Τις προηγούμενες μέρες υπεγράφη από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας Πάνο Καμμένο απόφαση για τη δρομολόγηση διαδικασιών για ανακατάταξη στους κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων χιλίων συνολικά οπλιτών για βραχεία περίοδο δυο ετών η οποία μπορεί να παραταθεί για ακόμη ένα έτος. Η δυνατότητα ανακατάταξης δίνεται μόνο σε οπλίτες που υπηρετούν και όχι σε εφέδρους αμέσως μετά και σε συνέχεια της εκπλήρωσης της θητείας τους. Οι παραπάνω οπλίτες θα συνεχίζουν να υπηρετούν στις μονάδες από τις οποίες και θα απολύονται και οι οποίες έχουν καθορισθεί με σχετική υπουργική απόφαση χωρίς δυνατότητα μετάθεσης.Η πολιτεία ανέκαθεν προωθούσε την μείωση της στρατιωτικής θητείας. Το επιθυμούν διαχρονικά οι πολίτες της χώρας και ειδικότερα οι νέοι. Η στρατιωτική θητεία είναι δύσκολη περίοδος-δοκιμασία. Ταυτόχρονα εμποδίζει και καθυστερεί τον νέο στην πορεία του για την εκπλήρωση των επαγγελματικών, κοινωνικών, υποχρεώσεων- επιδιώξεων-στόχων. Το θέμα αποκτά ψηφοθηρικές διαστάσεις καθώς η μείωση της δημιουργεί ευφορία σε μεγάλα τμήματα του εκλογικού σώματος. Οι εκάστοτε κυβερνώντες αποσπούσαν ευνοϊκά σχόλια από μεγάλα τμήματα της κοινωνίας κάθε φορά που προέβαιναν στο ψαλίδισμα της. Με αυτά και με αυτά η θητεία έφτασε στους 9 μήνες. Ούτε λόγος βέβαια να τολμήσει κάποιος πολιτικός να αναφερθεί σε αύξηση της στρατιωτικής θητείας λόγω αναγκών αμυντικής θωράκισης της χώρας. «Θα τον κατάπιναν ζωντανό». Αντιμετωπίζοντας το αδιέξοδο οι αρμόδιοι, έρχονται σε δίλλημα. Δύο λύσεις έχουν μπροστά τους. Να μειώσουν τις στρατιωτικές μονάδες ή να προσλάβουν επαγγελματίες οπλίτες.
Ρεαλιστικά η μείωση των περιττών μονάδων δεν θα ελαττώσει σε μεγάλο βαθμό τις ανάγκες για προσωπικό. Εκτός βέβαια εάν αρχίσουν να κλείνουν ανεξέλεγκτα, με το όποιο ρίσκο θα προκύψει για την ασφάλεια της χώρας.
Το δεύτερο σενάριο είναι η πρόσληψη επαγγελματιών οπλιτών. Θεσμός που ξεκίνησε πριν 15 περίπου χρόνια και έχει συμβάλει ριζικά στην μείωση της στρατιωτικής θητείας στους 9 μήνες. Το βασικό μειονέκτημα αυτής της επιλογής είναι η γήρανση του προσωπικού. Η αποστολή των ενόπλων δυνάμεων έχει υψηλές απαιτήσεις. Η πείρα και η ωριμότητα που αποκτάται δεν μπορεί να αντικαταστήσει από ένα σημείο και πέρα την σωματική φθορά. Σε περίπτωση εμπλοκής ένα βασικό ζητούμενο είναι η σωματική αντοχή και υγεία.
Κατά καιρούς η πολιτεία προσπάθησε να υπερκεράσει αυτόν τον σκόπελο μέσω της πρόσληψης Ο.Β.Α. (Οπλίτες Βραχείας Ανακατάταξης). Ένας θεσμός που συνδυάζει την εμπειρία με το νεαρό της ηλικίας. Επαγγελματικό προσωπικό που μετά από λίγα χρόνια αποστρατεύεται και επιστρέφει στην πολιτική ζωή. Αρκετές φορές στο παρελθόν έχουν προκηρυχθεί θέσεις με πενιχρά όμως αποτελέσματα. Εάν υπήρχε συμμετοχή, μεγάλο μέρος του προσωπικού των ενόπλων δυνάμεων σήμερα, αρκετές δεκάδες χιλιάδες θα ήταν ΟΒΑ.
Σε αντίθεση ο θεσμός των ΕΠΟΠ είχε σημαντική ζήτηση όπως άλλωστε και κάθε άλλη είδους πρόσληψη στο παρελθόν, ενώ σταθερά υπάρχει ενδιαφέρον κάθε χρονιά για τις στρατιωτικές σχολές στις πανελλαδικές εξετάσεις.
Γιατί δεν θέλει όμως κανείς να γίνει ΟΒΑ; Τι διαφοροποιεί τους Οπλίτες Βραχείας Ανακατάξης από όλους τους υπόλοιπους στρατιωτικούς; Μα φυσικά η μονιμότητα. Από την στιγμή που δεν εξασφαλίζεται μόνιμη απασχόληση για έναν νέο δεν υφίστανται λόγοι για παραμονή στο στράτευμα πέρα από την θητεία του. Δεν υπάρχει για κάποιον λόγος να «χάσει» 3-4-5 χρόνια από την ζωή του, χωρίς δυνατότητα απόκτησης οποιαδήποτε είδους επαγγελματικής προϋπηρεσίας, που θα του εξασφαλίσει τις γνώσεις και τις εμπειρίες για την περαιτέρω εργασιακή του πορεία. Είναι δύσκολο για έναν νέο 20-25 χρονών να θυσιάσει τα καλύτερα και πιο φρέσκα χρόνια της ζωής του στην παραμεθόριο, σε ξένο τόπο, μακριά από τους δικούς του ανθρώπους για ένα εισόδημα 600- 700 ευρώ το μήνα πληρώνοντας 200 ευρώ ενοίκιο εκτός εάν μένει μέσα στο στρατόπεδο στους θαλάμους οπλιτών εφόσον αυτό επιτρέπεται. Είναι αντιληπτό ότι κανείς δεν πρόκειται να παρατείνει την στρατιωτική του θητεία για μερικά χρόνια ως επαγγελματίας οπλίτης χωρίς να υπάρχει το δέλεαρ της επαγγελματικής αποκατάστασης. Εάν έχει οικονομικά προβλήματα θα προτιμήσει να δουλέψει ανασφάλιστος στον τόπο του, για 400 ευρώ ή να φύγει μετανάστης στο εξωτερικό. Η εργασιακή προοπτική και οι γνωριμίες είναι δύο ζητούμενα για κάθε νέο, τα οποία η πρόσκαιρη απασχόληση στις ένοπλες δυνάμεις δεν μπορεί να του τα εξασφαλίσει. Τι θα πάει να πει, όταν θα ψάξει να βρει δουλειά; Ότι ήταν ολμιστής; Ακόμη και εάν τα μόνιμα στελέχη είχαν διάθεση να βοηθήσουν τους απολυόμενους ΟΒΑ να επανενταχθούν στο ιδιωτική αγορά εργασίας, δεν θα μπορούσαν, καθώς και οι ίδιοι λόγω αντικειμένου απέχουν από αυτή, ενώ εξαιτίας των πολλών μεταθέσεων οι γνωριμίες τους έγκειται περισσότερο στο στενό εργασιακό τους περιβάλλον, που κινείται στα ίδια πλαίσια με αυτούς.
Υπήρξε κάποια στιγμή στο παρελθόν όπου η παράταση της στρατιωτικής θητείας δια αμοιβής, είχε αρκετά μεγάλη επιτυχία. Ήταν όταν δόθηκε η δυνατότητα σε έφεδρους οπλίτες, να παραμείνουν επιπλέον για μερικούς μήνες, υπηρετώντας σε ειρηνευτικές αποστολές. Τα χρήματα ήταν αρκετά όπως και η συμμετοχή. Το μέτρο ήταν πρόσκαιρο και διακόπηκε πιθανών λόγω του φόβου απώλειας ζωής εφέδρου και της κοινωνικής κατακραυγής που θα ακολουθούσε, καθώς η Ελληνική κοινωνία είναι πολύ ευαίσθητη σε αυτά τα θέματα.
Ακόμη όμως και εάν οι έφεδροι προσπερνούσαν-αψηφούσαν τα θέματα επαγγελματικής αποκατάστασης και αμοιβής, είναι αμφίβολο εάν θα ρίσκαραν να παρατείνουν την παραμονή τους υπό αδιευκρίνιστες εργασιακές συνθήκες, σε ακαθόριστο νομικό καθεστώς. Οι πρώτες ερωτήσεις ενός έφεδρου στρατιώτη, που του γνωστοποιούταν από την υπηρεσία η δυνατότατα παραμονής επ’ αμοιβή στις ένοπλες δυνάμεις για δυο τρία χρόνια, (μετά αυτών που αφορούν τις πιθανότητες μονιμοποίησης και το μισθολογικό), θα ήταν ο αριθμός,το είδος των υπηρεσιών, το ωράριο εργασίας κ.λ.π. Θα εκτελεί 5,10 ή 15 υπηρεσίες το μήνα όπως έκανε σαν έφεδρος; Θα είναι σκοπιά ή περίπολο; Εκτός των ένοπλων 24ωρων υπηρεσιών θα μπαίνει και εβδομαδιαίες υπηρεσίες; Στον λόχο; Στα μαγειρεία; Πόσο συχνά; Βάσει ποιάς διαταγής ή νόμου θα καθορίζονται όλα αυτά; Να μερικά απλά ερωτήματα που οι απαντήσεις τους θα επηρεάσουν την συνολική στάση του έφεδρου και την απόφαση του για την παράταση της παραμονής του στο στρατό.
Συμπερασματικά η πολιτεία βρίσκεται σε αδιέξοδο όσον αφορά την στελέχωση των ενόπλων δυνάμεων, πληρώνοντας λάθη προηγούμενων δεκαετιών. Ο θεσμός των ΟΒΑ δεν είναι η λύση. Θα αποτύχει. Δεν θα υπάρξει συμμετοχή για την κάλυψη των θέσεων, καθώς δεν προσφέρει επαγγελματική αποκατάσταση και χρήσιμη για την αγορά εργασίας προϋπηρεσία, γνωριμίες ή έστω πρόσκαιρη ικανοποιητική αμοιβή. Οι αδιευκρίνιστες συνθήκες εργασίας-ωραρίου- υπηρεσιών, αποτελούν ένα επιπλέον αρνητικό κίνητρο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου