Αναγνώστης μας στρατιωτικός ΕΥ μας παραχώρησε συνέντευξη για το πως μια μέρα εργασίας σαν όλες τις άλλες στο στρατόπεδο ήταν αυτή που του άλλαξε όλη του τη ζωή και από υγιής έγινε Ελαφράς Υπηρεσίας όπως και τι βιώνει πια στην καθημερινότητά του.
ΕΡ: Τι έγινε εκείνη την μέρα;
ΑΠ: Εκείνη την μέρα στην δουλειά δεν πρόκειται να την ξεχάσω σε όλη μου τη ζωή. Ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες στην εργασία μας. Η δικιά μου ειδικότητα μου άρεσε πολύ γιατί είχε να κάνει με αυτό που ήθελα, να φτιάχνω άρματα, να ασχολούμαι με τις μηχανές τους κλπ
Έτσι και εκείνη την μέρα χρειάστηκε να ανέβω ψηλά για να δω κάτι για την βλάβη και ξαφνικά γλίστρησα και έπεσα χτυπώντας το πόδι, τη μέση και το κεφάλι μου χάνοντας τις αισθήσεις μου.
Το τι έγινε μετά δεν θυμάμαι παρα μόνο ότι όταν άνοιξα τα μάτια μου είδα την οικογενεια μου και ότι βρισκόμουν σε στρατιωτικό νοσοκομείο.
ΕΡ: Όταν βγήκες από το νοσοκομείο;
ΑΠ: Πέρασα πολλές μέρες στο νοσοκομείο και πολύ περισσότερες στο κρεβάτι του σπιτιού μου. Πέρασα από πολλούς γιατρούς για να επανέλθω όσο μπορούσα και να μην μείνω για πάντα στο κρεβάτι γιατί όλο αυτό μου έφερε πρόβλημα σε μέση και πόδι που δεν θα το ξεπεράσω ποτέ.
ΕΡ: Ήταν δίπλα σου η υπηρεσία , οι συνάδελφοί σου;
ΑΠ: Κάποιοι χάρηκαν με αυτό που έπαθα. Αυτοί που μου στάθηκαν ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα. Ήταν η οικογενεια μου και 2-3 συνάδελφοι.
ΕΡ: Και βγήκες σε ΕΥ
ΑΠ: ναι μετά από πολύ γραφειοκρατία, να τρέχω σε γιατρούς και πολλά άλλα που πέρασα. Κανένας δεν θέλει να βγαίνει ΕΥ/
ΕΡ: Η καθημερινότητα σου ποια είναι;
ΑΠ: Πηγαίνω στη δουλειά, είμαι σε γραφείο και γιαυτό δέχομαι ένα είδος μπουλινγκ από τους συναδέλφους υγιής στρατιωτικούς. Τον πόνο μου τον κρύβω. Όταν σχολάω πάω σπίτι και συνεχίζω να τρέχω στους γιατρούς μου, φυσιοθεραπευτές και πλέον έμαθα να ζώ με το πρόβλημα μου όπως και η οικογένεια μου.
ΕΡ: Από δω και πέρα τι θα θέλατε;
ΑΠ: Θα πρέπει να γίνουν αρκετά πράγματα και περαιτέρω βελτίωση στα υγειονομικά μας, στον τομέα της ψυχολογίας αυτών των ανθρώπων. Ο στρατός έχει μείνει πίσω σε σχέση με την αεροπορία και το ναυτικό. Ακομα χρειάζονται υποδομές για όσους έχουν προβλήματα υγείας δηλ για τους ΕΥ κλπ
Να σας ευχαριστήσω για την φιλοξενία και την ευαισθησία σας κ. Αμπατζή που πάντα είστε δίπλα στους στρατιωτικούς. Εύχομαι κανένας συνάδελφος να μη περάσει ότι πέρασα εγώ και να υπάρχει υγεία σε όλο τον κόσμο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου