πηγή NEWSKAMATERO
Ένα σύνηθες και «ισχυρό» επιχείρημα των αισιόδοξων για την άμυνα της Ελλάδος απέναντι στην Τουρκία, αλλά και αρκετών υπεύθυνων της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, που αποχώρησε και πρόκειται να αποχωρήσει προσεχώς, αντιστοίχως, ήταν και είναι ότι ο Ερντογάν έχει καταστρέψει την Τουρκική Αεροπορία.
Έχει βάλει φυλακή εκατοντάδες στελέχη και δεκάδες πιλότους, συμπληρώνοντας τα κενά με συνταξιούχους που επανέρχονται από την πολιτική αεροπορία αλλά και – λένε οι φήμες – Πακιστανούς και ίσως και άλλης εθνικότητας μισθοφόρους… Επομένως, μπορεί η Πολεμική Αεροπορία να έχει μειωθεί ποσοτικά λόγω της οικονομικής κρίσης, αλλά υπερέχει πλέον ποιοτικά σε τέτοιο βαθμό, ώστε να ελπίζουμε ακόμα και σε επικράτηση σε μια αναμέτρηση στο Αιγαίο.
Δυστυχώς, η αλήθεια είναι ότι η Πολεμική Αεροπορία έχει μειωθεί όχι μόνον ποσοτικά σε αεροσκάφη, αλλά και σε πιλότους. Εκατοντάδες έχουν φύγει από την αρχή της κρίσης, με την φυγή να επιτείνεται ιδιαίτερα τα τέσσερα τελευταία έτη. Η αιτία δεν αφορά μόνον το άθλιο μισθολογικό καθεστώς των πιλότων, που λαμβάνουν ασυγκρίτως λιγότερα από έναν κατώτερο υπάλληλο δημόσιας επιχείρησης ή υπουργείου, αλλά και τον κίνδυνο να σκοτωθούν επειδή δεν πετάνε τις ώρες που απαιτούνται για να θεωρούνται «ασφαλείς».
Τεράστια μισθολογική διαφορά με την Πολιτική Αεροπορία
Οι ώρες πτήσης είναι πλέον ελάχιστες, καθώς τα περισσεύματα του κ. Τσίπρα έπρεπε να αυγατίσουν, ώστε να εξασφαλιστούν οι στρατιές των ψηφοφόρων-μισθοφόρων (Ελλήνων και αλλοδαπών). Άλλωστε η άμυνα ήταν πάντα ένα απεχθές θέμα στην Αριστερά… Επομένως, τα περισσότερα λεφτά εξοικονομούνταν από εκεί… Και όχι μόνο από το κόψιμο μισθών και επιδομάτων, αλλά κυρίως από το κόψιμο ωρών πτήσης, βολών σε όλους τους Κλάδους και ασκήσεων με ή χωρίς πραγματικά πυρά. Είναι γνωστό ότι το Πολεμικό Ναυτικό βγαίνει στο Αιγαίο με… δωρεές των διυλιστηρίων του κ. Βαρδινογιάννη.
Η διαφορά της αιμορραγίας πιλότων ανάμεσα στην Πολεμική Αεροπορία και την Τουρκική Αεροπορία είναι ότι η δεύτερη καλύπτει ικανοποιητικά το κενό, καθώς διαθέτει άφθονα χρήματα, ενώ η Πολεμική Αεροπορία όχι. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση επιστροφής πιλότων από την πολιτική αεροπορία στην Πολεμική Αεροπορία, καθώς κανείς δεν μπορεί να δεχθεί να πέσει από τα 10.000-15.000 ευρώ τον μήνα στα 1.600-1.800…
Και επιπλέον να κινδυνεύει να αφήσει χήρα και ορφανά, γιατί πετάει ελάχιστα και χάνει συνεχώς ικανότητα. Οι φήμες λένε ότι τα περισσότερα θανατηφόρα ατυχήματα στην Πολεμική Αεροπορία οφείλονται στο ότι οι πιλότοι – αν και άριστο ανθρώπινο υλικό – πλέον δεν έχουν την απαιτούμενη συντήρηση για να διατηρήσουν το επίπεδο ετοιμότητάς τους.
Πρέπει να βρεθούν 338 πιλότοι
Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν στην Αεροπορία Στρατού. Ο Ελληνικός Στρατός έχει αποδυθεί σε μια «κούρσα» απόκτησης ελικοπτέρων, γιατί επιτέλους αντελήφθη ότι η αεροκίνηση είναι ο πλέον ταχύς τρόπος για να επέμβεις σε απομακρυσμένα και απειλούμενα νησιά του Αιγαίου. Ωστόσο, τα ελικόπτερα δεν πετάνε μόνα τους.
Με απλά μαθηματικά: 25 Chinook x 2 πιλότοι = 50. Από τα 70 OH-58D Kiowa θα πετάνε τα 40 περίπου, άρα χρειάζονται άλλοι 80 πιλότοι. Έχουμε επίσης 14 ΝΗ-90 (εκκρεμεί χάρις στον κ. Καμμένο η παράδοση άλλων έξι…), που σημαίνει ότι χρειάζονται άλλοι 28 πιλότοι.
Διαθέτουμε επίσης 28 ΑΗ-64 Apache (9 ΑΗ-64DΗΑ και 19 AH-64A+) που σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχουν άλλοι 56 πιλότοι (άκρως ειδικευμένοι καθώς το σύστημα είναι σαν να πετάς μαχητικό αεροσκάφος). Επίσης εξακολουθούν να υπάρχουν 62 UH-1H Huey, που σημαίνει άλλοι 124 πιλότοι.
Συνολικά, για να θεωρούμε ότι όλα αυτά τα ελικόπτερα μπορούν να επανδρωθούν, η Αεροπορία Στρατού πρέπει να διαθέτει 338 πιλότους, χωρίς να υπολογίσουμε βέβαια τα πληρώματα που μπορεί να απαιτούν τα ελικόπτερα, όπως μηχανοσυνθέτες και πολυβολητές.
Αδυναμία επάνδρωσης των 25 Chinook
Αυτός ο αριθμός είναι απίθανο να υπάρχει. Ήδη πληροφορίες μιλάνε για αδυναμία επάνδρωσης των 25 Chinook, όχι μόνο λόγω έλλειψης πιλότων αλλά και λόγω δυσκολίας προσαρμογής πιλότων Huey στα τεράστια και πιο σύγχρονα CH-47. Επίσης, φήμες λένε ότι τα Kiowa, τουλάχιστον σε πρώτη φάση τα πετάνε πιλότοι των… Apache! Γιατί τα συστήματα των Kiowa είναι ψηφιακά, και δεν μπορούν να τα πετάξουν πιλότοι των Ηuey που έχουν ακόμα δείκτες-ρολόγια… Και αν αυτό ισχύει, το εύλογο ερώτημα είναι φυσικά: καθηλώνουμε ένα σύστημα που θεωρείται υπερόπλο, για να επανδρώσουμε ένα ελαφρύ ελικόπτερο και μάλιστα απροστάτευτο;
Και τα Apache ποιος τα πετάει, εκτός και αν πλέον δεν πετάνε αρκετά από αυτά… Διότι ως γνωστόν για τα ΑΗ-64Α+ δεν θα υπάρχουν σε λίγο καιρό ανταλλακτικά από τις ΗΠΑ. Γι αυτό άλλωστε προσπαθούμε απεγνωσμένα να βρούμε ανταλλακτικά από το Ισραήλ.
Όλα αυτά δείχνουν, ότι η Αεροπορία Στρατού καταφεύγει αναγκαστικά σε παράξενες και ίσως επικίνδυνες «αλχημείες» προσωπικού και μέσων για να παρουσιάζει μια εικόνα «ύπαρξης» και «επιχειρησιακής ικανότητας». Και σίγουρα η απόφαση απόκτησης των Kiowa δεν ήταν και η πλέον σοφή.
Από επιχειρησιακής άποψης, το εν λόγω ελικόπτερο δεν προσφέρει τίποτα περισσότερο από ένα μη επανδρωμένο ιπτάμενο όχημα UAV-MALE με κάμερα, καθώς είναι ένας ιπτάμενος αισθητήρας, που δεν μπορεί να «σταθεί» μέσα σε ένα σύγχρονο πεδίο μάχης υψηλής απειλής, όπως θα είναι τα νησιά και ο Έβρος σε περίπτωση πολέμου. Μάλλον μια εικόνα εντυπωσιασμού προσφέρει παρά ουσιαστικά οφέλη, και φυσικά αυτό με το κόστος απορρόφησης κονδυλίων που θα μπορούσαν να δοθούν αλλού, π.χ. στην τοποθέτηση συσκευών νυχτερινής όρασης FLIR σε μερικά Chinook ώστε να έχουν αυξημένη ικανότητα νυκτερινής πτήσης σε χαμηλά ύψη, εξυπηρετώντας κρίσιμες αποστολές των Ειδικών Δυνάμεων.
Τι πρέπει να κάνει η νέα κυβέρνηση
Η νέα κυβέρνηση, λοιπόν, θα πρέπει να αποφασίσει αν θέλει να έχει έναν εικονικό ή έναν πραγματικά αποτελεσματικό στρατό. Αυτό σημαίνει οπωσδήποτε αύξηση των αμυντικών δαπανών, ιδιαίτερα στον Κλάδο της Αεροπορίας, ο οποίος είναι αυτός που θα κρίνει έναν πιθανό πόλεμο με την Τουρκία και θα επιτρέψει και στους άλλους δύο Κλάδους (Ελληνικό Στρατό και Πολεμικό Ναυτικό) να δράσουν με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα.
Εκτός από χρήματα που απαιτούνται για την επιχειρησιακή διαθεσιμότητα των μαχητικών (για ανταλλακτικά, καύσιμα εκπαίδευσης, ώρες πτήσης κ.λπ.) θα πρέπει να αναβαθμιστεί η μισθολογική κατάσταση των πιλότων ώστε να αποτελέσει κίνητρο παραμονής σε υπηρεσία. Ίσως κόβοντας τους ανά την επικράτεια «Καρανίκες»…
Επιπλέον, ίσως θα πρέπει να αναζητηθεί ένας συμπληρωματικός τρόπος «παραγωγής» πιλότων. Ήτοι ένα σύστημα που θα στρατολογεί πιλότους κατευθείαν από πολίτες, όπως γίνεται στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες. Πολλοί ενδιαφέρονται να γίνουν μόνον πιλότοι και όχι κάτι άλλο μέσα στην Πολεμική Αεροπορία (αξιωματικοί ΔΜ, αντιαεροπορικών, ασφαλείας, εναέριοι ελεγκτές κ.λπ.).
Επομένως, γιατί να πρέπει κάποιος να μπει στην Σχολή Ικάρων για 4 έτη και να ανακαλύψει ότι δεν κάνει για πιλότος; Υπάρχουν σήμερα πολλοί απόφοιτοι ανωτάτων σχολών με άριστη τεχνική και τεχνολογική κατάρτιση που θα μπορούσαν να δοκιμαστούν αν κάνουν για πιλότοι σε ένα σχετικό πρόγραμμα.
Αυτό υπήρχε παλαιότερα. Σταμάτησε την δεκαετία του ’70. Γιατί να μην αρχίσει πάλι, ώστε και η Πολεμική Αεροπορία να μην χάνει χρόνο και χρήμα σε ένα άτομο που θα φοιτήσει 4 έτη και τελικά δεν θα γίνει ιπτάμενος; Το ίδιο θα πρέπει να ισχύσει και για την Αεροπορία Στρατού, η οποία έχει ανάγκη από πιλότους και μάλιστα νέους με μακρά θητεία στο Όπλο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου