Η ιστορία του ηρώου του στρατοπέδου μας στο Χαϊδάρι, το οποίο υπάρχει εμπρός από το διοικητήριο και το οποίο αρχικά αποκαλείτο ως το «Μνημείο του Αγνώστου Διαβιβαστού».
Η ανέγερση του Μνημείου ξεκίνησε στα τέλη του 1950 και ολοκληρώθηκε το 1951, επί διοικήσεως του Κέντρου από τον Συνταγματάρχη Ηλία Μπαϊζάνο. Το προσχέδιο φιλοτεχνήθηκε από τον σπουδαίο αρχιτέκτονα Δημοσθένη (Σθένη) Μολφέση, τα αναλυτικά σχέδια έγιναν από τον στρατιώτη Γεώργιο Μετσόλη και η εκτέλεση του έργου έγινε από τον στρατιώτη Δημήτριο Βιντζηλαίο, υπό την εποπτεία του διοικητού.
Στην αρχή βέβαια δεν υπήρχαν τα αναγκαία χρήματα για το έργο, υπήρχε όμως η εμμονή στον ευγενή σκοπό, κι έτσι η ιδέα τελικά πήρε σάρκα και οστά.
Οπως αναφέρουν οι ιστορικές πηγές, η συνολική δαπάνη για την κατασκευή του Μνημείου ανήλθε στα 46 εκατομμύρια δραχμές, πολύ μεγάλο ποσό για τις αρχές της δεκαετίας του ‘50. Από αυτά, τα 29 εκατομμύρια προήλθαν από δύο εράνους που έγιναν μεταξύ των αξιωματικών και των οπλιτών όλων των Μονάδων Διαβιβάσεων, οι οποίοι έτσι απέδειξαν έμπρακτα την αγάπη τους για την ιστορία του Οπλου και την αναγνώριση της θυσίας των πεσόντων.
Η ιστορική έρευνα αποκάλυψε τον λεπτομερή κατάλογο με τα ποσά που έδωσε η κάθε Μονάδα, ενώ όπως φαίνεται, το μεγαλύτερο ποσό των 4,5 εκατομμυρίων δραχμών συγκεντρώθηκε από τις εισφορές των αξιωματικών που υπηρετούσαν τότε στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Διαβιβάσεων.
Η διακόσμηση του Μνημείου περιλαμβάνει μία ανάγλυφη ασπίδα, επί της οποίας υπάρχει ο «άγνωστος διαβιβαστής» με τη μορφή αρχαίου πολεμιστή με περικεφαλαία, τοποθετημένη μεταξύ δύο κάθετων μαρμάρινων πλακών, πλαισιωμένη από ορειχάλκινες φλογοφόρους δεξιά και αριστερά. Εμπροσθεν της ασπίδας υπάρχει κενοτάφιο με ορειχάλκινα αντικείμενα : δάφνες-όπλο-κράνος και επίσης δύο θυμιατήρια.
Αργότερα, προστέθηκαν στο Μνημείο και οι άλλες κάθετες μαρμάρινες πλάκες, επί των οποίων χαράχθηκαν τα ονόματα των 95 πεσόντων εν πολέμω και αγνοουμένων διαβιβαστών, της χρονικής περιόδου από το 1946 μέχρι και το 1974, περιλαμβάνοντας το βαθμό, το ονοματεπώνυμο και την ημερομηνία θανάτου του καθενός τους. Η τελευταία μαρμάρινη πλάκα με τα ονόματα των 10 πεσόντων στη Κύπρο (ένας το 1964 και εννέα το 1974), τοποθετήθηκε το 1993 με πρωτοβουλία και φροντίδα του τότε διοικητού ΚΕΔΒ.
Η συνεισφορά των Διαβιβαστών στις θυσίες όμως δεν ξεκινάει απο την ίδρυση του Οπλου το 1946. Οι πεσόντες Τηλεγραφητές της Μικράς Ασίας και οι Διαβιβαστές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου αξίζουν ανάλογη αναγνώριση και τιμή. Η έρευνα συνεχίζεται.
.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου