«Μητρός τε και Πατρός και των προγόνων απάντων τιμιώτερον και σεμνότερον και αγιώτερον εστίν η Πατρίς και εν μείζονι μοίρα και παρά τοις Θεοίς και παρ΄ ανθρώποις τοις νουν έχουσι» (Σωκράτης)
Το Ελληνικό Έθνος υπήρξε πάντα φιλειρηνικό. Όταν, όμως, προέκυπτε ζήτημα εκλογής μεταξύ ειρήνης εν δουλεία ή πόλεμος για την ελευθερία οι Έλληνες προτιμούσαν πάντοτε τον πόλεμο. Αυτό το αγαθό, την ύπαρξη της Πατρίδας και του Έθνους, υπερασπίσθηκε και διαφύλαξε πάντοτε ο Ελληνικός Στρατός. Στις συμμαχικές μας υποχρεώσεις φάνηκε πάντα συνεπής, πράττοντας στο ακέραιο το καθήκον του. Η συμβολή του τόσο στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ειδικότερα στη συμμαχική νίκη κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο καθομολογήθηκε από όλους, φίλους και εχθρούς.
Όταν λέμε Στρατός, εννοούμε όλες τις Ένοπλες Δυνάμεις. Στην ουσία θεωρούμε τη στρατευμένη νεολαία μας, που καθοδηγείται από τους υπεύθυνους Στρατιωτικούς Ηγέτες όλης της ιεραρχικής κλίμακας υπό την πολιτική ευθύνη της Κυβέρνησης. Κοντολογίς, ο Στρατός είναι «σαρξ εκ της σαρκός» του λαού. Ο ίδιος ο λαός, που δύναται να φέρει όπλα, χωρίς να υποτιμάται η συνεισφορά των μη ένοπλων, που είναι κρισιμότατη. Στην πράξη, όλοι μας συμμετέχουμε, με τη διαφοροποίηση ότι οι ένοπλοι, συνιστούν την αιχμή του δόρατος και έχουν μεγαλύτερο μερτικό στο αίμα της θυσίας.
Όλοι θα επιθυμούσαμε οι οποιεσδήποτε διαφορές να λύνονται με διαπραγματεύσεις, εάν η πραγματικότητα δεν μας αποκαλύπτει το αντίθετο. Ποιος δε θέλει την επίλυση των διαφορών με συναίνεση και διαπραγματεύσεις! Αλλά οι λύσεις εξαρτώνται και από τον αντίπαλο. Και στην περίπτωση των διαπραγματεύσεων ισχυρότερος από τη διπλωματία και την οικονομία παράγοντας είναι η ισχύς της Πατρίδας μας στον τομέα της Εθνικής Άμυνας. Η ισχύς αυτή αναδύεται από ολιστικό συντονισμό όλων των θεσμών της Πατρίδας μας.
Δυστυχώς ό,τι καταχτιέται με τα όπλα, μάλλον, δεν ανατρέπεται με ψηφίσματα και διαπραγματεύσεις. Η ζωντανή εμπειρία αυτό μας διδάσκει. Και εάν μια αφελής αυταπάτη, λόγω βαθύτερης επιθυμίας μας, ότι δεν υπάρχει ορατός άμεσος εχθρός, το απόλυτα βέβαιο είναι ότι ο εχθρός θα εμφανισθεί απειλητικότατος μόλις αντιληφθεί τη δική μας ολιγωρία ή αδυναμία.
Η Εθνική άμυνα συνιστά το θεμέλιο της δημοκρατικής Πατρίδας, καθόσον υπερασπίζεται το ύπατο αγαθό της ασφάλειας και ελευθερίας από εξωτερικούς κινδύνους. Το εάν και πότε θα απαιτηθεί να πολεμήσουμε είναι άγνωστο, αλλά η ετοιμότητα για πόλεμο είναι υπόθεση όλων μας. Όπλα για τον Πόλεμο δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν, χωρίς οικονομικούς πόρους, αλλά τα όπλα χωρίς το φρόνημα των νέων, που τα υπηρετούν, είναι αδρανή. Το εθνικό φρόνημα συνιστά την πεμπτουσία της Εθνικής Άμυνας και είναι υπόθεση ανεξαιρέτως όλων των θεσμών και ατόμων. Οικογένεια, Σχολείο, Κοινωνία και κυρίως το Στράτευμα διαμορφώνουν και το παγιώνουν. Χωρίς την θετική προαίρεση επάξιος χειρισμός των όπλων δεν υφίσταται.
Τιμούμε σήμερα τα στρατευμένα νιάτα της Πατρίδας μας. Τους νέους εκείνους που διαθέτουν, αντίθετα με άλλους, που με διάφορα προσχήματα, προσπαθούν να το αποφεύγουν, ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα από τη νεανική τους ζωή για να προετοιμαστούν για το ύψιστο καθήκον προς την Πατρίδα τους. Σε αυτά τα παιδιά μπορούμε να πούμε από καρδιάς, ότι θα είναι σε όλη τους τη ζωή υπερήφανοι για την προσφορά τους αυτή. Και πέρα από αυτό θα έχουν ωφεληθεί σε τεράστιο βαθμό οι ίδιοι προσωπικά, γιατί η δημιουργική στρατιωτική θητεία συνιστά μοναδική ευκαιρία ανάπτυξης των αρετών της ενσυνείδητης πειθαρχίας, της αυτοπεποίθησης, της αυτοεκτίμησης, του εμπλουτισμού μοναδικών εμπειριών, της εξοικείωσης με αντίξοες συνθήκες διαβίωσης και της κοινωνικοποίησης που είναι απαραίτητες για την αντιμετώπιση των δυσκολιών στις πολεμικές συνθήκες αλλά και της καθημερινής ζωής.
Τιμούμε τα στελέχη των Ε.Δ. γιατί, χωρίς αυτά, δε θα υπήρχε αξιόπιστος Στρατός. Τους άνδρες και τις γυναίκες, οι οποίοι αψηφούν τις σειρήνες της ευζωίας και προτιμούν να υπηρετήσουν δια βίου ένα από τα πιο απαιτητικά, θα λέγαμε σκληρά, αλλά τιμημένα λειτουργήματα. Σε αυτούς τους ωραίους Συναδέλφους θα λέγαμε ότι πρέπει να διατηρήσουν υψηλά τα οράματά τους, να εμποτισθούν με πάθος για την υψηλή αποστολή τους και να αποκτήσουν εμπειρίες που θα τους καταστήσουν ικανούς να οδηγήσουν τα ελληνόπουλα στη νίκη, εάν το χρειασθεί η Πατρίδα μας. Ας μη πικραίνονται, εάν οι θυσίες τους δεν αναγνωρίζονται πάντοτε και από όλους. Ο Ελληνικός λαός στη σιωπηρή τους πλειονότητά του τους συμπαραστέκεται και επάνω τους βρίσκει το πιο έμπεδο στήριγμα.
Σήμερα τιμούμε ιδιαίτερα όσους πρόσφεραν μέλη του σώματός τους και δακρυσμένοι μας συμπαραστέκονται ανάπηροι και μάρτυρες των αγώνων υπέρ βωμών και εστιών. Τους αγκαλιάζουμε ψυχικά και τους ευχαριστούμε θερμά.
Αλλά προπαντός σήμερα τιμούμε Εκείνους που πρόσφεραν το δικό τους «μοναδικό» αγαθό, τη ζωή τους, για τη σωτηρία της ελευθερίας της Μοναδικής μας Πατρίδας. Εκείνους που η ψυχή τους αγάλλεται, όταν βλέπουν ότι η θυσία τους δεν πήγε επί ματαίω, αλλά την αναγνωρίζουμε εμείς, οι οποίοι απολαμβάνουμε τα αγαθά της ζωής. Εκείνους που πραγματικά πίστεψαν στα λόγια του Σωκράτη «…απάντων αγιώτερον εστίν η Πατρίς» και έταξαν τους εαυτούς τους ως εμμενή παραδείγματα για τους επιγόνους τους!
Δημήτρης Κ. Μπάκας 21 Νοεμβρίου 2019
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου