Η Μαρία Λαμπαρίδου ευχαριστεί τους συντελεστές που βοήθησαν για την παράσταση της ΕΚΤΩΡ της οποίας τη μουσική έγραψε ο Διοικητής της Στρατιωτικής Μουσικής Νικόλαος Αμπατζής:
ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΛΗΜΝΟΥ!
Χρόνια και χρόνια το αρχαίο θέατρο του νησιού στη ζωή μου. Ένας τόπος ιερός όπου εκφράστηκε ο άνθρωπος των τριών χιλιάδων χρόνων και αυτό με συγκινούσε πάντα. Ένιωθα πως ζούσα τον χρόνο τον καταργημένο που ήταν μαζί χρόνος παρών, χρόνος αείρροος. Πήγαινα και καθόμουν στις ερειπωμένες κερκίδες του, πριν αναπαλαιωθεί, εδώ η Αντιγόνη, έλεγα, να ταυτιστώ μαζί της, “ούτοι συνέχθυν αλλά συμφιλείν έφυν”, εδώ η Ηλέκτρα, έλεγα, “Ω φάος αγνόν!”, έγραψα κιόλας στα κατοπινά χρόνια γις τις αγαπημένες μου αυτες ηρωίδες.
Χρόνια και χρόνια το αρχαίο θέατρο του νησιού στη ζωή μου. Ένας τόπος ιερός όπου εκφράστηκε ο άνθρωπος των τριών χιλιάδων χρόνων και αυτό με συγκινούσε πάντα. Ένιωθα πως ζούσα τον χρόνο τον καταργημένο που ήταν μαζί χρόνος παρών, χρόνος αείρροος. Πήγαινα και καθόμουν στις ερειπωμένες κερκίδες του, πριν αναπαλαιωθεί, εδώ η Αντιγόνη, έλεγα, να ταυτιστώ μαζί της, “ούτοι συνέχθυν αλλά συμφιλείν έφυν”, εδώ η Ηλέκτρα, έλεγα, “Ω φάος αγνόν!”, έγραψα κιόλας στα κατοπινά χρόνια γις τις αγαπημένες μου αυτες ηρωίδες.
Εδώ στο αρχαίο θέατρο, όπου η ιερότητα του χώρου ταυτίζεται με το πιο καθαρό ιερό που κείται βαθιά στο άδυτο της ψυχής, το καθετί παίρνει άλλες διαστάσεις. Και ο χρόνος, ο παρελθών και ο μέλλων χρόνος του Έλιοτ, γίνεται ενιαίος να χωρέσει στη Μία Στιγμή.
Λοιπόν, εδώ καθόμουν. Είμαι η Ανδρομάχη, έλεγα, η Εκάβη, η Κασσάνδρα, και προσπαθούσα και πάλι να ταυτιστώ. Είμαι η ανώνυμη σημερινή.
Και πάντα μου άρεσε να λέω δυνατα τους στίχους του Φιλοκτήτη να τους ακούσει το έρημο τοπίο:
“Τι φης; Σιωπάς; Ουδέν είμ' ο δύσμοιρος”.
Λοιπόν, εδώ καθόμουν. Είμαι η Ανδρομάχη, έλεγα, η Εκάβη, η Κασσάνδρα, και προσπαθούσα και πάλι να ταυτιστώ. Είμαι η ανώνυμη σημερινή.
Και πάντα μου άρεσε να λέω δυνατα τους στίχους του Φιλοκτήτη να τους ακούσει το έρημο τοπίο:
“Τι φης; Σιωπάς; Ουδέν είμ' ο δύσμοιρος”.
Και τώρα, στις 15 Σεπτεμβρίου, στη λήξη ενός παγκόσμιου συνεδρίου Αρχαιολογίας που θα γίνει εδώ, στη Λήμνο, θα παιχτεί το έργο μου “ΈΚΤΩΡ, ο αγαπημένος των θεών”.
Και θα παιχτεί στο αρχαίο θέατρο.
Πώς να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για το δώρο αυτό!
Είδα κάποιες πρόβες του. Και μαγεύτηκα ξανά από το εύθραυστο ερημικό τοπίο της Ηφαιστίας με την αντήχηση των τριών χιλιάδων χρόνων ζωής. Αλλά και συγκινήθηκα όταν είδα την αγάπη με την οποία οι συμπατριώτες μου προσπαθούν να κάνουν ό,τι καλύτερο και παίζουν με ψυχή και με καρδιά. Ο Γιώργος Μεριάς ως Έκτωρ, ένας πανύψηλος Λημνιός με φωνή ζεστή και πονεμένη “Είμαι ο Έκτωρ ακόμα, ο αγαπημένος των θεών, ω οι θεοί, με αφάνισαν με τρυφερότητα, με συμπόνια, για να μπορέσουν να με κλάψουν αθώο”.
Και θα παιχτεί στο αρχαίο θέατρο.
Πώς να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για το δώρο αυτό!
Είδα κάποιες πρόβες του. Και μαγεύτηκα ξανά από το εύθραυστο ερημικό τοπίο της Ηφαιστίας με την αντήχηση των τριών χιλιάδων χρόνων ζωής. Αλλά και συγκινήθηκα όταν είδα την αγάπη με την οποία οι συμπατριώτες μου προσπαθούν να κάνουν ό,τι καλύτερο και παίζουν με ψυχή και με καρδιά. Ο Γιώργος Μεριάς ως Έκτωρ, ένας πανύψηλος Λημνιός με φωνή ζεστή και πονεμένη “Είμαι ο Έκτωρ ακόμα, ο αγαπημένος των θεών, ω οι θεοί, με αφάνισαν με τρυφερότητα, με συμπόνια, για να μπορέσουν να με κλάψουν αθώο”.
Στο μικρό αυτό θεατρικό έργο, ήθελα, οι στιγμές που διαδραματίστηκαν, τότε, στην Τροία, με τον Έκτορα δεμένο στο άρμα να τον σέρνουν ταπεινωτικά γύρω από τον νεκρό Πάτροκλο, ήθελα οι στιγμές εκείνες να γίνουν μια συνέχεια του παρόντα χρόνου της ζωής μας, σήμερα, να αναμετρηθούν με τους αιώνες της σιωπής και με εκείνη την ταπεινωτική πράξη των θεών.
“Πάνω σου γράφτηκε η ιστορία του κόσμου”, λέει στον Έκτορα η Κασσάνδρα, “έγινες πιο σοφός μέσα στο θάνατό σου, δεν το βλέπεις; Κι αν οι θεοί σου φέρουν πίσω τα άρματά σου, χάρισέ τα στον πρώτο ξένο που θα βρεις”.
Γιατί ο Έκτωρ έπρεπε να βγει από το μίσος και την οργή, να φτάσει στην υπέρβαση, κεκαθαρμένος.
“Πάνω σου γράφτηκε η ιστορία του κόσμου”, λέει στον Έκτορα η Κασσάνδρα, “έγινες πιο σοφός μέσα στο θάνατό σου, δεν το βλέπεις; Κι αν οι θεοί σου φέρουν πίσω τα άρματά σου, χάρισέ τα στον πρώτο ξένο που θα βρεις”.
Γιατί ο Έκτωρ έπρεπε να βγει από το μίσος και την οργή, να φτάσει στην υπέρβαση, κεκαθαρμένος.
Ευχαριστώ από την καρδιά μου όλους όσους δούλεψαν κι ακόμα δουλεύουν για την παρασταση αυτή. Και πρώτα απ' όλα τον πολιτιστικό σύλλογο ΜΕΑΣ ΛΗΜΝΟΣ, για τις σημαντικές του καλλιτεχνικές προσφορές στο νησί.
Ευχαριστώ έναν έναν όλους τους συντελεστές. Τον νέο Λημνιό σκηνοθέτη Κυριάκο Δανιήλ, που είχε κάνει μια διδακτορική εργασία πάνω στα θεατρικά μου και τώρα προσέγγισε το έργο με σεβασμό. Τον καλλιτεχνικό διευθυντή Θωμά Σφούνη, γνωστό και αγαπητό στη Λήμνο γι' αυτήν την καλλιτεχική του ευαισθησία. Τον μουσικό του Στρατού Λήμνου Νικόλαο Αμπατζή, που έγραψε ο ίδιος τη μουσική υπόκρουση, μια εκπληκτική μουσική δημιουργία, που εμένα προσωπικά με συγκλόνισε.
Ευχαριστώ έναν έναν όλους τους συντελεστές. Τον νέο Λημνιό σκηνοθέτη Κυριάκο Δανιήλ, που είχε κάνει μια διδακτορική εργασία πάνω στα θεατρικά μου και τώρα προσέγγισε το έργο με σεβασμό. Τον καλλιτεχνικό διευθυντή Θωμά Σφούνη, γνωστό και αγαπητό στη Λήμνο γι' αυτήν την καλλιτεχική του ευαισθησία. Τον μουσικό του Στρατού Λήμνου Νικόλαο Αμπατζή, που έγραψε ο ίδιος τη μουσική υπόκρουση, μια εκπληκτική μουσική δημιουργία, που εμένα προσωπικά με συγκλόνισε.
Ευχαριστώ εκ βάθους την υπεύθυνη παραγωγής, την εκλεκτή Σοφία Βραχατσέλη, που, όπως έμαθα, εκείνη επέλεξε το έργο και το πρότεινε. Και αυτό με τιμά ιδιαίτερα. Πάντα εκτιμούσα την καλλιτεχνική της ευαισθησία αλλά και την πνευματική της καλλιέγεια.
Τέλος, ευχαριστώ τους ερασιτέχνες ηθοποιούς, τον Γιώργο Μεργιά, που υποδύεται έναν Έκτορα οργισμένο και τρυφερό, την Ιωάννα Βλαχογιάννη, που υποδύεται τα τρία Πρόσωπα της Γυναίκας, Ανδρομάχη, Εκάβη, Κασσάνδρα. Τον Γιώργο Καριακλή, ως Πρίαμο, τον ερειπωμένο πατέρα που σέρνει το άρμα με τον νεκρό του γιο, τον Πολυδάμα Γιάννη Πινάκο, την Τζώρτζια Συμεωνίδου, που υποδύεται το Ιερό Φίδι του Χρησμού. Και όλους όσους δεν θυμάμαι.
Παιδιά σας εύχομαι με όλη μου την καρδιά ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!
Θα είμαι κοντά σας στην κάθε στιγμή με ψυχή και με καρδιά.
Τέλος, ευχαριστώ τους ερασιτέχνες ηθοποιούς, τον Γιώργο Μεργιά, που υποδύεται έναν Έκτορα οργισμένο και τρυφερό, την Ιωάννα Βλαχογιάννη, που υποδύεται τα τρία Πρόσωπα της Γυναίκας, Ανδρομάχη, Εκάβη, Κασσάνδρα. Τον Γιώργο Καριακλή, ως Πρίαμο, τον ερειπωμένο πατέρα που σέρνει το άρμα με τον νεκρό του γιο, τον Πολυδάμα Γιάννη Πινάκο, την Τζώρτζια Συμεωνίδου, που υποδύεται το Ιερό Φίδι του Χρησμού. Και όλους όσους δεν θυμάμαι.
Παιδιά σας εύχομαι με όλη μου την καρδιά ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!
Θα είμαι κοντά σας στην κάθε στιγμή με ψυχή και με καρδιά.
Στη φωτογραφία το αρχαίο θέατρο πριν αναπαλαιωθεί.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου