Κύριες και κύριοι συνάδελφοι, αγαπητά μέλη, φίλοι και φίλες,
Πριν ενάμιση χρόνο περίπου ανέλαβα τη θέση του Προέδρου της Ε.Σ.ΠΕ.Θ, και κλήθηκα να πορευθώ, μαζί με το υπόλοιπο Δ.Σ, αντιμετωπίζοντας πολλές και μεγάλες προκλήσεις. Μια από τις σημαντικότερες υπήρξε η προσαρμογή μας στο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας για τις Ενώσεις Στρατιωτικών, σύμφωνα με το Ν.4407/2016.
Και μόνο η παρουσία σας εδώ σήμερα, αρκεί, για να κατανοήσει κανείς την αδιαμφισβήτητη βούληση για κοινή πορεία και ομαδική διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων. Είναι γνωστό σε όλους, ότι λόγω της οικονομικής κρίσης που ταλανίζει την τελευταία 7ετία σχεδόν τη Χώρα μας, όλα τα στελέχη έχουμε υποστεί πλείστες όσες περικοπές στους μισθούς μας. Οι Ένοπλες Δυνάμεις, αν και βρίσκονται στην πρώτη γραμμή προάσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Επικράτειας, παρατηρούμε ότι όλο και πιο πολύ «ξεχνιούνται» από την πολιτεία.
Γιατί άραγε…???
Μήπως δεν αποτελούμε θεμελιώδη πυλώνα της δομής του Κράτους ??..
Μήπως η οργάνωση της Εθνικής ¨Άμυνας, μέσα στην οποία συμπεριλαμβάνεται και η μέριμνα του ανθρώπινου δυναμικού της, ιδιαίτερα των Στελεχών -τα οποία δίνουν καθημερινό αγώνα μέσα από την εργασία τους- δεν αποτελεί στοιχείο εκ των ων ουκ άνευ κάθε οργανωμένου Κράτους Δικαίου???
Τις απαντήσεις στα ερωτήματα δεν θα τις δώσω εγώ, διότι είναι αυτονόητες. Θα προσθέσω μόνο ότι κάθε οργάνωση και κάθε μέριμνα πρέπει να συνεπικουρείται πάντα, αν μη τι άλλο από πνεύμα ομοψυχίας και ενότητας. Και αυτή η προϋπόθεση θα επιτευχθεί, αν βρισκόμαστε ενωμένοι στην ίδια πλευρά των αγώνων μας.
Το Σύνταγμα και οι νόμοι του Κράτους συνεπικουρούν, επίσης, προς την κατεύθυνση αυτή. Οι θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος και οι νόμοι του Κράτους, ως απόρροια αυτού, πρέπει να λειτουργούν ως «φάρος» που θα μας υποδεικνύει τη νομιμότητα που πρέπει να διέπει κάθε αίτημά μας. Και όταν λέμε νομιμότητα εννοούμε τη συμφωνία κάθε νομικής μας πράξης ή υλικής ενέργειας με το Σύνταγμα και τους νόμους.
Έτσι, καταλαβαίνει κανείς εύκολα ότι η νομιμότητα δεν σχετίζεται με υποκειμενικές απόψεις και προσωπικές φιλοδοξίες ή επιδιώξεις, αλλά κρίνεται βάσει ενός αντικειμενικού συστήματος κανόνων και αρχών.
Οι εργασίες αυτής της Γ.Σ, θα πρέπει να χαρακτηρίζονται από ουσιαστικές συνομιλίες, υπενθυμίζοντας σε όλους εμάς για άλλη μια φορά ότι μόνο αγωνιζόμενοι ενωμένοι θα βρούμε το δίκιο μας. Θα πρέπει να υπάρξει πραγματική συνεννόηση και παραδοχή ότι είναι αξιοθαύμαστη η προσφορά των Σωμάτων και των Όπλων των Ενόπλων Δυνάμεων, η οποία αναγνωρίζεται εμπράκτως και από το ευρύ κομμάτι της κοινωνίας. Η τελευταία στηρίζει και αποδέχεται το έργο αυτό.
Πάγιο αίτημα της Ε.Σ.ΠΕ.Θ αποτελεί η επίτευξη ενωτικής πορείας, η επίλυση κάθε διαφωνίας και οι διορθώσεις σε εμφιλοχωρούμενα σφάλματα, χωρίς αγκυλώσεις. Επιπροσθέτως, καλώ όλους όσους ασκούν κριτική εκ του πονηρού, να έχουν το θάρρος να διατυπώνουν τις απόψεις τους με παρρησία και να υποβάλλουν πραγματικές προτάσεις αντί να αναλίσκονται σε στείρα αντιπαράθεση από διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Με τον τρόπο αυτό απαξιώνονται οι πραγματικοί στόχοι της Ε.Σ.ΠΕ.Θ και το μόνο που πετυχαίνει κανείς είναι να βλέπουν οι συνάδελφοι να διαψεύδεται η εμπιστοσύνη την οποία δείχνουν απέναντί μας.
Η διεύρυνση της συμμετοχής των συναδέλφων στην Ε.Σ.ΠΕ.Θ και κατ’ ακολουθία η ενίσχυση της φωνής μας θα επιτευχθεί, όντας προσηλωμένοι στις αρχές που πρεσβεύει το καταστατικό μας.
Παράλληλα, καίριο παραμένει το ερώτημα, της νομιμοποίησης εκπροσώπησης της Π.Ο.Ε.Σ, ως δευτεροβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο, αφού
μέχρι και σήμερα δεν αποδεικνύεται ότι έχει εναρμονιστεί με τους όρους του νόμου.
Εν αντιθέσει με ότι πιστεύουν οι περισσότεροι συνάδελφοι, δεν προσέρχομαι στο βήμα για να ασκήσω κριτική στο Προεδρείο της Π.Ο.Ε.Σ. Οι διαφωνίες μας, σε βασικά θέματα στρατηγικής, είναι γνωστές σε όλους μας και δεν είναι της παρούσης. Ομοίως, η συμμετοχή μας στη νέα Ομοσπονδία ΠΟΜΕΝΣ δε συνιστά παραχώρηση «λευκής επιταγής». Αυτό είναι απολύτως ξεκάθαρο και διαυγές ως στάση.
Οφείλω να καταστήσω προς όλους σαφές ότι η σημερινή μου ομιλία, έχει διττό στόχο, αφενός να τιμήσει όλα τα μέλη της Ε.Σ.ΠΕ.Θ, παρόντες ή απόντες, που συνέδραμαν όλα αυτά τα έτη στην εδραίωση και εξάπλωση της και αφετέρου να αποτρέψω, δυνητικά, οποιαδήποτε προσπάθεια προσεταιρισμού ή καπηλείας των κοινών αγώνων που δόθηκαν όλα αυτά τα χρόνια. Οι εξελίξεις που διαμορφώνονται μετά την ψήφιση του Ν.4407/2016, είναι καταιγιστικές και θα προσπαθήσω να τις προσεγγίσω υπό το πρίσμα κάποιου που ασχολείται ενεργά με τον χώρο και βιώνει εκ των έσω την μετάλλαξή του.
Είναι αδιαπραγμάτευτη η θέση μου:
1. Για την εξασφάλιση συνθηκών ακηδεμόνευτης δημοκρατικής έκφρασης και ελεύθερης διακίνησης ιδεών.
2. Την αγάπη μου για τον πλουραλισμό και την πολυφωνία που διασφαλίζουν όλα τα παραπάνω, τα οποία ως αξίες με ώθησαν να ασχοληθώ ενεργά με το χώρο της συλλογικής έκφρασης των στρατιωτικών (ΕΣΠΕΘ). Στο πλαίσιο αυτό θα προσπαθήσω εν συντομία να αναπτύξω τους βασικούς άξονες, τον οδικό χάρτη αν προτιμάτε, που κατά την ταπεινή μου άποψη πρέπει να ακολουθήσουμε, για να εδραιώσουμε τη συλλογική εκπροσώπηση και να αναπτύξουμε περαιτέρω τη δράση μας.
Τα ερωτήματά μας προς την κυβέρνηση παραμένουν:
Η κυβέρνηση θα τηρήσει εξ ολοκλήρου τη δέσμευση από απορρέει από τις αποφάσεις του ΣτΕ?
Παράλληλα, επίκαιρο παραμένει το ερώτημα του, τι θα πράξει η Πολιτεία σε σχέση με την ισχύουσα μισθολογική και εν γένει υπηρεσιακή κατάσταση των Στελεχών. Καλούμε τους αρμόδιους επί των θεμάτων αυτών να δεσμευτούν, καταθέτοντας προτάσεις επιτεύξιμες και όχι ευχολόγια.
Θέλουμε έργα, όχι λόγια!!
Η Ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων γνωρίζει πολύ καλά την ψυχολογική πίεση, τη συναισθηματική φόρτιση, τον σωματικό κάματο και τις συνθήκες υπό τις οποίες οι συνάδελφοι καλούνται να εκπληρώσουν την αποστολή τους με χαμηλούς μισθούς και στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων μακριά από τον τόπο τους. ‘Όλοι οι συνάδελφοι ζούμε τις οικογένειές μας, μέσω του μηνιαίου μισθού.
Οι στρατιωτικοί δεν είμαστε πλούσιοι ή απόγονοι εύπορων οικογενειών. Είμαστε βιοπαλαιστές και ήρωες της σύγχρονης ζωής.
Ιδιαίτερα, θα πρέπει να απαιτηθεί:
1. Να έχει ένα τέλος η κατάσταση των συνεχών μεταθέσεων μετά από την παρέλευση ορισμένου χρονικού διαστήματος, λ.χ 25ετία ή το πολύ 30ετία. Στο τέλος κάθε στρατιωτικής καριέρας υπάρχει σωματική και ψυχική εξουθένωση. Παρόλα αυτά και παρά την οικονομική κρίση, οι Ένοπλες Δυνάμεις στέκονται στο ύψος των περιστάσεων, χωρίς να έχει διαταραχθεί η κοινωνική συνοχή.
2. Κατάργηση του κατάπτυστου άρθρου 12, μέσω του οποίου θεσπίζονται ηλικιακά κριτήρια για την απονομή συντάξεων χηρείας.
3. Θέσπιση, επιπλέον των ήδη δικαιούμενων, αδειών για την αντιμετώπιση ιδιαίτερων ατομικών και οικογενειακών ζητημάτων καθώς και πρωτοβουλίες που αμβλύνουν τις επιπτώσεις των συνταξιοδοτικών ρυθμίσεων με τον εξορθολογισμό και την προσαρμογή των προβλεπόμενων χρονικών ορίων προαγωγής - παραμονής του προσωπικού στο νέο ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό περιβάλλον θα πρέπει να είναι στις πρώτες θέσεις της ατζέντας των διεκδικήσεων.
Μετά από γόνιμο διάλογο - εποικοδομητική κριτική - υποβολή προτάσεων και με τη σκέψη όλων στο καίριο ερώτημα:
«Υπάρχει προοπτική, υπάρχει ελπίδα;» Θα σας απαντήσω, μόνο Ενωμένοι διαμορφώνουμε το μέλλον μας.
Με το δυναμισμό που επιδεικνύουμε και με τους ενωτικούς μας αγώνες, ευελπιστούμε ότι η ελπίδα δεν θα χαθεί. Υπάρχει ελπίδα και προοπτική στους αγώνες μας, στην ίδια μας την ύπαρξη και στις οικογένειές μας.
Αντί επιλόγου, θα κλείσω με μια ρήση του Σόλωνα που χρησιμοποιώ συχνά:
«Ἔργασιν ἐν μεγάλοις, πᾶσιν ᾄδειν χαλεπόν».
Απόδοση στη Νεοελληνική: «Σε μεγάλα έργα, είναι δύσκολο να είναι όλοι ευχαριστημένοι»!
Σας ευχαριστώ όλους θερμά, από καρδιάς.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ σε ΟΛΟΥΣ με ΥΓΕΙΑ και ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΕΥΤΥΧΙΑ!!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου