«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Πάντοτε επιθυμώ να βλέπω αυτή τη διαδικασία στο εθνικό
Κοινοβούλιο σαν μία διαδικασία νοήμονος διαλόγου, όχι σαν μία διαδικασία
παραλλήλων μονολόγων στην οποία η κάθε πλευρά διατυπώνει τις σκέψεις της χωρίς
αυτές οι δύο διαδικασίες σκέψης να συναντώνται οπουδήποτε.
Και κατά τούτο νομίζω ότι είναι σημαντικό να υπάρξει
απόλυτη ηρεμία κατά τη συζήτηση, να υπάρξουν χαμηλοί τόνοι, ώστε να μπορεί να
ακουστεί το επιχείρημα, όχι οι κραυγές.
Μπορούμε να κάνουμε κάποιες αρχικές παραδοχές στις οποίες
συμφωνούμε όλοι. Η χώρα με τις θυσίες της ελληνικής κοινωνίας, με βαρύτατο
φόρτο στον ελληνικό λαό, κατάφερε να αντιμετωπίσει τα δίδυμα ελλείμματα.
Βρίσκεται, λοιπόν, αυτή τη στιγμή στην ευτυχή συγκυρία,
παρ'όλες τις δυσκολίες, να μπορεί να αντιμετωπίσει το θέμα της δημιουργίας ενός
νέου μοντέλου ανάπτυξης.
Για να το κάνει αυτό πρέπει να καταλήξει σε μία σαφή
αντίληψη του τι έφταιξε που η χώρα βρέθηκε στην εξαετή κρίση. Αν αυτό δεν γίνει
τότε θα έχουμε το οξύμωρο να διατυπώνουμε απόψεις θεραπείας χωρίς να έχουμε
διαπιστώσει την ασθένεια.
Εάν ακούσω τις τοποθετήσεις των αγαπητών συνάδελφων της
Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η αιτία των προβλημάτων
της ελληνικής κοινωνίας είναι τα μνημόνια και ότι αν τα μνημόνια δεν υπήρχαν
τότε όλα στη χώρα θα ήταν καλά και κανένα πρόβλημα δεν θα υπήρχε. Εκ της δε
κατάργησής τους θα επανέλθουμε σε έναν επίγειο παράδεισο στον οποίο βεβαίως όλα
θα είναι καλά.
Άκουσα προ ολίγου αγαπητό συνάδελφο να τοποθετείται υπέρ
της επαναπρόσληψης όλων των καθηγητών, της επαναλειτουργίας όλων των σχολείων,
της ακύρωσης όλων των συγχωνεύσεων σχολείων.
Όλα αυτά νομίζω ότι απέχουν πολύ από την πραγματικότητα,
από αυτό το οποίο μπορούμε να κάνουμε, διότι ξέρουμε καλά ο καθένας από εμάς,
ανεξαρτήτως του τι λέει, ότι η αιτία της κρίσης είναι το μοντέλο το οποίο
ακολουθήθηκε τα προηγούμενα χρόνια και το οποίο μας οδήγησε στα μνημόνια. Ένα
μοντέλο κρατισμού, ένα μοντέλο δαιμονοποίησης της επιχειρηματικότητας, ένα
μοντέλο ήσσονος προσπάθειας.
Εάν αυτά δεν καταπολεμηθούν, εάν δεν αλλάξουν, η χώρα -
και αν ακόμα υποθέσουμε ότι αύριο το πρωί με ένα μαγικό τρόπο
εξαλείφεται το σύνολο του χρέους - σε
δέκα, σε δεκαπέντε χρόνια θα βρισκόταν πάλι σε μία βαθύτατη κρίση.
Αυτό το οποίο πρέπει να κάνουμε, λοιπόν, είναι να
εξαλείψουμε τα αίτια της κρίσης. Έχουμε τη δυνατότητα να το πράξουμε. Έχουμε τη
δυνατότητα να μετατρέψουμε την Ελλάδα σε έναν χώρο καινοτομίας, σε ένα χώρο που η επιχειρηματικότητα δεν θα
διώκεται αλλά αντιθέτως θα ενισχύεται, σε ένα χώρο που λέξεις όπως “start ups”,
“venture capital”, “incubators”,
«νεοφυείς επιχειρήσεις», «θερμοκοιτίδες επιχειρηματικότητας» θα είναι
λέξεις της καθημερινότητας των νέων ανθρώπων.
Η Ελλάδα χρειάζεται, κυρίες και κύριοι, κατ’ ελάχιστον
100.000 νέες επιχειρήσεις. Η Ελλάδα χρειάζεται πάνω από 100 δισ. ευρώ νέες επενδύσεις. Αυτά δεν μπορούν να
προκύψουν από ένα μοντέλο κρατισμού. Και η οιαδήποτε ανάλυση, όπως και αν
γίνει, δεν μπορεί να «γεννήσει» τα κεφάλαια αυτά από την διαχείριση οιουδήποτε
κρατικού προϋπολογισμού του μέλλοντος.
Άλλωστε, νομίζω, με σαφήνεια ο προλαλήσας Αναπληρωτής
Υπουργός, ο κύριος Σταϊκούρας, κατέδειξε ότι στην ουσία το μοντέλο του ΣΥΡΙΖΑ
είναι ένα μοντέλο επιπλέον σημαντικής φορολογικής επιβάρυνσης, κάτι που αυτή τη
στιγμή ούτε οι ελληνικές επιχειρήσεις ούτε οι Έλληνες πολίτες αντέχουν.
Διότι βεβαίως θα ήταν αφελής κανείς, ιδιαίτερα αφελής
μάλιστα, να πιστέψει ότι η αίθουσα αυτή
χωρίζεται σε δύο παρατάξεις: εις τους κακούς ανθρώπους οι οποίοι ανήκουν στην
κυβερνητική πλειοψηφία και οι οποίοι επιθυμούν να κλείνουν επιχειρήσεις, να
κόβουν συντάξεις, να κόβουν μισθούς. Εάν θέλετε αυτοί οι κακοί άνθρωποι επίσης αγνοούν και το εκλογικό τους συμφέρον,
δεν θέλουν κανείς από αυτούς να επανεκλεγεί και έτσι επιθυμούν όλοι ιδιαίτερα
να είναι δυσάρεστοι στις εκλογικές τους Περιφέρειες.
Και από την άλλη υπάρχουν οι άνθρωποι με την μεγάλη
καρδιά οι οποίοι θέλουν να επαναπροσληφθούν οι πάντες, να αποκατασταθούν οι
μισθοί, να δώσουν ξανά τις παροχές που στέρησαν πριν οι κακοί άνθρωποι.
Καταλαβαίνετε
ότι αυτός ο διαχωρισμός δεν υπάρχει. Και καταλαβαίνετε επίσης ότι ελληνικός
λαός είναι αρκετά νοήμων, μετά το μέγα πάθημα του 2009, να μην επαναλάβει τα
ίδια σφάλματα.
Έρχομαι, λοιπόν, τώρα, πέραν της γενικής τοποθέτησης,
στην οποία νομίζω μπορούμε να έχουμε μία - κεντρική αν μη τι άλλο - αν όχι συμφωνία τουλάχιστον κατανόηση, ώστε ο
διάλογος από εδώ και πέρα να είναι εποικοδομητικός και όχι στο επίπεδο, όπως
είπα πριν, των παραλλήλων μονολόγων, να πω και δύο πράγματα για το νέο
Υπουργείο το οποίο μου έκανε την τιμή ο Πρωθυπουργός της χώρας, ο κύριος
Αντώνης Σαμαράς, να είμαι πολιτικός προϊστάμενος.
Ένα Υπουργείο το οποίο εξαιτίας ακριβώς της συγκυρίας
στην ευρύτερη περιοχή και της αστάθειας, της συνολικής αστάθειας στην Ανατολική
Μεσόγειο, έχει κεντρικό ρόλο για τη
διασφάλιση συνολικά του τρόπου λειτουργίας του ελληνικού κράτους, της ελληνικής
δημοκρατίας, της ελληνικής κοινωνίας.
Κυρίες και κύριοι, δεν έχει έννοια να λέμε πολλούς
αριθμούς, αυτοί συνήθως συσκοτίζουν παρά διευκολύνουν την κατανόηση των
πραγμάτων, απλώς ενδεικτικά να σας πω ότι το 2015 ο συνολικός
προϋπολογισμός του Υπουργείου Εθνικής
Άμυνας ανέρχεται σε 3.250.225.000 ευρώ.
Και για να έχετε ένα συγκριτικό μέγεθος, σε σχέση με το
2010, το οποίο το σημειώνω ως την αρχή της κρίσης, έχει μειωθεί ο
προϋπολογισμός κατά 46% και επιπλέον, δηλαδή κατά σχεδόν 2.900.000.000 ευρώ.
Χρειάζεται, λοιπόν, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας να λειτουργήσει
περίπου με τα μισά χρήματα από ό,τι είχε το 2010.
Επίσης οι πιστώσεις των εξοπλιστικών προγραμμάτων, που
είναι και το επόμενο το οποίο νομίζω πρέπει να ξέρετε, ανέρχονται για αυτό το
χρόνο, για το 2015, σε 700 εκατομμύρια
ευρώ και έχουν μειωθεί σε σχέση με το 2010 κατά 65%. Το 2010 υπερέβαιναν το
1.300.000.000 ευρώ. Πρέπει, λοιπόν, να κάνουμε τη δουλειά μας με πολύ λιγότερα
χρήματα.
Ερώτημα, το οποίο δικαίως μπορεί να μας απευθύνει η
ελληνική κοινωνία: «κάνετε τη δουλειά σας;». Ποια είναι η δουλειά μας,
καταρχήν; Η δουλειά μας είναι η διατήρηση του αξιόμαχου των Ενόπλων Δυνάμεων.
Η δουλειά μας είναι επίσης η δυνατότητα
να εφαρμόσουμε το δόγμα αποτροπής,
δηλαδή να εξασφαλίσουμε την ασφάλεια της Ελληνικής Δημοκρατίας και της
ελληνικής κοινωνίας.
Η απάντηση, κυρίες και κύριοι, είναι ένα απόλυτο «ναι».
Παρά την πολύ μεγάλη δυσκολία η κρίση ανέπτυξε και στις ελληνικές Ένοπλες
Δυνάμεις ιδιαίτερες δεξιότητες και κατάφεραν έτσι, μέσα από μία ευφυή
διαχείριση των περιορισμένων πόρων, να διατηρήσουν το αξιόμαχό τους και να
διατηρήσουν την δυνατότητα που έχουν για αποτροπή.
Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από την ίδια την κατάσταση
ως έχει. Ξέρετε καλά ότι στην Ανατολική Μεσόγειο σήμερα όπως έχουν τα πράγματα
ουδείς χαρίζει οτιδήποτε σε οιονδήποτε. Η διατήρηση ενός status quo είναι
αποτέλεσμα της δυνατότητος αποτρεπτικής ισχύος της χώρας, δεν είναι δωρεά
οιουδήποτε.
Όμως, υπάρχουν και πάρα πολλά πράγματα τα οποία μπορούν
να γίνουν και για αυτό θα ήθελα να καταναλώσω τα τρία τελευταία λεπτά του
χρόνου τον οποίο μου διαθέτετε, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι, η χώρα μπορεί να δει με διαφορετικό
τρόπο τις Ένοπλες Δυνάμεις της. Πέραν από την δεδομένη εθνική αποστολή της
εξασφάλισης του εθνικού χώρου, οι Ένοπλες Δυνάμεις μπορούν στην τωρινή συγκυρία
να κινηθούν και πέραν από τον παραδοσιακό τους ρόλο, να διευρύνουν τα όρια του
παραδείγματος το οποίο παρέχουν στην ελληνική κοινωνία.
Μπορούν, εκμεταλλευόμενες το εξαιρετικής ποιότητας και
εξαιρετικής εκπαίδευσης ανθρώπινο δυναμικό, να λειτουργήσουν ως κύτταρο
παραγωγής τεχνολογίας και καινοτομίας.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις, το έχετε ψηφίσει εδώ και λίγο καιρό,
έχουν ένα ενιαίο φορέα αμυντικής έρευνας και τεχνολογίας ο οποίος στην
πραγματικότητα δεν έχει ακόμα ενεργοποιηθεί. Προϋποθέτει υπογραφή υπουργικής
απόφασης και πιθανόν Προεδρικού Διατάγματος, το οποίο προτίθεμαι να κάνω τις
αμέσως προσεχείς μέρες.
Η ουσία είναι, όμως, ότι μέσα από αυτόν τον φορέα οι
Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μπορεί να γίνουν κύτταρο παραγωγής καινοτομίας και
τεχνογνωσίας.
Ούτως ή άλλως οι Ένοπλες Δυνάμεις μας, όπως οι Ένοπλες
Δυνάμεις όλων των χωρών, είναι καταναλωτές αυτών των προϊόντων, καταναλώνουν
και καινοτομία και τεχνογνωσία σε μεγάλες ποσότητες.
Θα ήταν, λοιπόν, εξαιρετικά σημαντικό για τη χώρα αν
μπορεί αυτό το οποίο καταναλώνει να το παράγει. Και αυτό μπορεί να απευθυνθεί
όχι μόνο σε εξωτερική κατανάλωση για τις δικές μας ανάγκες αλλά μπορεί να γίνει
και απολύτως εξαγώγιμο προϊόν με διπλή
κατεύθυνση:
Αφ' ενός μεν οικονομική, στενά, απολύτως χρήσιμη στους
καιρούς που ζούμε. Αλλά πέραν αυτού μπορεί αυτό να αποτελέσει για την ελληνική
εξωτερική πολιτική τεράστιο πλεονέκτημα. Μπορεί να μοχλεύσει πολλαπλασιαστικά
τις δυνάμεις μας, όχι μόνο τις δυνάμεις των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά τις δυνάμεις
της χώρας στην ευρύτερη περιοχή.
Νομίζω το παράδειγμα μίας μικρής χώρας, όπως είναι το
Ισραήλ, μπορεί να μας δείξει τι μία προηγμένη τεχνολογία και μία προηγμένη
βιομηχανία μπορεί να παράσχει σε αυτή τη χώρα.
Πέραν, όμως, από αυτά υπάρχουν και άλλα πράγματα τα οποία
μπορεί να γίνουν και προτίθεμαι, στο βαθμό που οι συνθήκες το επιτρέψουν, να τα
πράξω.
Μπορεί να αλλάξει ο τρόπος διαχείρισης και αξιοποίησης
της περιουσίας των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και να παραχθεί τεράστιο όφελος
για το Υπουργείο αυτό και γενικά για την ελληνική κοινωνία.
Μπορούμε να ολοκληρώσουμε την προσαρμογή μας στο εθνικό
σύστημα ηλεκτρονικών δημοσίων συμβάσεων, το ΕΣΗΔΗΣ, το οποίο είχα υπηρετήσει τη
δημιουργία ως Υπουργός Ανάπτυξης προ ολίγων ημερών, και να πετύχουμε σημαντικές
οικονομίες κλίμακας.
Όπως επίσης μπορούμε να αναδιαρθρώσουμε συνολικά το
μοντέλο διαχείρισης των λίγων πόρων που ως υστέρημα του Έλληνα φορολογούμενου
δίνονται στο Υπουργείο αυτό και στις Ένοπλες Δυνάμεις και να μπορέσουμε έτσι με
ένα συνολικό μοντέλο προσέγγισης να πετύχουμε καλύτερη εκμετάλλευση, οικονομίες
κλίμακας και τελικά ένα ουσιαστικά αναβαθμισμένο αποτέλεσμα.
Κυρίες και κύριοι, βρισκόμαστε, όπως πάντα τα τελευταία
χρόνια, σε μία δύσκολη συγκυρία. Η διαφορά αυτή τη φορά είναι ότι υπάρχει σαφώς
η ελπίδα. Όμως για να μετατραπεί αυτή η ελπίδα σε καθημερινή πραγματικότητα για
τον Έλληνα πολίτη οφείλουμε σε αυτή την αίθουσα να έχουμε ευθυκρισία.
Και κατά τούτο σας καλώ να ψηφίσετε τον προϋπολογισμό του
2015. Σας ευχαριστώ πολύ».
 |
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου