Λάρισα, 14 Ιανουαρίου 2017
ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Του Προέδρου της Ε.Σ.ΠΕ.Θ
Υπλγού (ΕΜ) Στέφανου Κουκουράβα
ΠΡΟΣ : Βουλευτή Λακωνίας (κ. Δαβάκη Αθανάσιο)
Εκπροσώπους ΜΜΕ
ΘΕΜΑ : Νομοθετικό Πλαίσιο Συντάξεων Στρατιωτικών (Συντάξεις Χηρείας)
ΣΧΕΤ. : α. Ν. 4387/2016
β. Η από 04 Σεπ 2016 Ανοικτή Επιστολή του Προέδρου της Ε.Σ.ΠΕ. Θεσσαλίας.
Κύριε Βουλευτά,
Η Ένωση Στρατιωτικών Περιφέρειας Θεσσαλίας (Ε.Σ.ΠΕ.Θ) με αφορμή την πρόσφατη παρέμβαση σας στη Βουλή, σχετικά με τις επονείδιστες ρυθμίσεις του άρθρου 12 του Ν.4387/2016, χαιρετίζει την πρωτοβουλία αυτή, αναγνωρίζει το διαρκές ενδιαφέρον σας για το συγκεκριμένο θέμα και παράλληλα σας ενημερώνουμε ότι η Ένωση μας πρώτη ανέδειξε το θέμα με το (β) όμοιο, διατρανώνοντας την πρόθεσή της, να αγωνιστεί σθεναρά για την ανατροπή των εν λόγω ρυθμίσεων.
Το (α) σχετικό καθορίζει ότι σε περίπτωση θανάτου η σύνταξη συνεχίζεται να καταβάλλεται εφόσον είναι 55 ετών ο/η σύζυγος του θανόντος.Σε νεώτερες ηλικίες η σύνταξη καταβάλλεται για τρία (3) χρόνια και διακόπτεται. Αν μέσα σε αυτή την τριετία συμπληρωθούν τα 55 έτη, η σύνταξη διακόπτεται και επανακαταβάλλεται στα 67 έτη. Οι ρυθμίσεις δεν έχουν εφαρμογή μόνο στην περίπτωση που υπάρχουν προστατευόμενα τέκνα ή αναπηρία 67% και πάνω.
Οι δραματικές συνέπειες των ρυθμίσεων του Ν.4387/2016 (άρθρο 12) ήδη άρχισαν να θίγουν το κλάδο μας. Προχθεσινό δημοσίευμα αποκάλυψε την πρώτη κραυγή αγωνίας από χήρα στρατιωτικού συναδέλφου, η οποία εμπίπτει στο σχετικό νόμο. Οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις δεν αφορούν μόνο το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας. Στο συγκεκριμένο όμως κλάδο εργαζομένων (στρατιωτικοί με την διασταλτική έννοια του όρου, βάσει και του μισθολογίου), η Πολιτεία επεφύλαξε αυξημένες πιθανότητες να βιώσουν οι οικογένειες τους την απόλυτη εξαθλίωση. Πρόκειται για τον κλάδο που κατά τεκμήριο θίγεται τα μέγιστα από τις εν λόγω ρυθμίσεις.
Τα προβλήματα που δημιουργεί αυτή η ρύθμιση και ζητάτε ο ίδιος να διορθωθούν με ερώτησή σας στην ΒτΕ είναι προφανή, καθώς υπάρχουν πολλά επιχειρήματα, αυταπόδεικτα, για το άδικο της ρύθμισης, με κυριότερα τα παρακάτω:
α. Το παραπάνω μέτρο θίγει κατ’ εξοχήν τους στρατιωτικούς, διότι είναι η κατηγορία εργαζομένων με τα μεγαλύτερα ποσοστά συζύγων που επαγγέλλονται οικιακά ή εν πάση περιπτώσει δεν εργάζονται, λόγω ακριβώς των ιδιαιτεροτήτων του στρατιωτικού λειτουργήματος που προϋποθέτει πολλές και συχνές αλλαγές τόπου διαμονής.
β. Σε πολλές περιπτώσεις οι σύζυγοι στρατιωτικών απασχολούμενες/οι στον ιδιωτικό τομέα, εγκατέλειψαν κατ΄ επανάληψη τις εργασίες τους εξαιτίας της βασάνου των μεταθέσεων του/της συζύγου στρατιωτικού, καθώς και λόγω του ιδιαίτερα επιβαρυμένου επαγγελματικού προγράμματος ενός στρατιωτικού (εκπαιδεύσεις, ασκήσεις, επιφυλακές και υπηρεσίες), με το βάρος ανατροφής των τέκνων να βαραίνει αποκλειστικά σχεδόν την/τον σύζυγο, που αδυνατούσε φυσικά με τη σειρά της/του να ανταποκριθεί πλήρως στις επαγγελματικές υποχρεώσεις της/του.
γ. Οι συνεχείς προσπάθειες συζύγων στρατιωτικών για εξεύρεση εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, διαχρονικά δεν τελεσφορούσαν, διότι σε κάθε ενδεχόμενη πρόσληψή τους, αποτελούσε τροχοπέδη και ανυπέρβλητο κώλυμα η προσωρινότητα διαμονής και η έλλειψη εντοπιότητας του/της συζύγου στρατιωτικού.
Η ανταμοιβή λοιπόν, όλων αυτών των αφανών ηρώων από πλευράς της Πολιτείας ήταν η θέσπιση ηλικιακών κριτηρίων, με στείρα μονοδιάστατη στόχευση (έμμεσα εισπρακτικού χαρακτήρα μέτρο). Για το σκοπό αυτό συνειδητά ο νομοθέτης δεν επέλεξε ως βασικό κριτήριο απονομής της αναλογούσας σύνταξης θανόντος στρατιωτικού, τα έτη συζυγικού βίου, αλλά θέσπισε ατυχώς ηλικιακά και μόνο κριτήρια και μάλιστα ιδιαίτερα αυστηρά. Υπενθυμίζεται ότι το ποσοστό ανέργων στη χώρα μας αγγίζει το 30%, στις δε μεγαλύτερες ηλικίες ανέρχεται σε πολύ υψηλότερα επίπεδα. Η κυβερνητική αναλγησία σε όλο της το μεγαλείο!
Το μέτρο αυτό λοιπόν, με μοναδικό κριτήριο το ηλικιακό, είναι εξαιρετικά επαχθές, συνεπαγόμενο πέραν των άλλων την απώλεια κάθε κοινωνικής κάλυψης, συμπεριλαμβανομένης προφανώς και της κάλυψης υγείας. Η αποστέρηση της σύνταξης ακολουθεί την/τον σύζυγο θανόντος στρατιωτικού μέχρι σχεδόν το πέρας του βίου (67 έτη και άνω) και θέτει σε σοβαρό κίνδυνο την επιβίωσή της/του, στερώντας το βασικό μέσο βιοπορισμού, σε μια ηλικία κατά την οποία η δυνατότητα αναπλήρωσης του εισοδήματος μέσω άλλων πόρων είναι σε μεγάλο βαθμό αβέβαιη έως αδύνατη, με συνέπεια την ευθεία προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας (Αξίας του Ανθρώπου), η οποία σημειωτέον προστατεύεται από το άρθρο 2 του Συντάγματος. Παράλληλα, με δεδομένο ότι οι συντάξεις στην χώρα μας δεν αποτελούν επίδομα πρόνοιας, αλλά έχουν κατά βάση ανταποδοτικό και ανακεφαλαιωτικό χαρακτήρα, καθόσον για την λήψη αυτής ο αποβιώσας στρατιωτικός κατέβαλλε τις προβλεπόμενες εισφορές εις βάρος του οικογενειακού εισοδήματος για όσο διάστημα αυτός υπήρξε έγγαμος, οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις του (α) σχετικού είναι καταφανώς αντίθετες στη συνταγματική αρχή της Αναλογικότητας όσο και στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ.
Κατόπιν των παραπάνω, σας παρακαλούμε θερμά να συνεχίσετε την ανάδειξη του θέματος για την επίλυση του, έτσι ώστε να δοθεί πάλι πίσω στους στρατιωτικούς η αξιοπρέπειά τους. Να μπορούν να αντικρύσουν ξανά κατάματα τις/τους συζύγους, κυρίως όσες δεν θεμελίωσαν συνταξιοδοτικό δικαίωμα, καθώς και τα παιδιά τους που υπό τις παρούσες συνθήκες δυνητικά θα κληθούν στο μέλλον να «συντηρήσουν» την/τον ζώντα γονέα τους. Είναι μια κίνηση ανθρωπιάς που τα οφέλη του θα είναι πολλαπλάσια του μικρού δημοσιονομικού κόστους, το οποίο μπορεί εύκολα να εξοικονομηθεί από περιστολή λειτουργικών δαπανών των Υπουργείων (αποζημιώσεις συμβούλων και λοιπών κομματικών ημετέρων, κοστοβόρες μετακινήσεις στο εξωτερικό, υπερεκμετάλλευση πτητικών μέσων για μετακίνηση κυβερνητικών παραγόντων, διαφήμιση κρατικών δράσεων, πάταξη γραφειοκρατίας κ.α).
Για την άρση της υφιστάμενης αδικίας και την αποκατάσταση της περί δικαίου αισθήματος, σας υπενθυμίζω την πρότασή μας για την προσθήκη ένθετης παραγράφου (παρ. 6 με αναπροσαρμογή εν συνεχεία της αρχικής αρίθμησης) στο άρθρο 12 του Ν.4387/2016, με την ακόλουθη διατύπωση:
«6. Προκειμένου για επιζώντα σύζυγο στρατιωτικού που απεβίωσε από φυσικά αίτια, ήτοι ο θάνατος δεν οφείλεται σε ατύχημα που προήλθε πρόδηλα και αναμφισβήτητα εξαιτίας της υπηρεσίας ή ανθρωποκτονία, το ποσό σύνταξης που δικαιούται καταβάλλεται χωρίς ηλικιακό όριο, κλιμακούμενο με βάση τη συνολική διάρκεια του εγγάμου βίου, όπως παρακάτω:
α. Μέχρι δέκα 10 έτη εγγάμου βίου, καταβάλλεται το πλήρες ποσό της σύνταξης που αναλογεί στην/στον επιζώντα σύζυγο, για διάρκεια τριών (3) ετών. Ακολούθως η καταβολή της διακόπτεται µε τη συμπλήρωση της τριετίας και άρχεται εκ νέου µε τη συμπλήρωση του 67ου έτους της ηλικίας του/της συζύγου.
β. Μετά από τουλάχιστον δεκαπέντε (15) έτη εγγάμου βίου, καταβάλλεται σύνταξη σε ποσοστό 50% επί του προβλεπομένου ποσού της σύνταξης που αναλογεί στην/στον επιζώντα σύζυγο με βάση τις διατάξεις του παρόντος νόμου, χωρίς ηλιακό όριο.
γ. Μετά από τουλάχιστον είκοσι (20) έτη εγγάμου βίου, καταβάλλεται σύνταξη σε ποσοστό 75% επί του προβλεπομένου ποσού της σύνταξης που αναλογεί στην/στον επιζώντα σύζυγο με βάση τις διατάξεις του παρόντος νόμου, χωρίς ηλιακό όριο.
δ. Μετά από τουλάχιστον εικοσιπέντε (25) έτη εγγάμου βίου, καταβάλλεται σύνταξη σε ποσοστό 100% επί του προβλεπομένου ποσού της σύνταξης που αναλογεί στην/στον επιζώντα σύζυγο με βάση τις διατάξεις του παρόντος νόμου, χωρίς ηλιακό όριο».
-Ο-
Πρόεδρος της Ε.Σ.ΠΕ.Θ
Στέφανος Κουκουράβας
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου