Δ. ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε
Αρχηγέ του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας, σας ευχαριστώ για το καλωσόρισμα. Θα ήθελα με τη σειρά μου,
ξεφεύγοντας και λίγο από τον αυστηρό χαρακτήρα της ημέρας αυτής, να απευθυνθώ
πρώτα απ’ όλα στα μέλη της μεγάλης αεροπορικής οικογένειας, τις σημερινές
και τις παλαιότερες ηγεσίες. Βλέπω
ανάμεσά σας πρώην Αρχηγούς, Πτεράρχους και την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων.
Θα ήθελα να σας πω, ότι όλο αυτόν τον καιρό που είμαι ανάμεσά σας, και σε αυτήν και
στην προηγούμενη θητεία μου, μοιράζομαι
μαζί σας όλα αυτά τα ανώτερα και ευγενή αισθήματα, που με κάνουν να νοιώθω
πρώτα απ’ όλα υπερήφανος ως έχων την ευθύνη για τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας,
αλλά και ως πολίτης.
Θα με
έχετε ακούσει πολλές φορές να επαναλαμβάνω, ότι εδώ, σε αυτό το χώρο,
πραγματικά υπάρχει και εκδηλώνεται με τον πιο περίτρανο τρόπο η άλλη Ελλάδα. Η
Ελλάδα των αξιών, της τιμής, του καθήκοντος.
Ο χώρος των Ενόπλων Δυνάμεων, αυτός ο ισχυρός θεσμός του
Ελληνικού Κράτους, που έχει σαν βάση του ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της
ελληνικής κοινωνίας, αποτελούσε και αποτελεί διαχρονικά την ισχυρότερη εγγύηση
για την εθνική μας ασφάλεια, τη ακεραιότητα και την ανεξαρτησία της χώρας.
Είναι μία δύναμη που εγγυάται, την τόσο απαραίτητη ομοψυχία και ενότητα που
χρειαζόμαστε ως λαός, για να πορευτούμε στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε
σε αυτή τη συγκυρία. Και όπως έχει
αποδείξει η Ιστορία και στο παρελθόν, οι Ένοπλες Δυνάμεις ήταν αυτές που
πάντοτε διασφάλιζαν την απαραίτητη εθνική ομοψυχία μπροστά σε κρίσιμες
καταστάσεις.
Και αν
ως προς κάτι θα ήθελα σήμερα οι Ένοπλες Δυνάμεις να απευθυνθούν συνολικά στην
ελληνική κοινωνία αλλά και στους εκπροσώπους της- που τυγχάνω να είμαι ένας εξ
αυτών- πρέπει να σας πω ότι αυτό το μήνυμα παίρνω.
Επικαιροποιώ, λοιπόν, κατά κάποιο τρόπο αυτά που έχουμε
ζήσει στην Ιστορία μας με αυτά που γίνονται σήμερα στην πατρίδα μας.
Το είπατε και πρωτύτερα, κύριε Αρχηγέ: οι καιροί δεν
είναι καθόλου εύκολοι. Αλλά σε αυτό τον χώρο, δεν έχει υποσταλεί ποτέ η σημαία
της περηφάνιας, της αξιοπρέπειας και της αποφασιστικότητας.
Το λέω και μέσα και έξω από την Ελλάδα πως ό,τι και αν
έχει συμβεί, όσο ασφυκτικά και αν μας πιέζει η δημοσιονομική συγκυρία που μας
έχει επιβληθεί, το καθήκον υπερτερεί. Θυμάμαι πάντοτε την πρώτη κιόλας ημέρα
που ανέλαβα τα καθήκοντά μου, όταν άκουσα από την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων
μία φράση, την οποία μετέφερα και έξω από τους χώρους των Ενόπλων Δυνάμεων και
που πραγματικά με συγκίνησε.
Σας τη θυμίζω: «Ό,τι και αν συμβεί, ό,τι και αν προκύψει,
όσες περικοπές και να γίνουν, εμείς, αν χρειαστεί, θα πεθάνουμε για την
Ελλάδα».
Αυτό δεν λέγεται εύκολα και, κυρίως, δεν το συναντάτε
σήμερα στην ελληνική κοινωνία. Για αυτό πρέπει να είστε περήφανοι, γιατί σε
αυτό το χώρο έχει καλλιεργηθεί μία άλλη κουλτούρα, μία άλλη νοοτροπία, μια άλλη
αντίληψη για την έννοια της πατρίδας και αυτό το διατηρείτε σε πείσμα των
όποιων καταστάσεων, που εκ των πραγμάτων μπορεί να σας έχουν και προβληματίσει
και δυσαρεστήσει.
Όλοι εσείς, σαν περνάτε το κατώφλι των παραγωγικών σχολών
των Ενόπλων Δυνάμεων δεν αναζητείτε την επαγγελματική αποκατάσταση. Έχετε
επενδύσει την αποστολή σας με εθνικά, ιδεολογικά στοιχεία και αυτό σας
συνοδεύει καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής σας. Και σαν έρχεται μία μέρα να
αποχαιρετήσετε τον χώρο που σας φιλοξενούσε, το φέρνετε μαζί σας στην κοινωνική
σας ζωή.
Πάντα έλεγα ότι η
πολιτεία πρέπει να αξιοποιεί στο έπακρο το έμψυχο δυναμικό που
προέρχεται από τους θεσμούς και που σε κάποια στιγμή ακόμα και αν δεν είναι
στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων ή άλλων θεσμικών οργάνων της πολιτείας, να
αξιοποιείται.
Θα μου επιτρέψετε να
επισημάνω ότι ένα άλλο στοιχείο που διακρίνει όλους εκείνους που έχουν
υπηρετήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις και που έχει να κάνει ακριβώς με την κουλτούρα
και την αντίληψη αυτού του χώρου, είναι η νομιμοφροσύνη.
Το λέω αυτό και ως πολιτικός, γιατί καθημερινά
διαδραματίζονται εικόνες στην πατρίδα μας και ζούμε σε μία περίοδο που
κυριαρχεί η αταξία, η ανομία, η απείθεια.
Να, λοιπόν, η μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε ένα χώρο όπου
κυριαρχεί η συνείδηση, το καθήκον, το χρέος και η άλλη Ελλάδα που κάποτε πρέπει
να ξαναχτίσουμε.
Είναι δική μας ευθύνη και ευθύνη όλης της ελληνικής
κοινωνίας, κομμάτι της οποίας είστε και εσείς. Αναφερθήκατε στις δυσκολίες.
Ναι, είναι αλήθεια. Η δημοσιονομική συγκυρία έχει ασφυκτικά πιέσει και τις
Ένοπλες Δυνάμεις. Οι περικοπές είναι πάρα πολύ μεγάλες.
Κρίνεται και θίγεται σε ένα μεγάλο βαθμό ακόμα και η
άσκηση του δικαιώματος στη ζωή με αξιοπρέπεια των στελεχών των Ενόπλων
Δυνάμεων.
Εμείς που έχουμε την ευθύνη για την διαχείριση των
πραγμάτων πρέπει να σας πω ότι αυτό το έχουμε λάβει πολύ σοβαρά υπόψη. Και δεν
χάνω ευκαιρία όπου και αν βρίσκομαι αυτό να το μεταφέρω σαν ένα μήνυμα. Ότι από
κοινού πολιτική και στρατιωτική ηγεσία έχουμε ορθώσει ένα ανάχωμα έτσι ώστε το
κακό να σταματήσει εδώ και σταδιακά, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, να
αποκαταστήσουμε πολλές εκ των αδικιών που έχουν γίνει.
Ανθίσταται, λοιπόν, ο χώρος των Ενόπλων Δυνάμεων και στην
πραγματικότητα που βιώνει η ελληνική κοινωνία σήμερα, αλλά γενικότερα και σε
ο,τιδήποτε μπορεί να εκφραστεί ως απειλή για την πατρίδα μας.
Για αυτό σας είπα πρωτύτερα ότι αν ως προς κάτι έχουν
αξία αυτά τα λόγια που ανταλλάσσουμε, είναι γιατί ακριβώς μεταφέρουν έννοιες
που έχουν να κάνουν και με τη δημόσια αποστολή μας, αλλά και με αυτό που νιώθω
και εγώ ως πολίτης αυτής της χώρας.
Ευχαριστώ για το όμορφο δώρο που με συνοδεύει σήμερα στη
συμμετοχή μου σε αυτή την συνδυασμένη με συμβολισμούς εκδήλωση. Η ημέρα της
Αεροπορίας μας είναι μια σύνθεση της μυθολογίας, της χριστιανικής πίστης και
της Ιστορίας και πραγματικά κάνει όλους
εμάς να είμαστε υπερήφανοι για το ένδοξο αυτό σώμα, για τα άξια στελέχη του, τη
μεγάλη του συνεισφορά στην προάσπιση των δικαίων της πατρίδας.
Κύριε Αρχηγέ, πρέπει να είμαστε πολύ υπερήφανοι γιατί
ξέρουμε πόσο αξιόπιστο και ισχυρό είναι το αμυντικό σύστημα της χώρας. Ένα από
τα καλύτερα που υπάρχουν στην Ευρώπη παρά τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζουμε.
Δεν σας κρύβω ότι αυτό είναι ένα
στοιχείο το οποίο πάντα μεταφέρω στις
διεθνείς επαφές μου.
Αυτά όμως δεν κρατιούνται όρθια και δεν λειτουργούν αν
δεν υπάρχει όπως, πολύ σωστά επισημάνατε και στην ημερήσια διαταγή που
αναγνώσατε, η ψυχή και το φρόνημα. Και αυτό είναι κάτι που ξεχωρίζει κανείς σε
όλα τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων.
Θα μου επιτρέψετε να κάνω μια ειδική αναφορά. Ένας από
τους λόγους που πήρα την απόφαση να επανέλθει η παρέλαση της Θεσσαλονίκης σε
αυτό που γνώριζαν, θαύμαζαν και περίμεναν οι Έλληνες, είχε να κάνει ακριβώς με
αυτό που επισήμανα. Για να στείλουν οι Ένοπλες Δυνάμεις προς την ελληνική
κοινωνία ένα μήνυμα ασφάλειας και σιγουριάς, για να νιώσουν τα στελέχη τους ότι
η πολιτεία είναι κοντά τους και ότι η κοινωνία έχει κάθε δικαίωμα και να τους
θαυμάζει και να τους χειροκροτεί, αλλά και να παίρνει αυτό το μήνυμα και να
νιώθει πιο ασφαλής και σίγουρη σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που περνάμε.
Δεν είναι για το θεαθήναι όλα αυτά. Αυτή την απόφαση τη
στήριξε και η στρατιωτική ηγεσία και τελικά το αποτέλεσμα είναι αυτό που
νιώσατε και που συζητήσατε στα σπίτια σας και στις συντροφιές σας και που μας
ήρθε και εμάς ως ένα ενθαρρυντικό μήνυμα.
Διότι η αποκατάσταση της θεσμικής τάξης, η αποκατάσταση της λειτουργίας
των θεσμών είναι ευθύνη όλων μας, σε όποιο επίπεδο και αν εκπροσωπούμε την
πολιτεία.
Τα τελευταία χρόνια όλα αυτά έχουν χαλαρώσει. Και αυτά που
σας περιέγραψα πριν, τα βιώνουμε καθημερινά και νιώθουμε θλίψη και
απογοήτευση. Έρχεται, λοιπόν, η άλλη
Ελλάδα να μας ανεβάσει το φρόνημα, να μας δυναμώσει την ψυχή, να μας δείξει
δρόμους.
Αυτή είναι η μεγάλη αποστολή πέραν της αποτρεπτικής
ισχύος και της ετοιμότητας των Ενόπλων Δυνάμεων. Να ανταποκριθεί στην όποια
αποστολή της ανατεθεί από την πατρίδα ή από τη διεθνή έννομο τάξη. Να έχει
ψυχή, να έχει φρόνημα, να έχει ηθικές αντιστάσεις, να έχει αρχές.
Η Ελλάδα του καθήκοντος είναι εδώ. Στέλνει το μήνυμά της
στην άλλη Ελλάδα μέχρι να έρθει η ώρα που αυτά τα δύο θα συνδυαστούν μπροστά
στη νέα προοπτική. Θέλω να πιστεύω ότι με τη συλλογική προσπάθεια όλων των
Ελλήνων, μέσα σε πνεύμα ομοψυχίας και ενότητας, θα καταφέρουμε να ξαναβρούμε
και πάλι ως χώρα και ως έθνος και το βηματισμό και τον προσανατολισμό και το κύρος
και τη λαβωμένη μας αξιοπρέπεια.
Κύριε Αρχηγέ, ευχαριστώ και πάλι και εύχομαι χρόνια πολλά
σε όλους, δύναμη σε αυτό το σπουδαίο έργο που επιτελείτε. Και σε εσάς
προσωπικά, συγχαρητήρια για τον επάξιο τρόπο με τον οποίο ασκείτε τα ηγετικά
σας καθήκοντα.
Σας ευχαριστώ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου