ΧΑΛΥΒΔΙΝΕΣ ΨΥΧΕΣ,
σκέψεις ενός εφέδρου ανθυπίλαρχου…
13 χρόνια, 5 μήνες και 14 ημέρες… τόσος καιρός πέρασε από τότε που κατέβηκα για τελευταία φορά από τον πύργο του Αχιλλέα, τόσος καιρός από τότε που τα αρώματα, ο ήχος και το κρύο μέταλλο με έκανε να ανατριχιάσω για τελευταία φορά… 13 χρόνια είναι πολλά αλλά δεν είναι αρκετά για να ξεχάσεις τι είναι αυτό που σε έκανε να επιλέξεις τα τεθωρακισμένα για την στρατιωτική σου θητεία.
Αυλώνα, Επιλαρχία νεοσυλλέκτων και μετά Ίλη ΥΕΑ. Εκπαίδευση φωνή και πνεύμα του Όπλου και ξαφνικά από πολίτης έγινες μαυροσκούφης.
- Που θέλεις να πας μετά την Ίλη Λοχία, με ρώτησε ο Ίλαρχός μου
- Στην μονάδα σας Κ. Ίλαρχε! Αποκρίθηκα
- Καλώς! Πάρε και γράφε! και μου απαρίθμησε ένα προς ένα τα κομμάτια της Ίλης του, ένα προς ένα λες και ήτανε παιδιά του (μήπως δεν ήτανε;)
- Να προσέχεις τον «Αχιλλέα», Λοχία, μου λέει
- Μάλιστα! Του απαντώ και φεύγω…
Μονάδα, Ίλη, όρχος. Προσωπικό, δραστηριότητα, τρέξιμο… τα κομμάτια μας όμως πάντα εκεί να μας βλέπουν, να μας παρατηρούν… λες και ήταν άτια που περιμένουν να τα βγάλουμε έξω. Οι μήνες περάσαν γρήγορα και έφτασε η ώρα να τους χαιρετήσω, όλους και όλα. Πρόσωπα, μέταλλα, τοίχους. Είχα γίνει ένα με αυτούς, είχα γίνει ένα με την Μονάδα μου… Όταν πέρασα την Πύλη το ημερολόγιο έγραφε 22 Απριλίου 2005, 13 χρόνια, 5 μήνες και 14 ημέρες…
Η πολιτική ζωή ήταν ωραία. Δουλειά, ανεξαρτησία, σχέσεις ταξίδια. Ότι είχα θελήσει ήταν εκεί και με περίμενε. Δεν ήταν όμως το ίδιο, έλειπε κάτι, έλειπε ο σκοπός, αυτό που σε κάνει να αφιερώνεσαι ψυχή τε και σώματι. Έλειπαν οι άνδρες σου, έλειπε το άρμα σου. Τα χρόνια περάσαν πολύ γρήγορα και πάντα περίμενες την κλήση για μετεκπαίδευση αλλά αυτή δεν ερχόντανε, μέχρι που στο τέλος το έβγαλες από το μυαλό σου για να μην σε ενοχλεί. Υπήρχαν πάντα βέβαια οι αφορμές να βρίσκεσαι κοντά στην Μονάδα, επισκέψεις και εορτές, αλλά δεν ήταν το ίδιο, δεν ήσουν μέρος των πραγμάτων, ήσουν ένας επισκέπτης.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου