Σε συνέχεια της επιστολής που μας είχε στείλει ο Υποναύαρχος ε.α. Μιχάλης Πέρρας για τη μεταφορά του αγάλματος του Κολοκοτρώνη στην Τρίπολη:
Αγαπητοί φίλοι,
Θα επιθυμούσα να σας παραθέσω μερικά στοιχεία αναφορικά με το από τον αείμνηστο γλύπτη Φάνη Σακελαρίου φιλοτεχνηθέν άγαλμα του Γέρου του Μωρηά που επί μισόν αιώνα, σχεδόν, δεσπόζει της πλατείας Άρεως της πόλεώς σας..
Η κατασκευή του αγάλματος έγινε στα χυτήρια της Πιστόγια ,της Ιταλίας.
Η μεταφορά του στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Καλαμάτα έγινε από το νεο-παραληφθέν στο Σαν Ντιέγκο των ΗΠΑ αρματαγωγό του Π.Ν 'ΚΡΗΤΗ' ,κατά τον πλουν επιστροφής του στην Ελλάδα.
Το άγαλμα εφορτώθη στο λιμάνι του Λιβόρνο της Ιταλίας τον Ιούλιο του 1971 και συνοδευόταν από τον αείμνηστο γλύπτη, ο οποίος θυμούμαι πόσο συγκινημένος ήταν που ο 'Γέρος' του θα ταξείδευε με 'πολεμιστές της θάλασσας' και όχι σαν εμπόρευμα εμπορευματο-κιβωτίου,για την Πατρίδα..
Θελήσαμε να κάνουμε μια συνέντευξη μαζί του να μας μεταδώσει το κλίμα που επικρατούσε στο αρματαγωγό το οποίο αποτελεί μια σημαντική μαρτυρία:
ΕΡ: Τι κλίμα επικρατούσε μέσα στο πλοιο;
ΑΠ: Το σήμα από το ΓΕΝ για πλεύση στο Λιβόρνο της Ιταλίας ελήφθη αφού είχαμε είχαμε πλέον για τα καλά μπεί στην Μεσόγειο περνώντας το Γιβλαρτάρ και προσεγγίζαμε την Σικελία. Η αλήθεια είναι πως μετά δυό άγριες θάλασσες,(εκείνη στον κόλπο Τεχουαντεπέκ της Μπάχια Καλιφόρνια,κατεβαίνοντας προς Παναμά,και της άλλης στην Καραϊβική, προς Πόρτο Ρίκο), και έξι μήνες μακρυά από αγαπημένα πρόσωπα, η λαχτάρα μας του γυρισμού ήταν έντονη και ό,τιδήποτε τον καθυστερούσε μόνο δυσαρέσκεια θα προκαλούσε. Στο άκουσμα της απόκλισης της πορείας και του πλου προς βορράν, προς Λιβόρνο,αρκετοί προς στιγμήν λυπήθηκαν, μέχρις ότου διευκρινίστηκε ο σκοπός, για να διαλυθεί τότε κάθε στενοχώρια και να αντικατασταθεί από αδημονία γνωριμίας από μέρους όλων μας, πρώτων εξ όλων των Ελλήνων, με το άγαλμα του Γέρου του Μωρηά.Που τελικά δεν το είδαμε γιατί ήταν εγκιβωτισμένο σε ξύλινο προστατευτικό πλαίσιο, που ανεβάστηκε με προσοχή από γερανό του λιμανιού και στερεώθηκε προσεχτικά στο μέσον του κυρίου καταστρώματος του Α/Γ ΚΡΗΤΗ, σε κατανυκτική σιωπή..ιερότητας,περισυλλογής και υπερηφάνειας.
ΕΡ: Ειχατε ακουσει καποια λόγια του γλυπτη;
ΑΠ: Φιλοξενήθηκε στην καμπίνα μου.Του παραχώρησα το ένα από τα δύο κρεββάτια της.Στο τρι-ήμερο ταξείδι μας μέχρις την Καλαμάτα,συζητούσαμε, θυμάμαι, πολύ..για την Τέχνη,την Πατρίδα, το Πολεμικό Ναυτικό. 'Εσείς είστε οι πολεμιστές-φρουροί των θαλασσών μας', μου είχε πεί θυμάμαι κάποια στιγμή. ' Ο Γέρος μου θα ήταν πολύ περήφανος για σάς και θά'χατε πολλά να πείτε'! Το ευγενικό του πρόσωπο φώτιζε καθώς τό'λεγε ένα παράξενο,θυμάμαι, φως.
ΕΡ: Οι συναδελφοι σας πως ενιωθαν τι έλεγαν;
ΑΠ:
¨Ήταν όλοι συνειδοτοποιημένοι για τον συμβολισμό της μεταφοράς,ευγενέστατοι προς τον Φάνη Σακκελαρίου όλοι,από τον κυβερνήτη Α.ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ,τον Ύπαρχο Μ.ΜΑΝΟΥΣΟΠΟΥΛΟ, τους άλλους αξιωματικούς, ως και τον τελευταίο ναύτη, όπως εξ άλλου οι παραδόσεις του Π.Ν επιτάσσουν.
Εγώ είχα το προνόμιο της στενής επαφής μαζύ του που έκανε πλέον εύκολη η κοινή, Κορινθιακή μας καταγωγή..Από αυτήν μου απόμεινε η ανάμνηση ενός υπέροχου, σπανίου ανθρώπου και Έλληνα.
ΕΡ: Ποια συμπεριφορά είχε ο γλύπτης κατα τη διάρκεια του ταξιδιου;
ΑΠ: Ο Φάνης Σακκελαρίου είχε μία ήρεμη ανησυχία κατά την διάρκεια του τρι-ημέρου προς Καλαμάτα ταξειδιού, αν και συνεχώς με ρωτούσε αν το άγαλμα ήταν καλά στερεωμένο,αν σε κακοκαιρία θα ήταν ασφαλές και συνεχώς τον διαβεβαίωνα πως κανένα δεν υπήρχε και ούτε θα υπήρχε πρόβλημα..Ο καιρός όμως ήταν καλός ως την Καλαμάτα, όπου τον αποχαιρετήσαμε όλοι,αυτόν και τον Γέρο του Μωρηά
ΕΡ: Θυμαστε κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό;
ΑΠ: Μου είχε ζητήσει να παραβρεθώ στα αποκαλυπτήρια του αγάλματος.Μου έστειλε σχετική πρόσκληση που, δυστυχώς, μετά τόσα χρόνια ,δεν διαθέτω. Δεν μπόρεσα να παραβρεθώ.Την ημέρα των αποκαλυπτηρίων του αγάλματος το καθήκον μας καλούσε κάπου στο Αιγαίο.
Ευχαριστούμε τον κ. Πέρρα θερμά!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου