Ήταν αρχές Ιουνίου όταν βρεθήκαμε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων (ΣΝΔ) στον Πειραιά με σκοπό να παρακολουθήσουμε μια μέρα στη ζωή των νέων που έχουν αποφασίσει να ακολουθήσουν καριέρα στο Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ). Η αρχική σιγή πέρα από τις πύλες της Σχολής λειτουργεί ελαφρώς παραπλανητικά, καθώς οι εγκαταστάσεις είναι διαρρυθμισμένες με τέτοιο τρόπο, που δίνουν την ψευδαίσθηση ότι ο τόπος δεν σφύζει από ζωή. Η εντύπωση αυτή είναι λανθασμένη. Λίγο παρακάτω, δύο δόκιμοι τρέχουν με τα κοντά σορτσάκια τους και κρύβονται πίσω από ένα κτίριο. Τους ακολουθούμε και ξαφνικά βρισκόμαστε μπροστά σε μια ομάδα από δεκάδες 19χρονους και 19χρονες πρωτοετείς που γελούν και αφήνουν να βγει προς τα έξω μια παιδιάστικη ανεμελιά μπροστά στον φακό του φωτογράφου μας Δημήτρη Βλάικου. Ήταν το διάλειμμά τους. Ένα περιορισμένο παράθυρο ανάμεσα στο τρέξιμο, τα μαθήματα, την αθλητική δραστηριότητα και τις υπόλοιπες υποχρεώσεις της ημέρας, που ακολουθούν όλες ένα χρονοδιάγραμμα το οποίο τηρείται ευλαβικά.
Η ΣΝΔ παρέχει, τα τελευταία 180 χρόνια, στο ΠΝ τους αξιωματικούς που στελεχώνουν τα πολεμικά πλοία. Όλοι οι αξιωματικοί που διακρίθηκαν τον 20ό αιώνα πολεμώντας για την πατρίδα κάποια στιγμή πέρασαν από το «Βασσάνειο Ίδρυμα». Παλιότερα, όπως και τώρα, η προφανής παρήχηση ανάμεσα στο «Βασσάνειο» (από το όνομα του ευεργέτη Πανταζή Βασσάνη που χρηματοδότησε την ίδρυσή του) και τα «βάσανα» των δόκιμων πίσω από τις κλειστές πόρτες, έχει γεννήσει διάφορα ρητά για την «ταλαιπωρία» που ενυπάρχει αφετηριακά στη Σχολή. Αυτό το αίσθημα συνέχειας αποτελεί σημαντικό στοιχείο του κοινού σκοπού και μιας κοινής ταυτότητας που νιώθουν ότι έχουν όλοι οι απόφοιτοι της ΣΝΔ, είτε υπηρετούν στο πρώτο πόστο τους ως σημαιοφόροι σε κάποια φρεγάτα, είτε χρόνια συνταξιούχοι επισκέπτονται το ιστορικό κτίριο στην Πειραϊκή για να τιμήσουν την περασμένη νιότη τους, κυρίως όμως την παράδοση που τους ενώνει όλους.
«Θα είμαστε πανέτοιμοι»
Η ΣΝΔ είναι ίσως το πιο κρίσιμο γρανάζι στον μηχανισμό που διασφαλίζει την ίδια την ύπαρξη του ΠΝ, καθώς ο αριθμός των αξιωματικών που παράγονται από αυτήν δημιουργεί και το μέτρο με το οποίο υπολογίζονται όλα: το εύρος της αποστολής, τον αριθμό των πλοίων, τις αποτρεπτικές δυνατότητες της χώρας. Τα τελευταία χρόνια, για διάφορους λόγους, οι οποίοι συνδέονται και με τις αμοιβές των αξιωματικών που βρίσκονται στο μέσον της καριέρας τους (30-40) και αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του Στόλου, το ΠΝ έχει αντιμετωπίσει κύμα παραιτήσεων. Πλέον, με αποφάσεις όπως οι αυξήσεις των μισθών για τα εν ενεργεία στελέχη, αλλά και τους ναυτικούς δόκιμους, οι οποίοι από την ερχόμενη χρονιά θα αμείβονται κάθε μήνα περίπου όσο και οι σπουδαστές των Αστυνομικών Σχολών (δηλαδή περίπου 600 ευρώ), καθώς επίσης και τα επιδόματα για τις εν πλω αποστολές, στο Γενικό Επιτελείο Ναυτικού (ΓΕΝ) υπάρχει η ελπίδα ότι σε έναν ορίζοντα 5-7 ετών τα πράγματα μπορεί να έχουν αναστραφεί και πάλι, ώστε ο Στόλος να διαθέτει μια δεξαμενή ικανών στελεχών που θα κάνουν τη δουλειά που πρέπει, όταν πρέπει. Αυτό σημαίνει ότι πολύ συχνά μεγαλύτεροι αξιωματικοί κάνουν τη δουλειά που έκαναν άλλοτε πιο χαμηλόβαθμοι.
Η περιήγησή μας στη ΣΝΔ δείχνει ότι ο συνδυασμός της νιότης με την εκπαίδευση και τα υψηλά ακαδημαϊκά δεδομένα κρατά τη Σχολή σε ένα επίπεδο αξιοζήλευτο. Είναι ενδιαφέρον ότι οι νέοι που σπουδάζουν στη ΣΝΔ ενδιαφέρονται μεν για τα τετριμμένα, έχουν δε ένα πολύ υψηλό αίσθημα καθήκοντος. Ενώ ξεναγούμαστε στον θάλαμο προσομοίωσης, όπου γίνονται κάποιες τεχνικές εκπαιδεύσεις για τον τρόπο λειτουργίας της γέφυρας ή του θαλάμου επιχειρήσεων ενός πλοίου (που βρίσκεται σε διαδικασία αντικατάστασης από σύγχρονα συστήματα τα οποία αντικατοπτρίζουν την τρέχουσα τεχνολογία), πιάνουμε κουβέντα με κάποιους δόκιμους. Κάποια στιγμή σκέφτομαι να ρωτήσω το προφανές, αν δηλαδή σκέφτονται ποτέ το ενδεχόμενο της μελλοντικής εμπλοκής τους σε πολεμική σύγκρουση. «Σκέφτεστε ποτέ ότι…» λέω και, προτού καν προλάβω να ολοκληρώσω τη φράση, ένας τεταρτοετής συμπληρώνει σαν να ήξερε τι σκεφτόμουν: «Αν θα πολεμήσουμε; Ναι, φυσικά. Κάθε μέρα. Και αν έρθει εκείνη η μέρα, να είστε απολύτως βέβαιος ότι θα είμαστε πανέτοιμοι». Στη συνέχεια, συμπληρώνει μια συμφοιτήτριά του, ανασηκώνοντας μάλιστα ελαφρώς τους ώμους, «από την πρώτη μέρα στη Σχολή, καθένας και καθεμία από εμάς σκεφτόμαστε ότι αυτός είναι ο βασικός σκοπός που εκπαιδευόμαστε: να είμαστε χρήσιμοι και αποτελεσματικοί στην περίπτωση που χρειαστεί να υπερασπιστούμε την πατρίδα».
εδω η συνεχεια Περάσαμε μία μέρα στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου