ασφάλεια συνόρων, ασφάλεια στην κοινωνία.
Εξετάζοντας τη γειτονική μας περιφερειακή πραγματικότητα,
θα αντιληφθούμε ξεκάθαρα την ύπαρξη ενός τόξου αστάθειας, το οποίο εκτείνεται
από την Ουκρανία ως τις βόρειες ακτές της Αφρικής, το οποίο υπονομεύει το εμπόριο
και τις εξαγωγές, απειλεί τις σημαντικότερες ενεργειακές οδούς, τρομάζει τις
τουριστικές αγορές και είναι σε θέση να πυροδοτήσει νέες πιέσεις παράνομης
μετανάστευσης προς την Ευρώπη. Αυτό το μέτωπο αστάθειας μπορεί να μετεξελιχθεί
σε μια πραγματική απειλή για την Ευρώπη από πολλές απόψεις, και με αντίκτυπο
τόσο στην εσωτερική, όσο και στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή, δίνοντας έναυσμα
στην άνοδο του εθνικισμού και του λαϊκισμού. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν θα πρέπει
να γίνουμε μάρτυρες ενός νέου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στο οποίο να κυριαρχούν
αντι-ευρωπαϊκές τάσεις. Η Ευρώπη με τους διατλαντικούς εταίρους της πρέπει να
εισηγηθούν από κοινού συμπληρωματικές πρωτοβουλίες και δράσεις, σε πνεύμα
αλληλεγγύης και αποφασιστικότητας, προκειμένου να απαντήσουν σε αυτήν την
πρόκληση.
Η δεύτερη κομβικής σημασίας γεωπολιτική εξέλιξη, η οποία
καλεί για εμβάθυνση της συνεργασίας στον τομέα της άμυνας και της ασφάλειας
είναι το γεγονός ότι ζούμε σε ένα κόσμο, όπου έχουν αναδυθεί νέοι πρωταγωνιστές
με νέες προσεγγίσεις ως προς το παγκόσμιο γίγνεσθαι: Οι Ηνωμένες Πολιτείες
αναζητούν τη στρατηγική απεμπλοκή τους από την υπερ-εξάπλωση των δεσμεύσεών
τους και των αμυντικών τους δαπανών. Η Ρωσία που ανακάμπτει φαίνεται να έχει
μια ξεκάθαρη στρατηγική τοποθέτηση σχετικά με το μέλλον της Ευρασίας. Η Κίνα
αναπτύσσει με μεγάλη ταχύτητα τις δυνατότητες ασφαλείας και άμυνας, αποζητώντας
κατ’ αυτόν τον τρόπο έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις που καθορίζουν τις
παρυφές της Ασίας και του Ειρηνικού.
Ο τρίτος καθοριστικός παράγοντας της σύγχρονης
γεωπολιτικής, είναι ο αδυσώπητος ανταγωνισμός για ενεργειακούς πόρους, ο οποίος
σε μεγάλο βαθμό, διαμορφώνει το σύστημα των διεθνών σχέσεων της εποχής μας.
Η παγκόσμια ασφάλεια δεν μπορεί να κατακτηθεί αν υπάρχει
κενό πολιτικής ασφαλείας και άμυνας στην Ευρώπη. Η ανάπτυξη των οικονομιών μας
θα συναντήσει εμπόδια, αν δεν ανταποκριθούμε στην κρίση που έχει περιβάλλει την
άμεση γειτονιά μας. Η εθνική μας κυριαρχία θα έχει πολλά να υπομείνει, αν δεν
τονώσουμε την κυριαρχία της Ευρώπης ως αντισταθμιστική δύναμη.
Η Ευρώπη έχει εσωτερικούς, αλλά και εξωτερικούς λόγους,
για τους οποίους οφείλει να αναπτύξει μια ξεκάθαρη γεωπολιτική προσέγγιση
αναφορικά με τη θέση της στο σύγχρονο κόσμο, η οποία θα υποστηρίζεται από μια
ειλικρινή κοινή εξωτερική και αμυντική πολιτική, καθώς και πολιτική ασφαλείας.
Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι στον κόσμο που ζούμε, ευρωπαϊκή συνεργασία
στον τομέα της άμυνας και ασφάλειας, δεν είναι απλώς ένα ακόμα ευρωπαϊκό
πρόγραμμα. Είναι πλέον ένας από τους πιο κρίσιμους πυλώνες της ευρωπαϊκής
δημοκρατίας, ολοκλήρωσης, συνοχής και ανάπτυξης.
Κυρίες και Κύριοι,
Εν καιρώ κρίσης, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να ενισχύσει το
ρόλο της ως φορέα πολιτική σταθερότητας, ευημερίας και ασφάλειας, όχι μόνο σε
περιφερειακή κλίμακα, αλλά σε παγκόσμια. Η κοινή πολιτική ασφάλειας και άμυνας
είναι μία ασφαλής οδός προκειμένου να απαντήσουμε στις προκλήσεις και τα
διλήμματα ασφαλείας με τα οποία είμαστε αντιμέτωποι.
Κάνοντας περισσότερα μαζί και καλύτερα, μαθαίνοντας να
λειτουργούμε ως σύνολο, θα μπορέσουμε να είμαστε πιο αποτελεσματικοί στη
διαχείριση κρίσεων. Ακράδαντη πεποίθησή μου είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα
πρέπει να ενισχύσει τις δυνατότητες αντίληψης της κατάστασης (situational awareness) και την ετοιμότητα σε πολιτικό και επιχειρησιακό
επίπεδο. Ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι όταν τα
μέσα είναι περιορισμένα, η πολιτική βούληση αποκτά ιδιαίτερη αξία.
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου του 2013
επαναβεβαίωσε το ενδιαφέρον της Ευρώπης για την προώθηση της συνεργασίας στον
τομέα της ασφάλειας και της άμυνας. Θα ήταν ουσιαστικό να ορίσουμε το Ευρωπαϊκό
Συμβούλιο του Δεκεμβρίου του 2013 ως αφετηρία –και όχι ως τέρμα- για την
εγκαθίδρυση ενός ολοκληρωμένου πολιτικού πλαισίου για τη διαχείριση των
ευρωπαϊκών στρατιωτικών και αμυντικών ζητημάτων.
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αυτό δεν σήμανε το «τέλος της
άμυνας», αλλά την απαρχή του νέου κοινού ευρωπαϊκού μέλλοντος στην Άμυνα. Και
το πολλά υποσχόμενο μέλλον του ΕΟΑ είναι στα χέρια των συμμετεχόντων
κρατών-μελών.
Παρά τις αμφιβολίες σχετικά με την πιθανή απώλεια της
εθνικής κυριαρχίας, η οποία ενδέχεται να επιφέρει η κοινή διαχείριση και
ανάπτυξη των στρατιωτικών δυνατοτήτων. συμφωνώ απόλυτα με τη θέση ότι οι
Ευρωπαίοι έχουν ήδη αρχίσει να χάνουν την κυριαρχία τους με το να μην
συνενώνουν, να μην αξιοποιούν, να μην καινοτομούν, να μην περιφερειοποιούν, να
μην συσσωματώνουν τις στρατιωτικές τους ικανότητες.
Δίχως αυτές τις από κοινού εξελίξεις, βρίσκονται ενώπιον
του κινδύνου να απολέσουν τη «στρατηγική αυτονομία» τους. Χρειάζεται δράση και
αποφασιστικότητα προκειμένου να δημιουργήσουμε τους μηχανισμούς που θα
ενεργοποιούνται για να αντιμετωπίσουν αυτό το ενδεχόμενο.
Αξιότιμοι προσκεκλημένοι,
Η Ελλάδα έδινε πάντοτε έμφαση στην ιστορική αναγκαιότητα
και την πολιτική βαρύτητα της ευρωπαϊκής συνεργασίας στον τομέα της άμυνας,
ανάγοντάς την σε κομβικής σημασίας πολιτική προτεραιότητα για το μέλλον της Ευρώπης και τις προοπτικές
της. Δεν είναι τυχαίο ότι η τελευταία φορά που η Ευρώπη επικεντρώθηκε σε
ζητήματα άμυνας ήταν δέκα χρόνια πριν, όταν πάλι η Ελλάδα είχε την Προεδρία του
Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ιδρύθηκε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Άμυνας.
Παρά τους σημερινούς οικονομικούς περιορισμούς, αποτελεί
ακράδαντη πεποίθησή μου ότι είμαστε ενώπιον μας μεγάλης ευκαιρίας, η οποία
εκπορεύεται από την πλήρη πρόθεσή μας να εργαστούμε από κοινού προκειμένου να
αναπτύξουμε έναν υγιή και ανταγωνιστικό τομέα αμυντικής βιομηχανίας. Είναι
πλέον καιρός να αντιληφθούμε τις αναδυόμενες αλλαγές και να ξεπεράσουμε τις
όποιες διαπιστωμένες θεσμικές και λειτουργικές αδυναμίες, να προγραμματίσουμε
τις περαιτέρω δράσεις μας και να εγκαινιάσουμε μια νέα στρατηγική εποχή
αλληλεπίδρασης μεταξύ αμυντικής βιομηχανίας και πολιτικής.
Κυρίες και Κύριοι,
Είναι πολλά αυτά που μπορούμε να κάνουμε από κοινού,
προκειμένου να αποφύγουμε τις διπλές προσπάθειες, να ξεπεράσουμε το σημερινό
κατακερματισμό της ευρωπαϊκής αμυντικής αγοράς, να πετύχουμε καλύτερη σχέση
κόστους και αποτελέσματος και τελικά να καταστήσουμε την Ευρώπη ικανή να
διατηρεί μία ανταγωνιστική βάση αμυντικής βιομηχανίας καιν τεχνολογίας.
Είναι επίσης πολύ σημαντικό να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε
στη βάση των προγραμμάτων συνεργατικών δυνατοτήτων που συμφωνήθηκαν το
Δεκέμβριο και στα οποία ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Άμυνας παίζει αδιαμφισβήτητα
καθοριστικό ρόλο. Τα προγράμματα, οι δραστηριότητες και οι μηχανισμοί του ΕΟΑ
στο πεδίο της Έρευνας και Ανάπτυξης, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την
ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός
Άμυνας έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στη βελτίωση των ευρωπαϊκών δυνατοτήτων
στην Κοινή Πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας και η Συνθήκη της Λισσαβόνας ενίσχυσε
το ρόλο του Οργανισμό σε αυτήν την αποστολή.
Αποτελεί πεποίθησή μου ότι οι προκλήσεις αυτού του
Συνεδρίου είναι καίριες και είμαι πεπεισμένος ότι μπορούμε να πετύχουμε τους
στόχους μας, αν προχωρήσουμε προς τη δημιουργία ενός ενιαίου ευρωπαϊκού
αμυντικού συστήματος, το οποίο είναι σήμερα πιο σημαντικό από ποτέ.
Αγαπητοί φίλοι,
Το ζήτημα της Ευρωπαϊκής Άμυνας είναι σήμερα πιο επίκαιρο
από ποτέ. Το βασικό ερώτημα είναι αν η Ευρώπη, ως οντότητα, παραιτείται του
δικαιώματός της στην Άμυνα ή όχι: αν πράγματι όχι, θα πρέπει αν εξετάσουμε το
θέμα εξαρχής και σε νέα βάση με την εμπειρία που έχουμε χτίσει τα τελευταία
χρόνια. Την εμπειρία οικονομικής κρίσης και της αδυναμίας της Ευρώπης να
εκφράσει έναν ξεκάθαρο κοινό ολοκληρωμένο και συνεκτικό πολιτικό λόγο.
Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση απαιτεί τα συστατικά στοιχεία ενός
κράτους: οικονομία και άμυνα. Επομένως, θα πρέπει να προχωρήσουμε προς την
οικονομική ολοκλήρωση και την κοινή πολιτική διακυβέρνηση, οι οποίες είναι οι
προϋποθέσεις για μία ικανή κοινή ευρωπαϊκή αμυντική πολιτική.
Δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι η πορεία της ευρωπαϊκής
ολοκλήρωσης ξεκίνησε από τον αμυντικό τομέα. Ο πρώτος ευρωπαϊκός οργανισμός που
ιδρύθηκε την επαύριον του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είναι αμιγώς αμυντικός: η
Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση. Παρόλα αυτά, απέτυχε διότι υπολειπόταν πολιτικής
βούλησης και οικονομικού υποβάθρου.
Σήμερα έχουμε και τα δύο. Ή μάλλον και τα τρία συστατικά:
πολιτική, οικονομία, άμυνα. Ας προχωρήσουμε λοιπόν στο μετασχηματισμό του
Ευρωπαϊκού Οργανισμού Άμυνας σε έναν ευρωπαϊκό οργανισμό ισότιμο όλων των άλλων
θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πιστεύω
τώρα είναι η στιγμή.
Είναι ο μόνος τρόπος να χτίσουμε με πραγματική πολιτική
Ευρώπη, μια πραγματική ευρωπαϊκή πολιτική διακυβέρνηση. Είναι πεποίθησή μου ότι
τέτοιες πρωτοβουλίες συμβάλλουν στην περαιτέρω ανάπτυξη της συνεργασίας μεταξύ
των χωρών μας στον τομέα της αμυντικής στρατηγικής και της αμυντικής
βιομηχανίας προς όφελος της περιφερειακής σταθερότητας και της παγκόσμιας
ειρήνης.
Από αυτήν την άποψη, θα ήθελα να συγχαρώ την κυρία Claude-France Arnould, η οποία
διευθύνει τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Άμυνας, με ικανότητα και κύρος, αλλά και τις
συνεργάτιδες και τους συνεργάτες της, καθώς και να υπογραμμίσω ότι η Ελλάδα,
και ως κράτος-μέλος, θα είναι πάντα στο πλάι τους, μέχρι να πραγματοποιηθεί
αυτό που όλοι εδώ ευχόμαστε: Μια Ευρώπη με Άμυνα, ενωμένη, δυνατή, βασικό
δρώντα στην πρόληψη όλων των απειλών κατά της ειρήνης και της ασφάλειας, τόσο
της ευρωπαϊκής, όσο και της παγκόσμιας.
Σας εύχομαι παραγωγικές συζητήσεις και επιτυχή αποτελέσματα.
Σας ευχαριστώ».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου